พ่อแม่ผู้เสียสละ...

คนเราเกิดมาเป็นมนุษย์ถือว่าเป็นผู้ประเสริฐ เกิดมาเพื่อให้ เพื่อเสียสละ 

เรามีร่างกาย มีลมหายใจ เราต้องนำมาทำความดี มาเสียสละ สร้างประโยชน์ให้แก่ตนเองและส่วนรวมให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท

วันหนึ่งคืนหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง เวลาพักผ่อนของเราไม่เกิน ๖-๘ ชั่วโมง เราต้องนำเวลาที่เหลืออีก สิบกว่าชั่วโมงนั้นมาทำคุณทำประโยชน์ให้ได้มากที่สุด

สัปดาห์หนึ่งมี ๗ วัน พระพุทธเจ้าตรัสให้เป็นวันพระ ๑ วัน เพื่อให้เราได้ละความชั่ว ทำความดี เสียสละ พัฒนาจิตใจให้อยู่เหนือความโลภ ความโกรธ ความหลง

หากเราทำงาน ๕ วัน มีวันหยุด ๒ วัน เราใช้เวลาพักผ่อนสักวันหนึ่ง และอีกวันหนึ่งนำร่างกายมาทำความดี เสียสละ สังคมนี้จะน่าอยู่ขึ้นอีกมาก

การทำความดี เราไม่จำเป็นต้องเดินทางออกไปที่ไหน เพียงแต่เราพาลูกหลานทำความสะอาดบ้าน Big Cleaning สักวันหนึ่งต่อสัปดาห์ นอกจากเราจะได้บ้านที่สวยสะอาดตาแล้ว เราจะสามารถสร้างนิสัยแห่งความมีระเบียบมีวินัยในการใช้วันเวลาเพื่อสร้างความดี

แต่ยุคสมัยนี้ส่วนใหญ่แล้ว เมื่อมีวันหนึ่ง พ่อแม่ก็จะสร้างพฤติกรรมใหม่ ๆ โดยการพาไปท่องเที่ยว ถ้าหยุดวันเดียวก็ไปเที่ยวห้างสรรพสินค้า หยุดหลายวันหน่อยก็ไปเที่ยวต่างจังหวัด เที่ยวภูเขา เที่ยวทะเล เด็ก ๆ เขาจึงซึบซัมพฤติกรรมแบบนี้ไปโดยปริยาย

หลาย ๆ ครั้งที่พบเห็นเวลาที่พ่อแม่ไปเที่ยวตามต่างจังหวัด อย่างเช่นไปกางเต๊นท์ ก็จะให้พ่อแม่นั่งกินนั่งดื่มอยู่กับเพื่อน ๆ แล้วลูก ๆ ก็วิ่งเล่นอยู่ข้าง ๆ "ในอนาคตเราจะบอกจะสอนเด็กได้ไหม ว่าการกินเหล้าไม่ดี การคบเพื่อนที่ดีนั้นเป็นอย่างไร..?"

แต่ถ้าหากเราประพฤติปฏิบัติตัวอย่างให้แก่ลูกแก่หลาน นำวันหยุดงานประจำสัปดาห์ ประจำเดือน หรือประจำปี ชักชวนกันมาทำความดี มาเสียสละ ก็จะเป็นตัวอย่างที่ดีที่ประเสริฐ เพราะการพูดร้อยครั้งพันครั้ง ไม่เท่ากับการทำให้ดูเพียงครั้งเดียว

ถ้าหากเราทำความดีให้เด็กเห็น เด็กก็จะจำไปอีกนาน ฉันนั้นก็ฉันนั้น หากผู้ปกครองดื่มเหล้าเมายาให้เด็กเห็น เด็กก็จะจดจำประพฤติกรรมเช่นนี้ แล้วคิดว่าเป็นสิ่งที่ทำได้และไม่ผิด เพราะพ่อแม่ก็ทำ ต่อไปหนูก็ต้องทำแบบนั้น...

พ่อแม่จึงเป็นครูคนแรกและคนที่สำคัญที่สุดของลูก เป็นแบบเป็นพิมพ์ที่จะหล่อหลอมทั้งร่างกายและจิตใจของเด็ก ๆ ซึ่งจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า

เสื้อผ้าเปรอะ ร่างกายเปื้อน ไม่เป็นไร แต่ขอให้ใจสะอาด

จะใส่ชุดขาว ชุดลายนั้นไม่สำคัญ แต่ของให้ใจขาว ใจบริสุทธิ์...

เด็ก ๆ นั้นเปรียบเสมือนผ้าขาวที่บริสุทธิ์ หากเราแต่งแต้มสีใดลงไป จิตใจของเด็กก็จะเป็นสีนั้น

การเลียนแบบประพฤติจากพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย และผู้ปกครองจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ ที่เราและท่านจะต้องตระหนักอย่างแท้จริง...