ชีวิตที่พอเพียง 3490. เดินออกกำลังยามเช้าที่อุตรดิตถ์


มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์จัดให้แขกพักที่โรงแรมสีหราช    ถนนบรมอาสน์    ผมได้ห้อง ๕๑๑ หันไปทางด้านข้างโรงแรม    สภาพห้องพักสบายพอสมควร แต่ค่อนข้างเก่า ระบบสวิตช์กลางของห้องใช้กุญแจดอกเล็กๆ ที่อยู่ในพวงกุญแจห้อง    เป็นครั้งแรกที่ผมพบระบบแบบนี้   

เช้าวันที่ ๓ กรกฎาคม ๒๕๖๒  เวลา ๕.๕๓ น. ผมออกไปเดินออกกำลังกายประจำวัน ออกจากโรงแรมเหลียวซ้ายแลขวาแล้วตัดสินไปเลี้ยวซ้ายไปผ่านหน้าตลาดสด    เห็นขบวนพระเดินบิณฑบาตกว่าสิบรูป    มีรถเข็นมารับถ่ายอาหารออกจากบาตร ๒ คัน    และตอนขากลับก็เห็นหลวงพ่อที่เดินบิณฑบาตองค์เดียวลากกระบุงมีล้อใส่ของถ่ายจากบาตรไปด้วย     พระที่นี่ส่วนใหญ่ยังเดินบิณฑบาตเป็นแถวตามอาวุโส เหมือนที่บ้านผมที่ชุมพรสมัยผมเป็นเด็ก    แต่ความสำรวมต่างกันฟ้ากับดิน

เดินไปตามถนนบรมอาสน์ ข้ามคลองโพ  จนถึงวงเวียนสามแยก    ผมเดินไปทางซ้ายตามถนนฤดีเปรมอันกว้างขวาง    มี ๕ เลน    ด้านหนึ่งเป็นพื้นที่โรงงานรถไฟอันใหญ่โตกว้างขวาง     ถนนด้านนี้มีสามเลน    เดาว่าเพื่อให้คนไปจอดรถซื้อผลไม้ที่แผงขายผลไม้ที่เรียงรายอยู่    แต่เวลา ๖ น. ร้านยังไม่เปิด   

ผมเดินไปจรดสามแยก ที่มีป้ายบอกทางไปเขี่อนสิริกิติ์ ๖๐ กิโลเมตร ก็ข้ามถนนไปเดินกลับ     ไป “พบรักกับสองหน้า” เมื่อชายสูงอายุ (แต่หนุ่มกว่าผมมาก) คนหนึ่งขี่จักรยานไปที่รั้วบ้านที่ผมกำลังเดินผ่านพอดี    พร้อมกับร้องเรียก “สองหน้ามากินข้าวลูก”    แมวสามสีตัวอ้วนก็เดินมาหา     คุยกันได้ความว่า เขาเป็นแมวตัวเมียทำหมันแต่ยังสาว    หนีจากบ้านเจ้าของแล้วไม่ยอมกลับบ้าน    เจ้าของจึงตามมาเลี้ยงทุกวัน    โปรดดูรูป จะเข้าใจว่าทำไมเขาจึงได้ชื่อว่า “สองหน้า”

จากนั้นผมเดินเข้าไปชมตลาด     เป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุดในอุตรดิตถ์ แต่ก็ไม่กว้างขวางมากนัก  

เช้าวันที่ ๔ กรกฎาคม เวลาเดียวกัน    ผมออกจากโรงแรม เดินไปทางขวามือตามถนนศิลาอาสน์    ซึ่งเป็นถนนสี่เลนกว้างขวางและสะอาด    สองข้างทางเป็นร้านค้า ธนาคาร และสถานบันเทิง    แต่เวลาเช้าเงียบสงบ   และอากาศเย็นสบาย    ผมเดินไปจนถึงสามแยกที่แยกไปพิษณุโลกกับศรีสัชนาลัย ก็กลับ    และเดินไปตามถนนที่จะไปโรงพยาบาลอุตรดิตถ์หน่อยเดียวก็กลับ     วันนี้ได้ถ่ายรูปพระเดินแถวบิณฑบาต ตามด้วยเณรเข็นรถเข็นใส่อาหารอีก ๔ คัน

ก่อนเข้าโรงแรม ได้เดินเข้าไปในซอยติดกับโรงแรม เข้าไปดูบริเวณบ้านกนกมณี ที่ติดป้ายบอกว่าเป็นพิพิธภัณฑ์บ้านกนกมณี พระยาอัธยาศัยวิสุทธิ์ (โชติ กนกมณี) ผู้ว่าราชการจังหวัดอุตรดิตถ์ (พ.ศ. ๒๔๗๔  ๒๔๗๖)    และโฆษณาขนมเทียนเสวย    เข้าไปหน่อยเดียวก็เห็นป้ายสองป้าย ป้ายหนึ่งบอกว่าชี้ว่าขนมเทียนเสวยต้องไปที่บ้านหลังแรก    อีกป้ายหนึ่งบอกว่า ขนมเทียนเสวยต้องไปบ้านหลังที่สอง    สะท้อนความขัดแย้งระหว่างลูกหลานของพระยาอัธยาศัยวิสุทธิ์ ซึ่งเป็นธรรมดาโลก 

โชคดีที่ทั้งสองเช้าอากาศเย็นสบาย มีละอองฝนคล้ายน้ำค้างปรอยให้ความชุ่มชื่น   

 วิจารณ์ พานิช

๔ ก.ค. ๖๒    

1 ถนนบรมอาสน์ยามเช้า

2 ถ่ายไปอีกทางหนึ่งของถนน


3 หน้าตลาดสด



4 ตลาดทุเรียนยังไม่เปิด

5 โรงงานรถไฟ

6 สองหน้า

7 พระเดินบิณฑบาต

8 รถขนของที่ได้จากการบิณฑบาต

9 บ้านกนกมณี ถ่ายจากห้องพัก

หมายเลขบันทึก: 664715เขียนเมื่อ 4 สิงหาคม 2019 18:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 สิงหาคม 2019 19:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

เพิ่งเคยเห็นรถเข็นอาหารที่คนตักบาตรค่ะ แปลกดีนะคะ อาจเป็นเพราะไม่มีลูกศิษย์วัดเหมือนแต่ก่อนนะคะอาจารย์

ภาพประทับใจของแก้วค่ะ ดีใจที่ได้พบอาจารย์นะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท