มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์จัดให้แขกพักที่โรงแรมสีหราช ถนนบรมอาสน์ ผมได้ห้อง ๕๑๑ หันไปทางด้านข้างโรงแรม สภาพห้องพักสบายพอสมควร แต่ค่อนข้างเก่า ระบบสวิตช์กลางของห้องใช้กุญแจดอกเล็กๆ ที่อยู่ในพวงกุญแจห้อง เป็นครั้งแรกที่ผมพบระบบแบบนี้
เช้าวันที่ ๓ กรกฎาคม ๒๕๖๒ เวลา ๕.๕๓ น. ผมออกไปเดินออกกำลังกายประจำวัน ออกจากโรงแรมเหลียวซ้ายแลขวาแล้วตัดสินไปเลี้ยวซ้ายไปผ่านหน้าตลาดสด เห็นขบวนพระเดินบิณฑบาตกว่าสิบรูป มีรถเข็นมารับถ่ายอาหารออกจากบาตร ๒ คัน และตอนขากลับก็เห็นหลวงพ่อที่เดินบิณฑบาตองค์เดียวลากกระบุงมีล้อใส่ของถ่ายจากบาตรไปด้วย พระที่นี่ส่วนใหญ่ยังเดินบิณฑบาตเป็นแถวตามอาวุโส เหมือนที่บ้านผมที่ชุมพรสมัยผมเป็นเด็ก แต่ความสำรวมต่างกันฟ้ากับดิน
เดินไปตามถนนบรมอาสน์ ข้ามคลองโพ จนถึงวงเวียนสามแยก ผมเดินไปทางซ้ายตามถนนฤดีเปรมอันกว้างขวาง มี ๕ เลน ด้านหนึ่งเป็นพื้นที่โรงงานรถไฟอันใหญ่โตกว้างขวาง ถนนด้านนี้มีสามเลน เดาว่าเพื่อให้คนไปจอดรถซื้อผลไม้ที่แผงขายผลไม้ที่เรียงรายอยู่ แต่เวลา ๖ น. ร้านยังไม่เปิด
ผมเดินไปจรดสามแยก ที่มีป้ายบอกทางไปเขี่อนสิริกิติ์ ๖๐ กิโลเมตร ก็ข้ามถนนไปเดินกลับ ไป “พบรักกับสองหน้า” เมื่อชายสูงอายุ (แต่หนุ่มกว่าผมมาก) คนหนึ่งขี่จักรยานไปที่รั้วบ้านที่ผมกำลังเดินผ่านพอดี พร้อมกับร้องเรียก “สองหน้ามากินข้าวลูก” แมวสามสีตัวอ้วนก็เดินมาหา คุยกันได้ความว่า เขาเป็นแมวตัวเมียทำหมันแต่ยังสาว หนีจากบ้านเจ้าของแล้วไม่ยอมกลับบ้าน เจ้าของจึงตามมาเลี้ยงทุกวัน โปรดดูรูป จะเข้าใจว่าทำไมเขาจึงได้ชื่อว่า “สองหน้า”
จากนั้นผมเดินเข้าไปชมตลาด เป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุดในอุตรดิตถ์ แต่ก็ไม่กว้างขวางมากนัก
เช้าวันที่ ๔ กรกฎาคม เวลาเดียวกัน ผมออกจากโรงแรม เดินไปทางขวามือตามถนนศิลาอาสน์ ซึ่งเป็นถนนสี่เลนกว้างขวางและสะอาด สองข้างทางเป็นร้านค้า ธนาคาร และสถานบันเทิง แต่เวลาเช้าเงียบสงบ และอากาศเย็นสบาย ผมเดินไปจนถึงสามแยกที่แยกไปพิษณุโลกกับศรีสัชนาลัย ก็กลับ และเดินไปตามถนนที่จะไปโรงพยาบาลอุตรดิตถ์หน่อยเดียวก็กลับ วันนี้ได้ถ่ายรูปพระเดินแถวบิณฑบาต ตามด้วยเณรเข็นรถเข็นใส่อาหารอีก ๔ คัน
ก่อนเข้าโรงแรม ได้เดินเข้าไปในซอยติดกับโรงแรม เข้าไปดูบริเวณบ้านกนกมณี ที่ติดป้ายบอกว่าเป็นพิพิธภัณฑ์บ้านกนกมณี พระยาอัธยาศัยวิสุทธิ์ (โชติ กนกมณี) ผู้ว่าราชการจังหวัดอุตรดิตถ์ (พ.ศ. ๒๔๗๔ ๒๔๗๖) และโฆษณาขนมเทียนเสวย เข้าไปหน่อยเดียวก็เห็นป้ายสองป้าย ป้ายหนึ่งบอกว่าชี้ว่าขนมเทียนเสวยต้องไปที่บ้านหลังแรก อีกป้ายหนึ่งบอกว่า ขนมเทียนเสวยต้องไปบ้านหลังที่สอง สะท้อนความขัดแย้งระหว่างลูกหลานของพระยาอัธยาศัยวิสุทธิ์ ซึ่งเป็นธรรมดาโลก
โชคดีที่ทั้งสองเช้าอากาศเย็นสบาย มีละอองฝนคล้ายน้ำค้างปรอยให้ความชุ่มชื่น
วิจารณ์ พานิช
๔ ก.ค. ๖๒
1 ถนนบรมอาสน์ยามเช้า
2 ถ่ายไปอีกทางหนึ่งของถนน
3 หน้าตลาดสด
4 ตลาดทุเรียนยังไม่เปิด
5 โรงงานรถไฟ
6 สองหน้า
7 พระเดินบิณฑบาต
8 รถขนของที่ได้จากการบิณฑบาต
9 บ้านกนกมณี ถ่ายจากห้องพัก
เพิ่งเคยเห็นรถเข็นอาหารที่คนตักบาตรค่ะ แปลกดีนะคะ อาจเป็นเพราะไม่มีลูกศิษย์วัดเหมือนแต่ก่อนนะคะอาจารย์
ภาพประทับใจของแก้วค่ะ ดีใจที่ได้พบอาจารย์นะคะ