ณ ช่วงเวลาหนึ่ง

เวลาของเราทุกคนมีเท่ากัน แต่จะไม่เท่ากันตรงที่ทุกคนแบ่งกันใช้ช่วงเวลาเป็นของตนเอง

ก่อนอื่นขอกล่าวคำว่า สวัสดีค่ะ

ขอแนะนำตัวเองเลยนะคะ

ชื่อจริง : กมลชนก เลิศใจสวรรค์

ชื่อเล่น : เพื่อน ๆ เรียกเราว่า หนึ่ง

อายุ : กำลังจะ 22 ปี ในอีกไม่กี่เดือนข้างนั้นนี้

การศึกษา : ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 4 คณะครุศาสตร์บัณทิต สาขาวิชา การประถมศึกษา

อุปนิสัย : เหมือนกับทุกคน ที่มีความรู้สึก เกลียด รัก ชอบ แต่อาจจะต่างบางคน คือ ยิ้มเก่ง และเป็นคนประเภทที่พูดกับเพื่อนไม่ค่อยรู้เรื่อง

เรื่องราวของเรา : ชีวิตประวันของเราเหมือนกับเข็มนาฬิกา ที่วนเวียงอยู่ที่เดิม ชอบทำอะไรที่ซ้ำ ๆ คือไปเรียน กิน กลับมาที่หอ ช่วงเย็นถ้าว่างก็ออกไปวิ่งไปเพื่อน ถ้ามีงานที่อาจร์ยสั่งก็ทำงาน ถ้าไม่มีก็จะอ่านนิยาย หรือดูซีรีย์ แต่ส่วนใหญ่จะได้ทำงานอาจาร์ยสั่งมากกว่า ช่วงสุดสัปดาห์หรือวันหยุดที่ติดต่อกันหลาย ๆ วัน ก็จะเดินทางกลับบ้าน โดยจะใช้ช่วงเวลาในระหว่างการเดินทางจะเที่ยวภายในตัว ในช่วงระหว่างทางมีสถานที่ให้เที่ยว เราก็จะเที่ยว แวะกิน แวะถ่ายรูป ทำอะไรที่ตนเองชอบและที่ตัวเองสบายใจที่สุดในช่วงเวลานั้น การเดินกลับบ้านในแต่ละครั้งนั้นส่วนใหญ่เดินทางกลับคนเดียว บางคนอาจจะสงสัยว่า กลัวบ้างไหม? เหงาบ้างหรือเปล่า? เราอยากบอกว่าเลย ช่วงแรกความคิดเราก็มีความรู้สึกแบบนั้น แต่พอได้เดินทางออกมาจริง ๆ กลับทำให้รู้สึกดีมาก เพราะจะทำอะไรก็ไม่ต้องรอใคร อยากทำอะไรก็ทำ อยากแวะตรงไหนก็แวะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเรามีเพื่อนร่วมทางมันไม่ดี แต่มันให้ความรู้สึกคนละอย่างกัน และมันขึ้นอยู่ด้วยว่า ช่วงเวลาที่เราออกเดินทางนั้นเรามีความรู้สึกอย่างไรเช่นกัน แต่อยากแนะนำให้ลองเดินทางด้วยคนเดียวสักครั้ง หรือหลาย ๆ ครั้ง การที่เราใช้เวลาอยู่กับตัวเอง เราสามารถทบทวนสิ่งต่าง ๆ หรือพบเจอกับสิ่งใหม่ ๆ เช่นกัน เพราะส่วนใหญ่เวลาเดินทางไปไหนมาไหน เราจะเดินทางคนเดียวด้วยรถจักรยานยนต์ส่วนตัว (เป็นคนเมารถง่าย) เป็นหลัก ไม่ใช่เพียงการเดินทางกลับบ้าน แม้แต่การเดินทางไปเชียงใหม่เราก็ไปคนเดียวเช่นกัน ทำให้เรารู้สึกท้าทายดี แต่สภาพรถต้องพร้อมมาก ๆ ในการเดินทางทุกครั้ง เรื่องราวของเราไม่มีอะไรเป็นพิเศษ เป็นเพียงเรื่องราวธรรมดาเรื่องหนึ่งที่เราได้ถ่ายทอดและเขียนผ่านตัวหนังสือให้กับผู้คนที่ได้เข้ามาอ่าน บางคนอาจไม่รู้จักตัวตนของเรา แต่ลองทำความรู้จักผ่านตัวหนังสือและเรื่องราวที่ได้เขียนลงไป คุณก็จะรู้จักเรามากขึ้นอีกนิดที่ไม่ใช่แค่ชื่อของเรา

อันนี้คือภาพถ่ายที่เราได้ถ่ายเองระหว่างทางที่เดินทางกลับบ้าน ถ้าเป็นไปได้อยากให้ไปสัมผัสความเป็นธรรมชาติด้วยตัวคุณเอง คุณจะได้พบกับสิ่งสวยงามระหว่างทางที่ใครหลายคนมองผ่าน เพราะระหว่างทางคนส่วนใหญ่มักจะมองข้ามและขับรถผ่านไปผ่านมามากกว่าแวะชม แต่ถ้าคุณมีเวลาสักหน่อยคุณไม่จำเป็นต้องโฟกัสที่เป้าหมายเพียงอย่างเดียว แต่คุณแค่ลองมองสิ่งรอบข้างที่คุณได้เดินทางผ่านสักครั้ง คุณจะได้เห็นสิ่งที่เป้าหมายที่คุณจะไปไม่มีให้คุณได้เห็นแน่นอน

