นิเทศนักศึกษาฝึกสอน อ.สะเมิง จ.เชียงใหม่ ... (๑) ... ความยากลำบากในการเข้าถึง "โรงเรียนบ้านแม่ลานคำ"

วันอังคารที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๖๒ มีนัดหมายกับนักศึกษา ป.บัณฑิต 
ที่ฝึกสอนอยู่โรงเรียนบ้านแม่ลานคำ อ.สะเมิง จ.เชียงใหม่
ว่าจะไปนิเทศการสอนของเขา

การเดินทางออกตั้งแต่เวลาประมาณ ๘ โมงเช้า จากเส้นทาง อ.หางดง - อ.สะเมิง
ซึ่งเป็นเส้นทางที่เป็นเส้นทางท่องเที่ยวและมีรีสอร์ท โรงแรมอยู่เป็นระยะ ๆ ของเส้นทาง
ระยะทาง ๔๐ กิโลเมตร ใช้เวลาประมาณ ๑ ชั่วโมงถึง

เส้นทางลาดชัน มีโค้งหักศอกหลายโค้ง สองข้างทางเริ่มเป็นป่าเขา มีแต่ต้นไม้
สลับกับหมู่บ้านคนเป็นระยะ ๆ เมื่อใกล้ถึงจะมีป้อมตำรวจอยู่ตรงสามแยกรอยต่อสองอำเภอ
คือ อ.สะเมิง และ อ.แม่ริม เป็นทางหลวงหมายเลข ๑๐๙๖

..

..

"... ภาพนี้เป็นปากทางเข้าสู่ตัวอำเภอสะเมิง ..."

..

..

เมื่อเข้าตัว อ.สะเมิง จะพบโรงเรียนสะเมิงพิทยาคม โรงเรียนมัธยมประจำอำเภออยู่ด้านซ้ายมือ
เลยมานิดเป็นสามแยกเข้าไปตามตำบลต่าง ๆ ถ้าเลี้ยวขวาจะไป ต.บ่อแก้ว ตำบลขึ้นชื่อการปลูกสตรอเบอรี่
แล้วโรงเรียนบ้านแม่ลานคำ ต้องเลี้ยวซ้าย ตรงไปเรื่อย ๆ ถนนจะเป็นถนนคอนกรีต ๒ เลนเล็ก ๆ 

ระหว่างทางจะพบสวนส้มสะเมิง ๑ แห่ง เขาปลูกส้มทั้งสองฟากถนน

..

"... สวนส้มสองฟากถนน ..."

..

..

"... สวนส้มฝั่งที่ราบ ..."

..

..

"... ส้มยังสีเขียวอยู่ ยังไม่สุก ..."

..

..

หลังจากผ่านสวนส้ม ตรงไปจนถึงจุดเลี้ยว ที่เรียกตรงพื้นที่นี้ว่า "สบสะเมิง"

"... สบสะเมิง ตั้งอยู่ภายในอุทยานแห่งชาติออบขาน บริเวณบ้านทรายมูล หมู่ที่ 5 ตำบลสะเมิงใต้ อีกหนึ่งสถานที่ท่องเที่ยวสุดอันซีนของสะเมิง ด้วยมีลำธารซึ่งมีแก่งหินสวยงามให้ได้ชมกัน และเป็นจุดที่แม่น้ำสองสายไหลมาบรรจบกัน คือ แม่น้ำขาน และแม่น้ำสะเมิง ทั้งสองฟากฝั่งของลำธารมีโขดหินน้อยใหญ่ รูปร่างสวยงามแปลกตามากมาย มีร้านกาแฟน่ารัก ๆ ของอุทยานอยู่ใกล้ ๆ จิบกาแฟไป ชมวิวไป ก็ดีต่อใจเหมือนกัน สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่อุทยานแห่งชาติออบขาน โทรศัพท์ 08 6181 1068 ..."

(อ้างจาก https://travel.kapook.com/view201645.html)

..

