วันนี้เป็นวันดีอีกวันหนึ่งสำหรับการเรียนรู้เรื่องโค เพราะได้ไปพบประสบสิ่งมหัศจรรย์ที่เป็นปกติของสัตว์โลก ที่มีการเกิด แก่ เจ็บ ตาย แต่จะกล่าวถึงเฉพาะการเกิดเท่านั้น
นั่นคือ วันนี้ที่สวนป่าครูบาสุทธินันท์ เจ้าโคเสียเวลา( หนีหายไปจากคอกเป็นแรมปี) ได้คลอดลูกซาฮิวาลตัวน้อยที่แสนจะน่ารักออกมาลืมตาดูโลก ประมาณ 10.30 น. ซึ่งจริงแล้วแม่โคน่าจะคลอดมา 2 วันแล้ว แต่ก็อั้นอยู่ได้ตั้งนาน ทุกคนก็คอยลุ้นว่าเมื่อไรจะคลอด เมื่อคืนก่อนครูบายังต้องเดินไปดูอาการตอนตีสอง แต่ก็ยังไม่คลอด พอมาวันนี้คลอดเองแบบไม่หวังพึ่งใคร
บังเอิญว่าถึงเวลาพักจากการเรียนกับอาจารย์จึงเดินไปสังเกตการณ์คอกโค ไปถึงเจอลูกโคตัวน้อยหล่นตุบออกจากท้องแม่ แม่โคก็สะพัดก้นเดินวนนิดหน่อยสะดือก็หลุดเอง เราหรือก็ตาค้างกับอีกหนึ่งชีวิตและวินาทีชีวิตที่เห็น แม่โครีบทำความสะอาดให้ลูกตัวเองเลียขนลูกยกใหญ่ แต่หวงลูกสุดชีวิต ขนาดพึ่งคลอดลูกหยก ๆ ยังไม่วายเดินหน้าตั้งเข้าหาคน แบบว่าปกป้องลูกสุดชีวิต
พอเห็นแม่โคและลูกปลอดภัย ก็วิ่งโกยอ้าวไปบอกครูบาว่าโคคลอดลูก ทุกคนจึงมารวมตัวกันตื่นเต้นกํนเต็มคอก ครูบาให้สมญาซาฮิวาลน้อยว่า "เจ้าบล็อก" ให้สอดคล้องกับยุคสมัย
วันนี้จึงได้เรียนด้วยการปฏิบัติจริง ช่วยเจ้าบล็อกน้อยให้ได้กินนมแม่ เพราะตัวแม่เต้านมบวมเป่งขนาดใหญ่และพิเศษกว่าตัวอื่นเพราะมีเต้านมถึง 8 เต้า แม่โคก็เจ็บเต้านมให้ลูกกินนมได้นิดหน่อย ทุกคนก็กลัวว่าถ้าลูกโคกินนมไม่ได้ เต้านมจะอักเสบมากขึ้น แม่โคหรือก็โหดไม่ให้คนเข้าใกล้ คนเลี้ยงกับคนลุ้นจึงได้ฮาพากันต้อนโคเข้าซอง บังคับให้แม่โคอยู่กับที่เพื่อให้ลูกโคได้กินนม จะหาสากตำข้าวมีตีเต้านมเหมือนพ่อสำเริงว่าก็ไม่มี จึงใช้วิธีให้คนรีดนมเหลืองออกแต่ไม่มากกลัวเจ้าบล็อกน้อยไม่ได้กิน พยายามกันอยู่นานบล็อกน้อยก็ยอมดูด แม่โคก็ยืนนิ่ง จึงผ่านไปได้อีกหนึ่งบทเรียนสำหรับวันนี้
อาจารย์สำเนียงค่ะ
พรุ่งนี้จะมีพี่น้องชาวบล็อกจากเม็กดำมาร่วมชิมต้มยำน้องวัว ฟังแล้วอย่างตกใจกลับเรื่อง ยำ ๆ เพราะรุ่นนี้ไม่มีน้องเมียแล้ว (แก่เกินวัยค่ะ)
สวัสดีค่ะอาจราย์ทุกท่าน น้องหญิงมีข้อสงสัยในเรื่องการจัดกรโคดรายค่ะ มีวิธีการจัดการทางกด้านไหนบางคะ ที่ทราบก็คงจะเรื่องอาหารเป็นหลักเพ่อไม่ไห้แม่โคอ้วนมากหรือผอมไป น้องอยากทราบข้อมูลเรื่องนี้มากค่ะกรุณาตอบคำถามน้องด้วยนะคะ
ขอบพระคุณมากๆค่ะ