เขียนใน GotoKnow โดย ดวงใจของพ่อ
ใน บันทึกส่วนตัว... นางสาวกมลชนก เลิศใจสวรรค์

คำสำคัญ (Tags): #กมลชนก เลิศใจสวรรค์#kamonchanok lesjaisawan#59927020#กป 59.ค.บ.5.1#ครุศาสตรบัณฑิต (5 ปี)#การประถมศึกษา#วิทยาเขตแม่ฮ่องสอน#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#EED 3210#เทคโนโลยีสารสนเทศสําหรับครูประถมศึกษา#ภาคเรียนที่ 1/62#บันทึกส่วนตัว#diary#ปฐมบท#การเริ่มต้น#ช่วงเวลาหนึ่ง

หมายเลขบันทึก: 664495เขียนเมื่อ 1 สิงหาคม 2019 22:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 สิงหาคม 2019 22:53 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (68)

Ongkuleemarn

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 00:42 น. ()

การเดินทางต้องเช็คสภาพรถให้พร้อมจริง ๆ

ห้ามประมาทโดยเด็ดขาด ;)…

โมซัมเบียง

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 07:26 น. ()

สวัสดีคุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่คุณแชร์ให้เรามันเป็นเรื่องจริงมากค่ะ ฉันขอชื่นชมในความอดทนของคุณค่ะขอบคุณมากค่ะ

มีนา

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 09:31 น. ()

สวัสดีคุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์ขอบคุณที่คุณได้เขียนเรื่องราวดีๆให้เราได้อ่าน และเป็นกำลังใจให้คุณได้เขียนแบบนี้อีกเรื่อยๆนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

ทับทิมกรอบ

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 10:00 น. ()

สวัสดีคุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์

ชื่นชมคุณนะคะ คุณเก่งมาก ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ให้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

แรงโก้

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 11:13 น. ()

สวัสดีครับ กมลชนก

ขอบคุณที่ได้แบ่งปันเรื่องราวดี ๆ ในบันทึกนี้นะครับ เป็นกำลังใจให้ในการเขียนเรื่องราวดี ๆ ต่อไปนะครับ

ขอบคุณครับ

จอย จอยลี่

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 15:15 น. ()

สวัสดีคุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์ดิฉันเชื่อมั่นในความสารถของคุณ เก่งมากค่ะ สู้ต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ดอกไม้เหล็กกลางไพร

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 16:37 น. ()

สวัสดีคุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์

ดิฉันเห็นด้วยนะคะที่ว่าข้อดีของการเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียวคือเราสามารถเเวะที่ไหนก็ได้ ไม่ต้องรอใครซึ่งนั่นดิฉันก็ทำบ่อยเเละรู้สึกว่ามันสบายใจดีนะคะ เเต่อย่างไรก็ตามก็ขอให้คุณเซฟตัวเองด้วยนะไม่ว่าจะเป็นรถ อุปกรณ์ป้องกันตัวต่าง ๆ อย่าลืมนะคะว่าเราเป็นผู้หญิงมีโอกาสเกิดอันตรายได้เยอะกว่าอยู่เเล้วค่ะ สู้ ๆ นะคะ

ขอบคุณค่ะ

สนสามใบ

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 18:52 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณกมลชนก

ฉันชอบการเดินทางเหมือนกันค่ะ แต่อายุมากขึ้น มีภาระรับผิดชอบไม่ค่อยได้ไปไหนเลยขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดี ๆ ให้ได้คิดถึง เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณค่ะ

จันทร์เจ้าเอ๋ย

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 19:07 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์

ดิฉันชอบการเขียนเรื่องราของคุณในครั้งนี้มาก เป็นกำลังใจให้อีกแรงนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

กุหลาบขาว

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 19:19 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณกมลชนก

ดิฉันชอบเรื่องราวที่คุณเขียนมาก เป็นกำลังใจให้นะคะ ยิ้มเข้าไว้ค่ะ สู้ๆ

ขอบคุณมากค่ะ

พิจิกดา

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 19:51 น. ()

สวัสดีคุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์

ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่คุณแชร์ให้เรา มันเป็นเรื่องจริงมากค่ะ ฉันขอชื่นชมในความอดทนของคุณและขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

เทวดา

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 20:42 น. ()

สวัสดีครับ คุณกมลชนก

ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดี ๆ ประทับใจมากครับ เป็นกำลังใจให้เขียนบันทึกต่อไปนะครับ

ขอบคุณครับ

มนัสดวงที่หนึ่ง

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 21:05 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์ เรื่องราวที่คุณได้มานำเสนอ เป็นเรื่องที่น่าประทับใจมาก ๆ และดิฉันก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณบันทึกเรื่องราวที่ดีแบบนี้ต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

หญิงแม่

เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2019 22:22 น. ()

สวัสดีคุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์

ขอชื่นชมเรื่องราวการบันทึกของคุณนะคะ คุณเก่งมาก ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ให้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

ดวงใจของพ่อ