๑๐๐. Blue Hawaii Coffee & local eatery
ผมไม่เคยเดินทางไกลไปกินข้าวที่เมืองกาญจน์ เพราะบ้านผมอยู่เลาขวัญ เป็นอำเภอชายขอบติดจังหวัดสุพรรณบุรี กว่า ๑๐๐ กม.คงไม่อดทนเพื่อจะหิ้วท้องไปลิ้มลองรสชาติอาหารที่มีผู้คนกล่าวขานและร่ำลือกันอย่างมากมายในเวลานี้
เหตุผลที่ต้องไป ผมบอกได้เลย มิใช่เพราะเสียงลือเสียงเล่าอ้างต่อๆกันมา ไม่ใช่เพราะดาราและนักร้องคนดังเข้ามาในร้านอาหารนี้ และไม่ใช่เพราะชื่อร้านเป็นภาษาฝรั่งสวยหรูแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะผู้จัดการร้านเป็นเพื่อนรุ่นน้อง ที่เคยทำงานในถิ่นทุรกันดารมาด้วยกัน
ปัจจุบัน..ผมยังอยู่ที่เดิม แต่น้องก้าวไกลได้เป็นถึงศึกษานิเทศก์ที่ในเมือง มีชื่อเสียงลือเลื่องเพราะมีความรู้ความสามารถด้านหลักสูตรและการนิเทศ ตลอดจนเชี่ยวชาญด้านงานวิจัยด้วย..การศึกษาก็ไม่ธรรมดา จบระดับสูงสุดถึงปริญญาเอก...
แต่วันนี้..เพื่อนรุ่นน้องที่ชื่อ ดร.จิรวรรณ นาคพัฒน์ หรือน้องติ๊ก ลาออกจากราชการมาเป็นผู้จัดการร้านอาหาร ซึ่งอยู่ตรงข้ามโรงแรมริเวอร์แคว ใจกลางเมืองกาญจนบุรี ร้านอยู่ริมถนน อันเป็นที่รู้กันดีว่า..หาที่จอดรถยากมาก
ผมมองหาร้าน Blue Hawaii Coffee & local eatery พอเห็นป้ายให้เลี้ยวรถเข้าไปจอดในซอยด้านหลังของร้าน ผมก็รู้ได้ทันทีว่า นี่แหละเสน่ห์ของร้านอย่างหนึ่งแล้ว ที่มีสถานที่จอดรถกว้างขวาง สะดวกสบายและปลอดภัย
หน้าร้านจัดแบ่งพื้นที่ให้เป็นโซนของต้นไม้ใบหญ้า ดูร่มรื่นสดใสชวนให้อยากเข้าไปนั่งในร้าน น้องติ๊กออกมาต้อนรับด้วยตนเอง พาผมเข้าไปนั่งที่โต๊ะอาหารซึ่งจัดไว้ด้านในของร้านที่โอ่โถง แต่ก็จัดโต๊ะเก้าอี้ได้อย่างลงตัว ดูไม่แน่นจนเกินไป มีมุมให้ถ่ายรูปมากมาย ระหว่างที่รออาหาร ผมนั่งฟังเพลงบรรเลงแบบคลาสสิค สายตามองผ่านกระจกบานใส เห็นต้นไม้สีเขียวๆ มันชื่นตาชื่นใจอย่างบอกไม่ถูก
น้องติ๊กยังคงทำหน้าที่เหมือนทุกวัน ต้อนรับผมและลูกค้าคนอื่นๆ ด้วยอัธยาศัยไมตรี มีรอยยิ้มในใบหน้าตลอดเวลา แนะนำรายการอาหาร พร้อมบอกสรรพคุณของอาหาร รวมทั้งเครื่องปรุงต่างๆที่มีแหล่งผลิตอันน่าเชื่อถือได้ เป็นของแท้ที่มีคุณภาพ ปลอดสารพิษและไม่ใส่ผงชูรส
น้องบอกว่า..ร้านเปิดเก้าโมงถึงหนึ่งทุ่ม งานหลักๆคือเป็นผู้จัดการ แต่ทำงานได้ทุกอย่าง ไม่เคยบ่นให้ใครได้ยินว่าเหนื่อย ไม่เคยรู้สึกท้อด้วย เพราะมีความสุขกับงานที่ทำ อยากทำร้านอาหารมานานแล้ว พอได้ทำจริงๆก็จะทำให้ดีที่สุด เพื่อความสุขของตนเองและเพื่อสุขภาพของลูกค้า.
