บันทึกลับ ในที่ไม่ลับ

บันทึกลับ ในที่ไม่ลับ

ลาดกระบัง 54 หรือ ซ.จินดาที่เขาเรียกกันติดปาก ถ้าบอกว่า ลาดกระบัง 54 ไม่มีใครรู้ว่าอยู่ ตรงไหน แต่ถ้าบอกว่า ซ.จินดา ร้องอ๋อทุกคนเลย ตอนนี้เป็นเวลา 18.16 นาที ว่าจะรอให้เป็นเวลา 18.18 น.ก็กะไรอยู่นั่งเขียน บันทึกลับ เลขที่ 7 นับจากบันทึกครั้งแรกที่เขียนมา บันทึกฉบับนี้บรรยายเรื่องราวที่เกี่ยวกับความลับของตัวเอง ทุกคนมีความลับที่ไม่อยากจะพูดไม่อยากจะบอกให้ใครได้รับรู้ เพราะสิ่งที่หนึ่งที่ไม่อยากจะบอก เพราะว่าอาย กลัว ผมเองก้กลัว เลยจะเล่าแค่นิดเดียว เดี๋ยวโดนล้อ แล้ว มันจะกลายเป็นความอาย

เสียงหมาเห่าดังมาแต่ไกล ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร เสียงเหมือนมันกำลังเจ็บปวด เหมือนโดนรถชน หรือว่ามันจะโดนเจ้าของของมันจับอาบน้ำให้ ความเป็นไปได้ที่เกิดขึ้นใน ซ. จินดา (54) แห่งนี้มันก็เป็นแบบซ้ำๆเดิมๆ ผมอาศัยห้องเช่า ราคาไม่ค่อยจะถูกนัก เพราะอยากอยู่แบบสบาย มีคนบอกว่าคนอยู่สบายมักจะจน คนอยู่อย่างจนมักจะมีเงินเก็อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน อย่าเอะอ่ะไปครับ ตอนนี้ข้างห้องกำลังทะเลาะกันเป็นเวลา 18.26 น. ตะโกนซะดังเชียว คงเป็นแฟนกันมั้ง ได้ยินเสียงเขาพูดดังๆว่าทำไมไม่รับโทรศัพท์ นี่ล่ะน่าความรักมันน่าเบื่อตรงนี้แหละ บางครั้งการหึงหวง ก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมาได้ แค่ความสะใจ แต่สุดท้ายก็ต้องจบด้วยน้ำตาทุกที แล้วก็เอะอะโวยวายว่าทำไม ทำไม ผมเองก็ไม่รู้ เรื่องความรักถ้าจะให้สวยงามจริงๆมันต้องพูดกัน เข้าใจกัน ตกลงกันอย่างดีๆ ไม่ต้องด่าว่ากัน เสียงที่เราได้รับรู้เรื่องราวของชาวบ้านมันคือชีวิตจริงที่ต้องเจอ แต่เราคงไม่ด่าว่ากันแรงขนาดนั้น ไม่ทำร้ายกันขนาดนั้นมันน่าเบื่อที่จะต้องงเจอเรื่องอะไรที่ ความลับที่ไม่ลับของชาวบ้านที่ทำให้เราได้ยินได้รับรู้ นั่นแหละคือความลับในที่ ที่ไม่ลับ อย่าให้คนอื่นเขารู้ว่าเราเป็นอะไร ทำอะไรไว้ เรื่องที่มันเป็นเรื่องส่วนตัวขอให้เก็บไว้ส่วนตัว อย่าทำให้คนอื่นเขาต้องรำคาญจากเสียงการทะเลาะของคุณ โวยวายให้ได้อะไร พูดคุยกันดีๆ ก็ได้นี่ครับ เบื่อชาวบ้านทะเลาะกัน ไม่เขียนต่อล่ะเบื่อ เฮ้อ เซ็ง