๑,๐๗๐ เรียนรู้..ยอมรับ..และเปิดใจ

         วันนี้อ่านพบในหนังสือแล้วขีดเส้นใต้เอาไว้ “จงอยู่กับสิ่งที่เป็น..สิ่งที่มี..และทำสิ่งที่ควรทำไปตามกาลเวลา..ชีวิตย่อมมีสีสันสดใสเสมอ..”

    “เพียงเราเลือกระบายชีวิตของเราเอง..วันนี้เลือกที่จะอยู่ที่นี่..”

    นั่งคิดใคร่ครวญอยู่นานว่าผู้เขียนจะสื่ออะไร? พอจับความได้แบบที่ไม่ต้องมโนไปเอง ก็เข้าใจและเข้าถึงได้ไม่ยาก..

        ก็แค่บอกตัวเอง..เตือนตนเองว่า ชีวิตที่เลือกแล้ว ตัดสินใจแล้วอย่าได้เลื่อนลอย มิฉะนั้นจะกลายเป็นคนหลักลอย พอใจในสิ่งที่มีและที่เป็นอยู่..ทำในสิ่งที่ควรทำ คือ..ทำความดีตามกาละเทศะแห่งตนและบทบาทหน้าที่ของงาน

        เท่านี้เอง..ที่เหลือคือแต่งเติมเสริมต่อความสุข..จะให้ชีวิตมีสีสันสดใสอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับตัวเราแล้ว..ไม่น่าจะมีใครที่จะมาคอยชี้นำกำกับให้เป็นเช่นนั้นเช่นนี้ได้ทุกเรื่อง

        บางคำพูดของคนบางคนที่เคยได้ยินมา “ชีวิตนี้ใช้ซะ” อย่ารอให้จนถึงวันที่สมบูรณ์แบบ เพราะมันไม่มีอยู่จริง ต้องอยู่ให้ได้กับความจริง แม้มันอาจจะลุ่มๆดอนๆ

        ปีใหม่แล้ว..ยังคิดอะไรอยู่ บอกตัวเองได้ไหม?สถานการณ์ของสังคมโลกเปลี่ยนไป พอๆกับสิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไปทุกวัน อย่ายึดมั่นถือมั่น..คงพอเป็นทางออกได้บ้าง

        ชีวิตไม่ต้อง..เป๊ะเวอร์ก็ได้ ไม่ต้องสะสมความถูกต้องถูกใจไว้ทั้งหมดก็ได้ อาจต้องขำๆบ้างกับความผิดหวัง..ไม่สบอารมณ์เพียงชั่วครู่ชั่วยาม เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

        บางทีชีวิตของคนเรานั้น อาจทำสิ่งต่างๆไม่บรรลุจุดมุ่งหมายที่ตั้งไว้ มองให้เห็นว่าเป็นเรื่องปกติ..คนอื่นเขาก็เป็น..ความจริงก็คือเราได้พยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว

        การทำบางสิ่งบางอย่างในชีวิต สำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง เป็นเรื่องปกติของชีวิตจริงๆ เป็นธรรมชาติของความเป็นมนุษย์ที่ต้องต่อสู้ดิ้นรน เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น..

        จึงไม่ควรท้อแท้หรือผิดหวัง..กับเรื่องราว..ที่ทำไม่สำเร็จ..อย่าเสียเวลาทุกข์ระทมขมขื่นกับรสชาติของความเศร้า และอย่าเริงร่ากับความสำเร็จจนหลงมัวเมาและเหลิงลำพอง มองไม่เห็นซึ่งสัจธรรม

        ความจริงอย่างหนึ่งก็คือ..ถ้าเราเรียนรู้ทุกสิ่งจากความผิดพลาดจนทำให้เราผิดหวัง จงนำมาเป็นบทเรียน..เพื่อสอนตน สอนคนและสอนใจทุกดวง

        ที่ผ่านมาเคยไหม?..บทเรียนแผลใจ ทำให้ได้เรียนรู้แล้วคิดใหม่ แต่เป็นไปเพื่อการแก้แค้น ระคนกลโกงที่ต้องการแก้เกมกันไปมา..อันนี้ถือเป็นบทเรียนที่ด้อยค่า ไม่ควรค่าแก่การยกย่องแต่อย่างใด..?

        ที่กล่าวมา...ชีวิตย่อมจะดีกว่านี้แน่..ขอเพียงเราตระหนักใน ๓ ประการ ท่องและขับขานให้กังวานอยู่ในหัวใจตลอดเวลา..เรียนรู้..ยอมรับ..แล้วเปิดใจ..

        การเรียนรู้สิ่งใหม่ๆอยู่เสมอ..คือวิธีการรักษาใจคนเราให้กระชุ่มกระชวยคงความมีชีวิตชีวา..พาหน้าตาอิ่มเอิบ มีเสน่ห์..ใครก็อยากคบหาสมาคม ช่วยบ่มนิสัยให้กระตือรือร้นและร่าเริง...การเรียนรู้นั้นฝึกได้..ขอให้มีใจนำพาและศรัทธานำทางเท่านั้น

        การยอมรับในมุมมองที่แตกต่าง คือแนวทางพื้นฐานของการมองโลกในแง่ดี ช่วยให้การดำรงชีวิตในแบบที่อยู่ร่วมกันได้ ไม่ต้องอคติต่อผู้ใด รับฟังด้วยความรู้สึกที่ดีต่อกัน เป็นการให้แบบหนึ่ง..อย่างน้อยก็รู้จักการให้เกียรติ..

        การเปิดใจไปตามการเติบโตอย่างเป็นธรรมชาติของโลก คือหนทางแห่งการสร้างความเบิกบานเป็นสุขในใจคนเรา..

        ความคิดเปลี่ยน..ชีวิตก็เปลี่ยน หากเรายอมเปลี่ยน..ก็แค่เปิดใจบ้างเท่านั้น เราก็สามารถยอมรับและทำใจได้กับความเป็นมาเป็นไปของธรรมชาติ..เป็นพื้นฐานสำคัญของการปรับตัวปรับใจ..ไม่ให้ลุ่มหลงมัวเมากับการยึดติด ลาภ ยศ และสรรเสริญ

        แต่เปิดใจเพื่อร่าเริงกับงานและการใช้ชีวิต ในแบบที่ต้องเรียนรู้..ยอมรับ แล้วเปิดใจบ้าง..เท่านั้น

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๖  มกราคม  ๒๕๖๓