๑,๐๗๕ สร้างสรรค์..งานวันเด็ก

        คำพูดที่พูดกับตนเอง..ช่วยสร้างสรรค์ชีวิตให้สดใส..ปลอดโปร่งและเปลี่ยนผ่านทุกวันเวลาของชีวิตของเราได้อย่างมหัศจรรย์ยิ่ง..

    ลองกลับมาคิดทบทวนและนำมาใช้ในงาน “วันเด็ก” ประจำปี ๒๕๖๓ ที่จัดขึ้นในวันนี้ เข้ากันได้ดีพอสมควร..กับถ้อยคำต่อไปนี้

        วันนี้ช่างโชคดีเหลือเกิน..ถึงแม้ว่าจะเป็นโรงเรียนเล็กๆ ในชุมชนเล็กๆ มีเด็กไม่ถึงหนึ่งร้อยคน แต่ผู้ปกครองทั้งในและนอกชุมชน นำอาหารคาวหวานมาเลี้ยงนักเรียนอย่างพอเพียงและเพียงพอเหมือนกับปีที่แล้ว.

        ช่างน่าตื่นเต้นจัง..ปีนี้ของรางวัลมากพอ ถึงขนาดให้เด็กมีโอกาสสนุกสนานด้วยการจับสลาก ที่สุดแล้วก็ได้รางวัลกลับบ้านทุกคนพร้อมขนมถุงใหญ่ ส่วนรางวัลใหญ่ๆที่จัดได้เป็นครั้งแรก คือจักรยานจำนวน ๗ คัน ที่ทำให้เด็กมีลุ้นและตื่นเต้นตลอดรายการ

        ฉันก็ทำได้แน่ๆ...ด้วยความตั้งใจที่จะ “หักดิบ”เรื่องถ้วยชามที่ทำจากโฟม จึงประกาศลดจำนวนให้เหลือร้อยละ ๑๐ (ปีที่แล้วลดไปร้อยละ ๕๐) ปีนี้ทำได้ตามเป้า เพราะนักเรียนนำถ้วยชามมาจากบ้าน โฟมจึงไม่ถูกนำมาให้นักเรียนใช้ ส่วนพลาสติคกลางสนาม หลังเลิกงานไม่มีเลยแม้แต่ชิ้นเดียว

        ช่างราบรื่นจัง..กิจกรรมภาคเช้าประกอบด้วยกีฬาและนันทนาการเป็นไปอย่างราบรื่นและเรียบร้อย ตรงตามกำหนดการ เพราะคณะครูร่วมด้วยช่วยกัน และนักเรียนก็ให้ความร่วมมือ..สนุกที่สุดคือ..ลิงอุ้มแตง ชักคะเย่อ

        ช่างเป็นโอกาสที่ดีจัง..ได้มอบทุนการศึกษาจำนวนทั้งสิ้น ๓๐ ทุน โดยประธานในพิธี ท่านปลัดเทศบาลตำบลเลาขวัญ ท่านได้มอบเกียรติบัตรให้นักเรียนที่ชนะการประกวดคำขวัญต่อต้านทุจริต ท่านปลัดยังบอกด้วยว่าก่อนปิดเทอมนี้ ท่านจะนำภาคเอกชนจากเอสซีจีมาพัฒนาโรงเรียน โดยมีงบประมาณสนับสนุนกว่าหนึ่งแสนบาท

        ช่างน่าอิ่มเอิบใจจัง..ที่พี่สุนันต์ พี่กัญญาและครอบครัวจากวังน้ำเขียวรีสอร์ท มามอบเงินรางวัลให้นักเรียนด้วยตนเอง ต่อเนื่องเป็นปีที่ ๑๓ ปีนี้ท่านช่วยกันแจกแบ๊งค์ ๕๐ กับแบ๊งค์ ๒๐ ให้นักเรียนคนละ ๗๐ บาท นักเรียนทั้งในและนอกโรงเรียนประมาณ ๑๐๐ คนท่านแจกหมด แถมทุนการศึกษาให้อีก ๓,๐๐๐ บาท

        ลองใหม่อีกครั้งนะ..เป็นครั้งแรกที่จัดหาวงดนตรี “มืออาชีพ” แต่สงสัยว่าทำไมมีนักเรียนอนุบาลกับนักเรียนประถมต้นเท่านั้น ที่ส่ายสะโพกโยกย้ายท่ารำไปมาตลอดรายการ แต่นักเรียนประถมปลายกับอาย ไม่กล้าแสดงออก ปีหน้าต้องซักซ้อมใหม่ หรือลองใหม่อีกครั้ง..หรือเปล่า? (อาจมีวิธีการอื่นก็ได้ ที่มีเสียงดนตรีเหมือนกันแต่ไม่เสียเงิน)

        เดี๋ยวเราก็ผ่านไปได้นะ..ความรู้สึกที่ชราภาพมากขึ้นทุกวัน..และวันเด็กต้องจัดทุกปี..ถ้าเด็กลดลงไปกว่านี้..โรงเรียนจะมีพลังของชุมชนที่เข้มแข็งแบบนี้หรือไม่ ทั้งอาหารและแรงกายที่มาเกื้อกูลจนทำให้งานสำเร็จ แต่คิดอีกที..วันนี้เพิ่งจะผ่านไป วันต่อไปยังมาไม่ถึง..อย่าเพิ่งไปคิดวิตกในเหตุการณ์ข้างหน้า คิดเสียว่า เดี๋ยวเราก็ผ่านไปได้นะ..

        สู้ ๆ..สู้นะ...งานวันเด็กปีนี้..ผู้ปกครองมาน้อย..แต่ของขวัญมาก และของรางวัลก็มากเป็นพิเศษ ทุนการศึกษาไม่เคยมากขนาดนี้..แต่ทำไมคนน้อยลง หรือเป็นเพราะว่าผู้ปกครองกำลังติดพันกับงานโคบาล หรือเทศบาลก็จัดงานวันเด็กวันนี้เหมือนกัน บางทีสภาพของภัยแล้งกับภาวะทางเศรษฐกิจ อาจทำให้ผู้ปกครองต้องรัดเข็มขัดกันมากขึ้น และบางทีจะต้องปรับเปลี่ยนมาจัดในวันศุกร์บ้างก็เป็นได้

        ยังไง..ก็ต้องทำหน้าที่ผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็กต่อไป..มองไปข้างหน้า สู้ๆ..นะ

        ในทุกเหตุการณ์ของงาน “วันเด็ก” ๒๕๖๓..รู้สึก..ขอบคุณที่มีวันนี้...

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๑  มกราคม  ๒๕๖๓