๑,๑๐๔ คุณค่าของ..เวลา

        สิ่งที่ทุกคนมีเท่ากัน..แต่จะใช้อย่างไร?ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคน อย่างไรก็ตาม “เวลา”มีค่า ที่สากลโลกต่างยอมรับอย่างเห็นพ้องต้องกัน

    ผมคิดว่านับวัน “เวลา”จะผ่านไปเร็วเหลือเกิน ในความรู้สึกเหมือนเป็นเช่นนั้นจริงๆ เร็วขึ้นเรื่อยๆ..จนแทบจะทำอะไรไม่ทัน บางที..ไม่ทันทำ..ก็หมดเวลาเสียแล้ว

        ตอนที่อายุยังน้อย เวลา..เหลือเฟือมาก พออายุมากอยากได้เวลาเพิ่ม เพราะอยากทำงาน ทั้งๆที่ไม่ค่อยจะมีเรี่ยวแรง..แต่ก็ต้องทำ..

        บางวัน..ก็ยังรู้สึกขำ ขำ..ทำงานไปทำไม? ในงานเดิมๆ สถานที่เดิมๆ ไม่เบื่อบ้างหรือไร เหมือนว่าได้เสพติดงานจนขาดจากกันไม่ได้ ติดจนงอมแงม..ก็เลยต้องลงมือทำ..

        ตำแหน่งก็ไม่ได้ช่วยให้งานบางเบาเลย ก็แปลกดี ผมคิดว่าอยู่ที่วิธีคิดของคน บางคนที่เป็นผู้บริหารโรงเรียน ก็น่าจะเป็นผู้นำที่สบายๆ แต่ไม่จำเป็นต้องเหมือนกันทุกคน..

        เพราะตำแหน่งหน้าที่เหมือนกัน แต่โอกาสและองค์กรไม่เหมือนกัน ปัญหาและคุณภาพ..จึงเป็นเรื่องยุ่งยากเสมอ ที่ต้องเข้าใจและเรียนรู้อย่างเป็นระบบ

        ผมจึงตื่นขึ้นและคิดถึงโรงเรียนทุกวัน แต่ถ้าเป็นวันหยุดจะทำงานที่บ้านก่อน เช้าวันนี้เก็บกวาดใบไม้ไปกองรวมกันไว้..เป็นวิธีการที่ง่ายที่สุด ตั้งแต่ปลูกบ้านมาเกือบ ๒๐ ปี ผมไม่เคยเผาใบไม้เลยแม้แต่ครั้งเดียว..ปล่อยให้ย่อยสลายกลายเป็นปุ๋ย

        รดน้ำต้นไม้รอบบ้าน..สำหรับต้นมะนาว ผมเพิ่มดินและมูลวัว จากนั้นก็ห่มด้วยฟางให้ดินชุ่มชื้น แล้วรดด้วยน้ำส้มควันไม้ เพื่อป้องกันเพลี้ย..ไม่ให้มารบกวน

        ผมจะรดน้ำไม่มาก ถ้าเป็นต้นไม้ใหญ่ โดยเฉพาะ “พญาสัตบรรณ”ต้นใหญ่จนผมโอบไม่รอบ แผ่กิ่งก้านใบอลังการ นับอายุได้ ๑๐ ปีพอดี

        เป็นไม้มงคลที่เติบโตไวให้ประโยชน์เยอะ เสียอย่างเดียวที่ดอกสวยแต่บางคนก็บอกว่าเหม็นมากๆ สำหรับผมเฉยๆ อาจเป็นเพราะผมไม่ค่อยจะเห็นดอกสัตบรรณเท่าที่ควร

        วิธีการที่จะไม่ให้ออกดอกก็คือ..อย่ารดน้ำบ่อย..สังเกตง่ายๆ หน้าฝนสัตบรรณจะออกดอกดีเหลือเกิน...ดีจนบางคนมึนหัวจนเกิดอาการแพ้...

        เสร็จงานที่บ้าน..ก็ได้เวลาไปโรงเรียน วันนี้เขียนป้ายเตือนตัวเอง..”ความดีไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอง” และ “อย่าล้อเล่นกับความรู้สึก” เพราะบางเรื่องในชีวิตคนเราก็ไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผล..เสมอไป

        งานส่วนใหญ่วันนี้ ยังต้องรดน้ำใส่ปุ๋ยต้นไม้เหมือนเดิม พยายามประคับประคองให้ต้นไม้อยู่รอดปลอดภัย ไปจนถึงช่วงเวลาที่มีฝน ไม่ปลูกอะไรเพิ่ม รักษาในสิ่งที่ปลูกไว้เดิมๆ เพิ่มเติมคือการเอาใจใส่

        บ่ายมากแล้ว..ผมไปแวะที่โคกหนองนา..พื้นที่พัฒนาตามแนวเกษตรทฤษฎีใหม่ ของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ตอนนี้ยังมองดูเวิ้งว้างว่างเปล่า มีมะม่วงทนแล้งรอดอยู่ ๒ ต้น แถมออกลูกดกเสียด้วย

        ผมเดินไปดูฟางที่ห่มดินไว้ ยังไม่ปลิวหายไปไหน กระจายไปทั่วคันนา เมื่อเวลาฝนตกลงมาจะช่วยให้ดินชุ่มชื้น หากรดด้วยน้ำหมักชีวภาพก็ยิ่งจะช่วยให้ดินเต็มไปด้วยปุ๋ยอินทรีย์ ลดค่าปุ๋ยเคมีอย่างแน่นอน

        เวลามี่ค่า..แต่ก็ใช่ว่า..จะต้องทำงานตลอด เดินเล่นและถ่ายภาพ กับบรรยากาศยามเย็น ..ก็เป็นความสุขของ ผอ.โรงเรียนขนาดเล็กได้เหมือนกัน...

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๙  กุมภาพันธ์  ๒๕๖๓