ได้ยินน้องพูดแบบนี้ ผมก็เลยไม่ต้องถามว่า..ทำไมถึงตัดสินใจลาออกจากการรับราชการ คำขวัญหรือสโลแกนภายในร้าน เป็นอัตลักษณ์ที่เป็นเครื่องยืนยันคำพูดและการตัดสินใจของน้องติ๊กได้เป็นอย่างดี...
ได้เวลาลิ้มลองรสชาติอาหารคาวหวานที่ผมสั่งมาหลายอย่างด้วยกัน บอกได้เลยว่าอร่อยทุกอย่างจริงๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมลูกค้าถึงอุ่นหนาฝาคั่ง มากขึ้นเป็นลำดับ น้องติ๊กบอกว่า..โดนผลกระทบจากโควิดทั้ง ๒ รอบ แต่ตอนนี้ฟื้นแล้ว ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว เพราะทางร้านยึดมั่นในความพิถีพิถันเรื่องคุณภาพอาหาร ที่สด สะอาด และคำนึงถึงสุขภาพของลูกค้าเป็นพิเศษ ตลอดจนใส่ใจในการให้บริการ ใครจะมานั่งดื่มกาแฟและทำงานไปด้วยนานๆก็ได้
ผมจดชื่อรายการอาหารไว้อย่างหนึ่ง เพราะประทับใจในชื่อ หน้าตาและรสชาติที่กลมกล่อมละมุนลิ้นนั่นก็คือ "ยำส้มโอปลากระพง" และจำชื่อผักไว้ได้อย่างหนึ่ง แต่ยังนึกไม่ออก เหมือนผักคะน้าแต่ลำต้นสั้นกว่า นำมาปั่นเป็นน้ำผักก็ได้ ตั้งใจว่าสักวันผมต้องปลูกไว้ที่โคกหนองนา...
ก่อนออกจากร้าน ผมบอกความในใจกับน้องว่า ตอนแรกก็รู้สึกเป็นห่วงเหมือนกัน เพราะผมเคยเป็นศึกษานิเทศก์สังกัดเมืองกาญจน์ รู้จักร้านอาหารมากมายที่อยู่แถวบ้านริมแควและมีแพอยู่ริมน้ำ มีจุดขายที่เป็นวิวทิวทัศน์และธรรมชาติที่สวยงาม
การเปิดร้านอาหาร ในชุมชนตลาดใจกลางเมืองแบบนี้ มิใช่ของง่าย ต้องพิสูจน์กันที่ฝีมือเชิงประจักษ์ของรสชาติอาหารและการบริหารจัดการคุณภาพที่มั่นคงและต่อเนื่อง วันนี้..น้องทำได้ ไม่ว่าพี่หรือใครก็ตาม ที่เข้ามาในร้านอาหารแห่งนี้ ต้องมั่นใจตรงกันว่าน้องเดินมาถูกทางแล้ว
ผมออกจาก Blue Hawaii Coffee & local eatery เพื่อกลับเลาขวัญ วันนี้รู้สึกมีความสุขเพราะนอกจากจะอิ่มอร่อยแล้ว ยังได้เรียนรู้ชีวิต..ว่าแต่ละคนคิดไม่เหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะอยู่ตำแหน่งไหน จะทำหน้าที่อะไร..ขอให้ทำให้ดีที่สุด..และเมื่อผมขับรถออกมาไม่ทันจะพ้นปากซอย มีรถลูกค้าอีก ๒ คันวิ่งสวนเข้าไปจอดแทนที่...แบบนี้ Blue Hawaii..... ก็น่าจะติดท๊อปเท็นของร้านอาหาร..ณ กาญจนบุรี อย่างแน่นอน
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๓ มีนาคม ๒๕๖๔
ใน ด้วยรักและศรัทธา พัฒนางาน..ชีวิต เส้นทางผลสัมฤทธิ์ บันทึกไว้..ให้รื่นรมย์
ความเห็น (3)
อ่านเพลินค่ะพี่ สนุกชวนติดตามให้อ่านจนจบ และได้ความรู้สึกสบายแฝงด้วยแง่คิดดีๆค่ะ
ถ้าไปกาญจนบุรี ต้องแวะไปแน่นอนค่ะ