เมื่อวานเป็นวันคล้ายวันเกิด beeman นึกว่าจะทำบุญปล่อยปลาไถ่ชีวิตสัตว์แต่ก็ไม่ได้ปล่อย เพราะว่าไม่มีปลาให้ปล่อย (ที่ร้านในหมู่บ้านไม่มีใครจับปลามาขาย) แล้วต้องมีสอนตั้งแต่เช้า คืนวันอาทิตย์ต่อวันจันทร์ก็มาทำงานและนอนในที่ทำงาน ส่วนใหญ่ก็เป็นการบันทึกใน Gotoknow และเตรียมการสอนเป็น Power point วิชา cell biology (สอนเช้า) พอสอนเสร็จ 10 โมงเช้า ก็มีนิสิตมาหาให้เซ็นเอกสาร ระหว่างนั้นก็นำน้ำผึ้งใส่ขวด แล้วก็นำน้ำผึ้งใส่ถังพัก พอสักเที่ยงก็พยายามจะส่ง E-mail เรื่องกำหนดการประชุมใหญ่ให้ผู้เกี่ยวข้อง คือ คุณชัชวาลย์, คุณอภิชาติ, คุณสมคิด แต่ส่งไม่ได้ เพราะมีเครื่องหมายเตือนให้ verify ตลอดเวลา ได้สอบถามไปยัง Admin. ของมหาวิทยาลัย ให้ทดลองเข้าไปใน Tool>Internet option...ก็ไม่ได้ผล สุดท้ายให้เข้าไปในระบบของ nu net อีกตัวหนึ่ง คือ https://owa.nu.ac.th/exchange จึงใช้ได้งาน e-mail ได้ผล ซึ่งเป็นเวลา บ่าย 2 โมงแล้ว
ต่อจากนั้นต้องรีบไปทานข้าว (กลางวัน) แล้วเดินทางเข้าไปในเมือง ระหว่างทาง มีโทรศัพท์จากรปภ คณะวิทยาศาสตร์ว่าจับคนงานที่มาล้างแอร์ของภาควิชาได้ เขามาแอบตีรังผึ้งมิ้มที่ผมบอกให้รปภประจำตึกช่วยเฝ้าไว้ให้ด้วย (ทำการศึกษา) แต่เผอิญวันนั้นรปภประจำไม่อยู่ มีคนมาอยู่เวรแทนเห็นคนมาตีผึ้งก็ได้แต่บันทึกไว้ในสมุดบันทึกเหตุการณ์ไม่ได้ทำอะไร พอดีรปภ ประจำตึกคณิตศาสตร์ เข้าเวรตรวจปกติ มาเห็นเข้าเลยรายงานให้หัวหน้าชุดมาควบคุมตัว คนงานล้างแอร์จำนวน 5 คนเอาไว้ (เพิ่งตีผึ้งเสร็จ) ลงบันทึกประจำวันและถ่ายสำเนาบัตรไว้ 5 คน ประกอบด้วยนายชัพ,นายสมทบ,นายอำนาจ,นายบรรจบและนายสุทธิพงษ์ เสร็จแล้วหัวหน้ารปภ จึงโทรถามผมว่าจะให้จัดการอย่างไรต่อไป ผมเห็นว่าผึ้งตีมาแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้และพวกคนงานที่มาล้างแอร์ นี่หัวหน้าก็รู้จักกัน และที่รังผึ้งก็ไม่มีป้ายบอกว่าห้ามตี (แต่ไม่สมควรตีเพราะอยู่ในสถานที่ราชการ) ผมจึงให้เก็บหลังฐานและยึดรังผึ้งไว้ เพื่อจะดำเนินการต่อไป
ไปทำติดต่อทำธุระที่ธนาคารในเมือง 2-3 แห่ง เสร็จแล้วไปที่โรงเรียนสิ่นหมิน พอจดรถทำธุระเสร็จรถออกไม่ได้ เพราะผู้จอดรถคนอื่นๆ ไม่มีวินัย จอดรถซ้อนคันแล้วเข้าเกียร์ไว้ เข็นถอยหลังไม่ได้ ร้อนถึงคนที่จะมาจัดโต๊ะเลี้ยงตอนเย็นต้องมาช่วยขับรถผมถอยหลัง-เดินหน้า 10 กว่ารอบจึงออกมาได้ ต้องกลับมาสอนวิชาการเลี้ยงผึ้ง 4 โมง มาสายไป 20 นาที ถูกนิสิตปรับไป 10 บาท ก็เป็นการเริ่มข้อตกลงใครมาสายให้ปรับเป็นเงิน ซึ่งจะเก็บเอาไว้สำหรับการไปทัศนะศึกษา นี่ถ้ารถไม่จอดซ้อนคันก็คงไม่เสียค่าปรับแล้วเพราะว่า คำนวณเวลาพอดี ๆ
ถึงตรงนี้ก็ได้เรื่องมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ว่า เวลาเราวางแผนทำอะไร ต้องมีอย่างน้อย 2 แผน คือแผนที่เราคิดตรง ๆ กับแผนที่ว่าถ้าแผนหนึ่งทำไม่ได้แผน 2 จะแก้ไขอย่างไรคือคิดไว้ก่อน/เตรียมแผนไว้ก่อน ดีกว่ามาแก้ไขตอนสถานการณ์เกิด อย่างกรณีนี้ถ้าผมเผื่อเวลาไว้หน่อยก็จะกลับมาทัน
พอกลับมาถึงที่ทำงาน รปภ (คนที่อยู่เวรแทน) มอบรังผึ้งให้ผม 1 รัง บอกหัวหน้า รปภ ฝากไว้ให้ (คือรังผึ้งที่ตอนบ่ายถูกพนักงานล้างแอร์ตีไป) ภายในรังมีน้ำหวานและตัวอ่อน แต่รังนี้หักเป็น 2 ส่วนแล้ว (รปภ เก็บใส่ถุงไว้ให้) ดังภาพ
|
|
รังผึ้งมิ้ม (Apis florea) ที่รปภเก็บไว้ให้ มีขนาด กว้าง 25 เซนติเมตร ลึก 18 เซนติเมตร และหนา 14 มิลลิเมตร (ส่วนที่เป็นตัวอ่อน) ส่วนที่เป็นน้ำหวาน หนา 4 เซนติเมตร มีช่องที่เป็นดักแด้ 2 ด้าน ไม่ต่ำกว่า 3,000 ตัว |
ผมหิ้วรังผึ้ง (อยู่ในถุง) รังนี้ ไปสอนนิสิตในห้องชั้นบน มีคนมาเข้าเรียน 13 คน (จาก 15 คน ขาด 1 คน และถอนรายวิชา 1 คน) ให้นิสิตวัดขนาดรังผึ้งและคำนวณประชากรดังคำบรรยายภาพครับ เรื่องต่อไปเอาไว้เล่าในบันทึกถัดไปครับ
ปกติเมื่อผมได้รังผึ้งมาก็จะเก็บไว้ในตู้เย็น แต่วันนี้ผมคิดว่าจะต้องช่วยชีวิตผึ้งเหล่านี้ จึงถือรังผึ้งกลับบ้าน อย่างน้อยวันนี้ไม่ได้ทำบุญปล่อยสัตว์ แต่ก็ได้ช่วยชีวิตผึ้งหลายพันตัวครับ
