เรื่องหมูๆ สูก็เป็นกัน

เรื่องหมูๆ สูก็เป็นกัน

เวลามีความรักมันก็อยากจะให้รักนั้นแบ่งบาน ก็เติมรักกันเข้าไป

เวลาจะมีรักใหม่ก็เติมไฟให้รักเก่ามอดลง

เวลาชอบอะไรก็อยากได้ๆ

พอได้มาทีไรบอกมันไม่ค่อย อัพเลย แล้วเสือกซื้อกันมาทำไม

เวลที่ไม่ได้อะไรที่ไม่ตรงกะใจชอบหงุดหงิดทุกที 

เวลาที่ได้ดั่งใจ ใช่ซิก็กุได้ดั่งใจ

คนเรามันก็ก็เป็นกันอย่างงี้กันทั้งนั้น อไม่ว่าตัวเราเอง หรือใครไม่เหมือนก้ไม่เป็นไร

เวลาไม่มีงานทำ บอกอยากได้งานไวๆงานอะไรก็ได้ขอให้ได้งานไว้ก่อน

พอได้ไปหย่อนก้นลงที่ทำงาน ทำไใฃมงานนี่ฃ้มัน ช่างวุ่นวาย ไม่สบายใจจัง

พอนั่งทำงานไปสักอาทิตย์ก็เห็นอะไรมาขึ้นในที่ทำงาน 

รู้ทั้งเรื่องชู้สาว ขี้หดตดหาย ก็ว่ากันไป

รู้แม้กระทั่งนั่งทำงานแล้วกำลังตดก็ยังมีให้รู้

รู้ว่าคนนี้พักที่ไหน คนโน้น มีแฟนชื่ออะไร ก็ว่ากันไป

พอได้งานใหม่ เอาล่ะอยาดฃกจะได้งานทำใหม่ที่เราเองชอบมากกว่า

แต่ขอบอกว่าไม่มีอะไรที่เราชอบและเราทำได้ตรงๆ

มีแต่พยายามอดทนเพื่อสู้กับมันไปวันๆ

บางทีก็เหนื่อยและท้อใจ 

ทางแก้ก็คืออ่านหนังสือเพิ่มกำลังใจ อัดฉีดกำลังใจเข้าใหม่ เพื่อเพิ่มพลัง

มีเวลาก็มานั่ง จิ้มๆหน้าคอมพิวเตอร์ ทั้ง วิทยุ ทีวี โทรศัพ จิ้มมันอยู่นั่นแหละ

แต่ผมขอคิดใหม่ทำใหม่ บ่นๆมันเข้าไป

ตราบที่ชีวิตมีไว้ให้บ่นไปวันๆ

ผมจะบ่นอย่างนี้ทุกวัน ใครไม่ชอบช่างมัน  เพราะฉัน "ไม่แคร์"

เรื่องของผมเป็นเรื่องสำคัญ ในชีวิตเกิดมาจะใช้ชีวิตไปวันๆ ขอให้ฉันได้เขียน มันต่อไป

อะไรที่ตรงกับความต้องการเราก็ชอบ อะไรที่เราไม่ต้องการ มันก็ตรงกับความไม่ชอบ

เวลาที่เราเองมีจำกัดอยากให้คนอื่นได้อ่าน แต่ไม่ใช่หรอก

ที่ผมทำลงไปทุกอย่างก็เพื่อตัวเอง ถ้าเราเองไม่รักเราเอง ไม่ทำเพื่อตัวเอง และ เพื่อคนที่เรารัก ก็พอใจแล้ว