ปัญหาอย่างหนึ่งของคนที่ทำงานที่วิทยาลัยอิสลามยะลา คือ ภาษา
เมื่อก่อนผมทำงานที่ห้องทะเบียน เวลานักศึกษามาติดต่อ บางครั้งไม่รูว่าจะสอบถามเขาด้วยภาษาอะไร เพราะที่นี้มีใช้หลายภาษามาก
ภาษาแรก คือ ภาษาไทย ส่วนใหญ่จะใช้ภาษาไทย เป็นภาษาที่ติดต่อกันเป็นทางการ โดยเฉพาะกับราชการภายนอก
ภาษาที่สอง คือ ภาษามลายู หรือ ภาษาถิ่น จะใช้พูดคุยกันทั่วๆไป กับกลุ่มที่มาจาก 4-5 จังหวัดชายแดนใต้
ภาษาที่สาม คือ ภาษาอาหรับ เป็นภาษาศาสนา เมื่อก่อนนักศึกษาที่จะเรียนที่นี้ต้องพูดอ่านเขียนภาษาอาหรับได้ เพราะมีสาขาวิชาที่เปิดสอน เพียงสามสาขาวิชาซึ่งต้องใช้ภาษาอาหรับในการสื่อสารและเรียนรู้
ภาษาที่สี่ คือ ภาษาอังกฤษ เป็นภาษาสากล จะใช้มากขึ้นหลังจากเปิดสอนไอที เป็นหลักสูตรภาษาอังกฤษ
ดังนั้น นักศึกษาของเราจึงมีหลายลักษณะ ถ้าเป็นคนไทย มีภาษาเป็นพื้นฐานอยู่ สามารถติดต่อด้วยภาษาไทยได้
ถ้าเป็นชาวมาเลย์หรืออินโด ต้องใช้ภาษามลายูกับภาษาที่เขาเลือกเรียน ถ้าเลือเรียนศาสนาก็สามารถสื่อสารด้วยภาษาอาหรับได้
ถ้าเป็นนักศึกษาที่มาจากที่อื่น เช่น จีน กัมภูชา เวียดนาม เวลามาติดต่อกับวิทยาลัยเขาจะใช้ภาษาที่เขาเรียนสื่อสาร เช่น
ถ้าเขาเรียนศาสนาหรือภาษาอาหรับ เขาจะสื่อสารกับเราภาษาอาหรับเท่านั้น
ถ้าเรียนไอทีหรือภาษาอังกฤษก็จะติดต่อด้วยภาษาอังกฤษเท่านั้น
ดังนั้นเจ้าหน้าที่ที่ให้บริการแก่นักศึกษา จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องรู้หลายภาษา
ผมเองก็งง เวลามาหน้าแปลกๆเป็นชาวจีนหรือกัมภูชาไม่รู้จะเริ่มต้นสื่อสารด้วยภาษาอะไรดี
ไม่มีความเห็น