แด่...บัณฑิตลูกรัก

ใกล้จบแล้วลูกรักได้พักร้อน

สบายก่อนแล้วกลับนับหนึ่งใหม่

ชีวิตยังคงอยู่สู้ต่อไป

ถึงอย่างไรอย่าหลงจงก้าวเดิน

แล้วสี่ปีผ่านไปไวเหมือนฝัน

เธอสร้างสรรค์ศึกษาน่าสรรเสริญ

“กิจกรรม” “ความรู้” ชูจำเริญ

หนักและเบื่อเหลือเกินเดินผ่านมา

ทั้งเหน็ดเหนื่อยเมื่อยท้อเราก้อรู้                                    

ลูกยังอยู่สู้ฝึกการศึกษา

ปรับนิสัยใจคอรอเวลา

จากธรรมดาดูเด่นเป็นบัณฑิต

ครูมอบของสองถุงที่มุ่งหวัง

ขอให้ฟังฝั่งไว้ก้องในจิต

ทั้งหมดจดงดงามในความคิด

เป็นเข็มทิศนำทางอย่างเที่ยงแท้

ถุงที่หนึ่ง “หลักธรรม” นำไปใช้

จงตั้งใจสวดมนต์จนแน่วแน่

ถุงที่สอง “วิชา” อย่าเชือนแช

เก็บไว้แค่ชีวิตดวงจิตตน

ถือเสบียงเป็นของทั้งสองถุง

แล้วหมายมุ่งเดินทางระหว่างหน

แม้นถึงคราวเราแย่แลอับจน

เสบียงตนค้นหามาเลี้ยงตัว