ถึงจุดนี้ เราเข้ามาจากอำเภอสะเมิงแล้ว ๔ กิโลเมตร

..

..

"... จะพบป้ายบอกทางว่า หมู่บ้านแต่ละหมู่บ้านอยู่ห่างจากตรงจุดกี่กิโลเมตร ..."

..

..

"... เราจะเลี้ยวขวา ข้ามสะพานเล็ก ๆ ที่ทอดตัวข้ามลำน้ำแม่ขานไป ..."

..

..

ซึ่งทางหลังจากสะพานนี้ เริ่มแย่ลงกว่าเดิม

..

"... ทางเป็นทางดินบดอัด (เทศบาลเพิ่งมาบดอัดเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว) ขนานไปกับลำน้ำแม่ขาน ..."

..

..

"... ถนนวิ่งไปตามไหล่เขา อย่างที่เห็น เป็นถนนดิน สลับ ถนนคอนกรีตพัง ๆ ..."

..

..

"... นี่เป็นลำน้ำแม่ขาน ถ้าฝนตกล่ะก็ ถนนจะลื่นมาก มีโอกาสเอารถไปเล่นน้ำสูง ..."

..

..

การเดินทางจากจุดนี้ถึงโรงเรียนบ้านแม่ลานคำ เป็นระยะทาง ๑๒ กิโลเมตร
เส้นทางถนนพังเป็นระยะ ๆ ผ่านนาบนพื้นที่ราบเล็ก ๆ ที่เหลือมีแต่ป่า
เพราะที่นี่เป็นป่าในอุทยานแห่งชาติออบขาน

เส้นนี้แหละ วัดกำลังใจสุด ๆ ถ้าไม่รู้จุดหมาย ใจจะแป๊ว และอยากวนรถกลับแล้ว
เพราะมันแทบไม่มีบ้านผู้คนเลย แถมถนนก็โหดร้ายพอสมควร

ขี่ไปเรื่อย ๆ มาถึงซุ้มบอกทางว่า "ยินดีต้อนรับ สู่ บ้านแม่ลานคำ"
อย่าไปนึกว่า ใกล้ถึงแล้ว มิใช่เลย อีกหลายกิโลกว่าจะถึงตัวหมู่บ้าน
และตัวโรงเรียน

ทางบางช่วงรถสวนไม่ได้ เป็นทางหักศอกเลนเดียว ต้องบีบแตร
ต้องระมัดระวังมาก ๆ

..

"... จนกระทั่งถึงถนนหน้าโรงเรียนบ้านแม่ลานคำแล้ว ..."

..

..

โรงเรียนอยู่ในหมู่บ้านเลย แต่เท่าที่คุยกับคุณครู เป็นหมู่บ้านปะกากญอ แต่ไม่ใช่หมู่บ้านแม่ลานคำ
บ้านแม่ลานคำต้องเลยเข้าไปอีก

..

"... โรงเรียนจะตั้งอยู่บนดอยเตี้ย ๆ พื้นที่ยาว ๆ เหมือนตัวหนอน ตรงนี้บริเวณหน้าโรงเรียน เป็นสนามฟุตบอล กับหอพัก ..."

..

..

"... เดินเข้ามาจะเป็นอาคารเรียนเก่า ๆ ตามระยะทางเดินเลยสองฟาก ..."

..

..

"... อาคารหมวดวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา ..."

..

..

"... ตรงนี้เป็นปลาย ๆ ทางของโรงเรียนแล้ว จะเห็นจุดชมวิวสวยงาม ..."

..

..

"... ลูกศิษย์พาเดินไปดูบ่อปลาดุก ที่เพิ่งลงมือสร้าง ลงมือเลี้ยง ..."

..

..

"... ตามด้วยเลี้ยงหมูพันธุ์ดำในปูนซีเมนต์ ..."

..

..

