๑,๒๐๐ ห่มใจ..

      การปลูกต้นไม้..โดยเฉพาะพืชผักสวนครัวมีความอ่อนแอกว่าไม้ยืนต้นทั่วไป ในช่วงแรกของการปลูก ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด หมั่นรดน้ำทั้งเช้าและเย็น

      ในช่วงสัปดาห์แรกผักที่ปลูกก็เหมือนเด็กที่เพิ่งหัดเดิน ล้มได้ แต่ถ้าล้มบ่อยๆก็อาจจะบาดเจ็บ แต่ผักการล้มอาจจะไม่ลุกขึ้น หมายถึงการเหี่ยวและเฉาตายไปในที่สุด

          ยามที่อากาศร้อนแบบนี้ ดินในกระถางและแปลงปลูกผัก ร้อนระอุ เนื้อดินจะดีมากขนาดไหน เมื่อรดน้ำไปได้ไม่นาน น้ำที่ชุ่มฉ่ำก็ต้องระเหิดแห้งเหือดไปในพริบตา

          ฟาง คือผ้าห่มป้องกันภัยอย่างดีของผัก คลุมห่มดินให้ทั่วทั้งแปลง ไม่ใช่เน้นเฉพาะโคนต้น แต่ใช้ฟางค่อนข้างมากและหนาพอสมควร ฟางจะกำบังแดดและสร้างความชุ่มชื้นให้ผิวดิน

          ฟางจะช่วยยืดระยะการระเหยของน้ำ เมื่อรดน้ำตอนเช้าจะอยู่ได้ถึงเย็น ตอนเย็นรดอีกแต่ไม่ต้องมาก ก็เท่ากับได้ช่วยประหยัดน้ำไปในตัว

          เคยสังเกตไหมว่า..ไม่เพียงแต่น้ำและฟางเท่านั้นที่พืชต้องการ ในยามที่อากาศร้อน ดินยังต้องการปรับสภาพ..หรือปรับเปลี่ยนหน้าดินให้มีธาตุอาหารสำหรับบำรุงลำต้น ราก ใบ เพื่อการเจริญเติบโต..รดน้ำเพียงอย่างเดียว อาจไม่เพียงพอ

          ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยอินทรีย์ คือสิ่งที่พืชต้องการเพื่อบำรุงดินไม่ให้หยาบกระด้าง แต่ช่วยให้ร่วนซุยและพร้อมจะผสมกลมกลืนไปกับน้ำ แทรกและดูดซึมไปสู่ราก ไหลเวียนขึ้นไปสู่ลำต้นเพื่อการเจริญเติบโต

          คนเราก็ไม่ได้แตกต่างจากต้นไม้เลย ต้องการความรักความอบอุ่นทั้งกายและใจ กายที่ปลอดภัย ใจที่ฉ่ำชื่นเย็นเป็นสุดยอดปรารถนาที่ทุกคนต้องการ

          เราใช้ฟางห่มดิน ส่วนกายและใจจะได้ร่มเงา ก็ต้องเลือกว่าเราจะใช้อะไรห่ม..มีคุณธรรมมากมายให้เราเลือกใช้เพื่อการยึดถือปฏิบัติในชีวิตประจำวัน..หรือจะยึดมั่นในแนวทางแห่งความดีที่มีบุคคลต้นแบบ เป็นแนวทางที่ช่วยห่มใจเราให้ร่มๆ

          การใส่ปุ๋ยก็เพื่อกระตุ้นและสร้างโอกาสให้กับพืชผัก คนเราก็เหมือนกัน ต้องปรับตัว จะอยู่ไปวันๆโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงคงไม่ได้ ย่อมต้องมีการเรียนรู้และท่องเที่ยวเพื่อเปิดโลกทัศน์

          ขอเพียงเราเข้าใจ ไม่มักง่ายในทุกงานที่ทำ และสามารถนำตนเอง เข้าสู่ความเบิกบานในบางวันของชีวิตได้

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๘  มีนาคม  ๒๕๖๔

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

สอนเด็กให้เรียนรู้การปลูกพืช เติบใหญ่จะมีวิชาติดตัว สามารถนำไปใช้จริงในชีวิตค่ะ