เอเชี่ยนเกมส์ ...ความสำคัญของทีม

      ขณะที่ดูการรายงานข่าวกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ ก็ขอชื่นชมในความสามารถของนักกีฬาไทย ทุกคนครับ ที่ทุ่มเทแรงกาย แรงใจช่วยกันสร้างชื่อเสียงให้กับประเทศชาติ...กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ เชื่อได้ว่าทุกคนต้องเหน็ดเหนื่อยกับการฝึกซ้อมเป็นอย่างมากนอกจากจะชื่นชมในความสามารถ ของนักกรีฑา แล้วยังอดวิเคราะห์ตามไม่ได้ครับ เพราะจากชัยชนะจากการวิ่ง 4x100 เมตร ของทีมชาย และการพ่ายแพ้ของทีมหญิง ....มีจุดที่ทำให้ต้องฉุกคิดที่น่าสนใจมาก...

        การเป็นนักกรีฑา  ใช้เวลาซ้อมกันนานมากเป็นเดือนเป็นปี แต่พอถึงเวลาแข่งกันจริง ไม่กี่วินาที..ยิ่งเป็นการวิ่ง 100 เมตร เป็นการวิ่งระยะสั้น ใช้เวลาเพียง 10 กว่าวินาที ฉะนั้นเมื่อพลาดแล้วก็เป็นอันจบกัน ยิ่งเป็นการวิ่งผลัดแล้ว ไม่เพียงแต่ฝีเท้าเท่านั้นนะครับ แต่สิ่งที่สำคัญไม่น้อยไปกว่าฝีเท้าก็คือ การประสานใจให้เป็นหนึ่ง ฟัง ดูง๊ายง่าย แต่ทำย๊ากยาก ต้องใช้เวลาฝึกฝนกันนานมาก..

     ดูตัวอย่างจากการทีมนักกรีฑาชายและหญิงของไทยเราได้นะครับ สองทีม สองอารมณ์ ทีมชายนอกจากความสามารถในเรื่องของความเร็ว แล้วยังสามารถประสานใจ ประสานทีมเข้ากันได้ดี จึงทำให้ประสบความสำเร็จได้....ส่วนทีมหญิง ไม่ใช่ไม่เก่งนะครับ จริงๆแล้วทีมนี้เก่งมากๆด้วย ครับ แต่อย่างที่ผมบอกไว้แต่ต้นแล้วว่ากรีฑาใช้เวลาในการแข่งขันน้อยเมื่อพลาดแล้วย่อมไม่มีโอกาสแก้ตัว (ในครั้งนั้นๆ) ได้อีก ...ความสัมพันธ์ของทีม จึงเป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อความสำเร็จ ครับ...

       ที่น่าชื่นชมยิ่งกว่าชัยชนะของทีมชาย ผมว่าความมีน้ำใจของนักกีฬา ก็สุดยอดครับ จากที่ได้ฟังการสัมภาษณ์  แต่ละคนก็ชื่มชมกันเองในทีม ให้กำลังใจกันดี ...ทีมหญิงก็สุดยอดไม่แพ้กันครับ..ถึงทีมจะแพ้ซึ่งเกิดจากความผิดพลาด ..แต่ทุกคนก็ให้อภัยกัน ไม่ว่ากัน เพราะทุกคนทำดีที่สุดแล้ว นำความผิดพลาดครั้งนี้มาเป็นบทเรียน หมั่นฝึกฝนต่อไปวันข้างหน้ายังมี..ถึงวันนี้จะแพ้จากการแข่งขัน แต่ก็ชนะใจคนไทย และ ยังให้กำลังใจนักกีฬาทีมชาติไทยทุกคนอย่างแน่นอน...