เด็กน้อยกับหนึ่งคืนในโรงพยาบาล
ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนในวัยเด็กของหลายๆคนอาจจะไปท่องเที่ยวและใช้เวลากับครอบครัวแต่ในปิดเทอมตอนผมกำลังอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่3นั่นเป็นครั้งแรกที่ทำให้ผมได้รู้จักกับการนอนโรงพยาบาล ในวันนั้นมันเป็นวันสบายๆเหมือนกับวันอื่นๆพี่และผมในวัย9ขวบได้นั่งทำแบบฝึกหัดในตอนเช้าและเล่นวิดีโอเกมในตอนบ่ายแต่หลังจากที่เราเล่นเกมกันเสร็จพี่ของผมนึกอยากออกไปปั่นจักรยานเล่นที่ซอยหน้าบ้านด้วยความที่เป็นเด็กและยังอยากเล่นอยู่ผมจึงตบปากรับคำในทันทีเมื่อแต่งตัวอย่างรัดกุมเรียบร้อยผมก็ได้ซ้อนท้ายจักรยานพี่และมุ่งหน้าเข้าสู่ซอยลึกหน้าบ้านในช่วงขาไปนั้นเป็นไปอย่างราบรื่นแสงแดดอ่อนๆยามเย็นทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมากพี่ผมก็ตั้งหน้าตั้งตาปั่นจักรยานคันเก่งต่อไปและมันก็เงียบสงบอย่างนี้ไปจนสุดซอยระหว่างที่ปั่นจักรยานขากลับทุกอย่างก็ไม่ได้ผิดปกติอะไรจนเมื่อถึงหน้าซอยที่เป็นที่จอดรถและมีพื้นที่เต็มไปด้วยก้อนหินและกรวดมากมายพี่ของผมได้ขับพาผมเข้าไปในบริเวณลานจอดรถนั้นเพื่อจะเก็บใบไม้หรือหินแปลกๆกลับไปเล่นกันแต่แล้วเหตุที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นในตอนที่ผมกำลังขึ้นท้ายจักรยานและพร้อมจะข้ามฝั่งของถนนไปเพื่อกลับบ้านด้วยความที่พื้นของลานจอดรถขรุขระมากพี่ของผมได้เสียการทรงตัวจนทำให้จักรยานล้มลงไปพี่ผมที่โตแล้วสามารถใช้แขนยันพื้นไว้ได้ทันจึงมีแผลถลอกเพียงเล็กน้อยแต่ทางด้านผมที่นั่งอยู่บนที่นั่งด้านหลังได้ร่วงลงมาศีรษะฟาดกับก้อนหินที่พื้นอย่างเต็มแรงในขณะที่ทุกอย่างอยู่ในความมึนงงและตกใจพี่และผมได้ช่วยกันพาตัวเองข้ามถนนกลับมาถึงบ้านจนได้แม่และพ่อได้รีบเข้ามาดูอาการของผมในทันทีส่วนพี่ที่โตแล้วและบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็ได้ไปทำแผลของตนพ่อและแม่รีบปฐมพยาบาลผมในทันทีด้วยการหยิบที่ประคบเย็นมาประคบจุดที่ได้รับบาดเจ็บในตอนนั้นเป็นที่น่าแปลกใจมากที่ผมรู้สึกเจ็บและมึนหัวเพียงเล็กน้อยเท่านั้นและหัวที่น่าจะแตกกลับแค่โนปูดขึ้นมาเท่านั้นแต่ก็ปูดขึ้นมาใหญ่มากอยู่เหมือนกันหลังจากนั้นพ่อและแม่ก็ได้รีบพาผมส่งโรงพยาบาลอย่างรวดเร็วทุกอย่างเป็นไปอย่างรวดเร็วมากไม่ว่าจะเป็นการเอ็กซเรย์หรือการเจาะสายน้ำเกลือที่น่าดีใจที่สุดก็คือหมอได้บอกว่านอนโรงพยาบาลคืนเดียวก็สามารถกลับบ้านได้ตอนนั้นผมรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้นอนโรงพยาบาลมากแต่เมื่อนอนก็ไม่ได้สนุกอย่างที่คิดเพราะจะมีพยาบาลคอยมาเช็ดตัวตลอดคืนเช้าวันต่อมาผมก็สามารถกลับบ้านได้อย่างปกติจะมีก็แต่หัวที่โนปูดกลับไปด้วย
จากเรื่องราวข้างต้น เราจะมาลองวิเคราะห์แบบ PEOP ตามรูปแบบของนักกิจกรรมบำบัดได้ว่า
P : เด็กชาย อายุ9ปี ได้รับบาดเจ็บบริเวณศีรษะ มีอาการมึนหัวเล็กน้อย มีอาการบวมปูดของศีรษะ
E : ได้รับการปฐมพยาบาลและส่งตัวมารักษา ห้องพักในโรงพยาบาลเงียบสงบส่งผลให้พักฟื้นอย่างมีประสิทธิภาพ
O : เป็นน้องชาย เป็นลูกคนที่2ของครอบครัว
P : ทำกิจกรรมต่างๆและช่วยเหลือตนเองได้ปกติแม้จะมีอาการบาดเจ็บ
ความเห็น (1)
P : P1 เด็กอายุ 9 ปี P2 ได้รับบาดเจ็บบริเวณศีรษะ มีอาการมึนหัวเล็กน้อย มีอาการบวมปูดของศีรษะE : E1 ครอบครัว (ลูกคนที่ 2) พ่อแม่พี่ชาย E2 ห้องพักในโรงพยาบาลเงียบสงบO : O1 ได้รับการปฐมพยาบาลและส่งตัวมารักษา O2 การเอ็กซเรย์หรือการเจาะสายน้ำเกลือรวดเร็ว O3 พยาบาลเช็ดตัวตลอดคืน O4 นอนรพ.คืนเดียว P : สามารถกลับบ้านได้โดยหัวที่โนปูดกลับไปด้วย