หลง... ลืม.
วิธีคิด..พิชิตสุข (๒๔ ม.ค. ๖๔)
วันนี้เสนอคำว่า "หลง..ที่โลกไม่ปลื้ม-ลืม..ที่โลกไม่ยกย่อง"
----------------------
*หลงตัว - หลงว่าตัวดี ตัวเด่น ตัวดัง ตัวขลัง ตัวเคร่ง
*หลงตน - หลงว่าตนเก่ง ตนกล้า ตนฉลาด ตนสามารถ
*หลงเป็น - หลงว่าตนเป็นคนมียศ มีศักดิ์ มีชื่อเสียง มีอำนาจ มีชาติตระกูลเหนือกว่าผู้อื่น
*ลืม.. - คือไม่รู้ ไม่นึก ไม่คิด ไม่วินิจฉัย ไม่จดจำ ไม่รำลึก ต่อผู้ที่มีคุณ สถาบัน สถานที่ และสิ่งที่มีคุณแก่ตน
*ข้อนี้..ต้องด้วยหลักธรรมข้อว่าอกตัญญู ท่านผู้รู้ได้ประพันธ์สอนใจเอาไว้ว่า..
*ลืม - บุญคุณที่ท่านเคยช่วยเหลือ ก็สิ้นศักดิ์
*ลืม - คนที่เคยฟูมฟักรักนักหนา ก็สิ้นค่า
*ลืม - สัจจะที่เคยให้ไว้ ก็ไร้ราคา
*ลืม - พ่อแม่ ครู อุปัชฌาย์ ฯ ก็สิ้นดี ฯ
----------------------
ธ.พุทธินันทะ, พระราชธรรมวาที.
หมายเลขบันทึก: 688546เขียนเมื่อ 24 มกราคม 2021 09:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 มกราคม 2021 09:25 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (1)
สาธุ ครับท่าน