วันนี้เทศบาลมาอบรมและสาธิตเรื่องอัคคีภัยพอดี ทำให้ไม่ได้ดูนักศึกษาสอนสัก ๑ คาบเรียน
แต่ได้พูดคุยถึงการทำงานและความเป็นอยู่

..

"... และแน่นอนว่า คุณครูโรงเรียนนี้จะเลี้ยงข้าวอร่อย ๆ เสมอ ดูเหมือนเป็นอาคารพื้น ๆ แต่อร่อยมาก ขอบอก ..."

..

..

ระหว่างการทานข้าวก็ได้มีโอกาสสนทนาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในเรื่องต่าง ๆ
ดังนั้น การที่ได้มีโอกาสมาลงพื้นที่โรงเรียน เป็นความสุขอย่างหนึ่งของครูอย่างผม

ไม่ได้ลงโรงเรียนเพื่อมาจับผิด มาเจ้ากี้เจ้าการนักศึกษาฝึกสอน
เป็นการมาเยี่ยมเยียนมากกว่า แถมได้เรียนรู้วิถีชุมชนของคนในท้องถิ่นไปด้วย

มีความสุขครับ

ทางอาจจะลำบากไปสักหน่อย แต่ใจคนมาต้องแกร่งพอที่จะไม่กลับหลังหัน
โรงเรียนนี้ถ้าฝนตกหนักจริง ๆ คงจะเข้าไม่ถึงแน่ แต่วันนี้โชคดีฝนยังไม่ลงตอนนี้

เวลาที่เราได้ลงไปโรงเรียนที่ลำบากและขาดแคลนแบบนี้
ทำให้เรามักจะตั้งคำถามว่า "กระทรวงศึกษาธิการ ผู้ซึ่งได้งบประมาณแผ่นดินเป็นแสนล้าน
เคยเห็นความลำบากของโรงเรียน ผู้บริหาร คุณครู และนักเรียนบ้างไหม มัวทำอะไรกันอยู่
หรือว่า ต้องให้เขาเลี้ยงตัวเอง สร้างการเรียนรู้เอง แยกตัวเป็นเอกเทศเองไหม"

อย่าให้ความเจริญมันไปกระจุกตัวกับโรงเรียนใหญ่ ๆ เลย

ปฏิรูปการศึกษามี ๒๐ ปี ทุกอย่างดีขึ้น???

..

อยู่ได้ถึง ๑๒.๓๐ น. ก็ต้องขอตัวลงอำเภอสะเมิง เพราะต้องนิเทศนักศึกษาอีกคนที่โรงเรียนสะเมิงพิทยาคมต่อ

ว่าแล้ว รถเครื่องขาลุยก็ออกทางทันที

รู้สึกขอบคุณการดูแลของคุณครูทุกคนครับ

บุญรักษา ทุกท่าน ;)...

..

ป.ล. ระยะทางการเดินทาง ทั้งหมด ๕๖ กิโลเมตร ๒ ชั่วโมงครึ่ง ด้วยรถเครื่องคันเดิม

..

[ธิ]

ลุ้น ๆ ขับขี่ปลอดภัย. หัวใจเกินร้อย. ทั้งคุณครูของคุณครู ผู้นิเทศ

คุณครูผู้เลือกฝึกสอนที่โรงเรียนบ้านแม่ลานคำ

หรือแม้แต่ครูผู้สอนเป็นอาชีพปกติที่นี่อยู่แล้ว

… นับถือหัวใจของคุณครูทุกท่าน. ที่ทำเพื่อศิษย์รักทุกคนค่ะ^_,^

[Wasawat Deemarn]

ด้วยความปลอดภัยและระมัดระวังมาก ๆ ครับ สำหรับการเดินทางครั้งนี้

ผมก็คิดเช่นเดียวกันว่า คุณครูผู้เสียสละยังมีอยู่มากมาย แต่ความช่วยเหลือต่าง ๆ มักเข้าไปไม่ถึงเสมอ

ขอบคุณมากครับ คุณหมอธิ ;)…