อดีตกาลที่ผ่านพ้น ซ่างเวียนวน จนใจหว่าม เกิดคำถาม ยามเวิ้งว้าง เป็นได๋บ้างผู้อยู่ไกล
คิดฮอดไผในวันนั้น แม่นลืมกันแล้วหรือบ่ หลายพอ-ศอ-นอผ่านพ้น คนทางนี้ที่บ่ลืม
คนเคยฮักเคยได้ปลื้ม แม่นหลงลืมน้องแล้วไป่ อยากโทรไปฟังเสียงเจ้า แล้วถามเว้า "ยากบ่น้อ"
ทางในคอพอกระแอ้ม แถมน้ำตาพาแตกหล่น คิด-วก-วน-จนเซ่อซ่า เกิดบ่กล้าหากว่าไป
เรื่องหัวใจได้ฮ้กอ้าย ยังคงหลายคล้ายวันเก่า มื้อได๋เหงาเฝ้าคิดพ้อ มื้อได๋ท้อก็คิดนำ
หวังเพียงทำย้ำใจไว้ จักมื้อได๋พอสิซ่วง เหมิดความห่วง ป่วงนำอ้าย ตายพุ้นบ้อ สิค่อยลืม นออ้ายเอ๊ยย
ขออนุญาต : นำภาพและเสียงประกอบงานเขียน เพื่ออัถรสในการอ่าน ซึ่งไม่ได้ดัดแปลงแต่งเติมต้นฉบับแต่อย่างใดครับ
( บ่าวโจ่โล่ )
ไม่มีความเห็น