ไปต่อ หรือ พอแค่นี้...


ทุกสิ่งบนโลกไม่ได้เกิดจากความบังเอิญ แต่ล้วนเกิดจากโชคชะตา และความตั้งใจของเราเอง

- ทุกคนล้วนมีทางเลือกเป็นของตัวเองเสมอ -

     ดิฉันเชื่อว่าตอนนี้ทุกคนอาจจะสงสัยในชื่อของบทความ และภาพถ่ายที่ฉันพยายามจะสื่อความหมาย ดิฉันหมายถึงตามหัวข้อเลยค่ะ ทุกคนในโลกนี้เกิดมาต้องมีจุด ๆ หนึ่งของชีวิตที่เคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า "ควรไปต่อ หรือ พอไว้แค่เท่านี้" ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่มีความคิดแบบนี้และดิฉันเลือกที่จะหยุดสิ่งนั้นไว้แค่เท่านั้น เพราะคิดว่าการฝืนทำอะไรก็ตามที่เรารู้ผลลัพธ์ของมันตอนท้าย มันก็เหมือนการฝืนโชคชะตาของตัวเอง ซึ่งสำหรับตัวดิฉันมีความเชื่อในเรื่องโชคชะตาว่า "ทุกสิ่งบนโลกไม่ได้เกิดจากความบังเอิญ แต่ล้วนเกิดจากโชคชะตา และความตั้งใจของเราเอง" โชคชะตาหน้าตาเป็นอย่างไงดิฉันคงไม่สามารถอธิบายได้ เพราะมันแค่สิ่งที่ดิฉันเชื่อ จากการเกริ่นนำมาทั้งหมดหลายคนอาจจะสงสัยว่าดิฉันต้องการสื่ออะไร ในบันทึกเล่มนี้ดิฉันอยากจะเล่าถึงเรื่องราว ความเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในชีวิตของดิฉันเองค่ะ การเปลี่ยนแปลงที่ทำให้ดิฉันกลายเป็นนักศึกษาวิชาชีพครู ในวิทยาลัยเมืองสามหมอก ที่มีภูเขาคอยโอบล้อม 

"ควรไปต่อ หรือ พอไว้เท่านี้"
ก่อนเกิดเหตุที่เป็นต้นเรื่องของเรื่องราวทั้งหมด ดิฉันเป็นแค่นักศึกษาในมหาวิทยาลัยรัฐบาลแหล่งหนึ่งที่ใช้ชีวิตไปวัน ๆ วนลูปเดิมแค่การมาเรียน และกลับหอนอน เพื่อตื่นมาเรียน แบบนี้ตลอด 2 ปี จนก่อนจบปี 2 ที่มีความคิดว่า มันไม่ใช้สิ่งที่เราต้องการรึเปล่า? เรามีชีวิตเพียงการใช้ชีวิตแค่นี้จริงหรือ? เราจะเรียนเพื่อการรับปริญญาไปเป็นใบประกาศ เพื่อหางานเลี้ยงชีพ และจากโลกนี้ไปจริงๆหรือ... "ควรไปต่อ หรือ พอไว้แค่เท่านี้" ดิฉัน​จึงได้คิดกับตัวเองว่าสิ่งที่ต้องการจริง ๆ ความฝันอะไรที่อยากทำและยังไม่มีโอกาสจะได้ทำ สุดท้าย...สิ่งที่ฉันคิดออก คือ ความฝันที่อยากจะเป็นครูบนดอย พอคิดได้แบบนั้นดิฉันจึงหาทางในการทำตามความฝันของตนเอง โดยการยื่นใบสมัครสอบในสาขาวิชาการประถมศึกษา ของมหาลัยวิทยาลัยแห่งหนึ่ง และทำการอ่านหนังสือ ลองทำตามฝันตัวเองดูซักครั้ง โดยเรื่องนี้เป็นความลับของตัวเองที่ไม่บอกใครเลย มีแค่ตัวฉันเองเท่านั้นที่รู้ และแล้ววันตัดสินชะตาครั้งที่ 1 ของดิฉันก็เริ่มขึ้น

- วันติดสินชะตาครั้งที่ 1 -
คำที่บอกว่า "วันตัดสินชะตาครั้งที่ 1" นั่นคือ วันของการสอบคัดเลือกนักศึกษาเพื่อเข้าศึกษานั่นเอง ดิฉันอ่านหนังสือเตรียมตัวมาอย่างเต็มที่ เท่าที่ฉันจะทำใด้ให้ถึงที่สุด และวันนี้เป็นวันที่ฉันตั้งใจโทรไปขอพรกับแม่แต่เช้า โดยบอกว่าวันนี้วันดี อาจจะมีเรื่องดีในอนาคต ขอให้แม่ให้พรก่อนจะออกไปมหาวิทยาลัยหน่อย ซึ่งแม่พูดมาแค่ว่า "สิ่งไหนที่เลือกจะทำ สิ่งไหนที่ตั้งใจไว้แล้วเป็นสิ่งดี ขอให้ประสบผลสำเร็จ" นี่คือกำลังใจจากแม่ก่อนการสอบ
...หลังจากออกจากห้องวิชาสุดท้าย คือ วิชาวัดแววความเป็นครู ซึ่งดิฉันตั้งใจในการไม่อ่านวิชานี้เลย เพราะอยากวัดแววตัวเอง ซึ่งหลังจากออกห้องทำให้ฉันรู้สึกหมดหวังมาก เพราะ 100 ข้อ ดิฉันทำข้อสอบไปแค่ 48 ข้อ เพราะวิชานี้มีเวลากำหนดไว้ และดิฉันใช้เวลาในการวิเคราะห์ข้อสอบที่มากเกินไป ซึ่งทำให้ดิฉันยอมรับในความผิดพลาดที่ไม่ยอมอ่านมาก่อน และมั่นใจในตัวเองมากเกินไป 
- สุดท้ายก็เลือกที่จะยอมรับในผลที่จะเกิดในอนาคต แต่ไม่เสียใจในสิ่งที่ได้ทำ เพราะเราทำดีที่สุดแล้ว -

- วันตัดสินชะตาครั้งที่ 2 -
และแล้ววันประกาศผลสอบก็มาถึง...วันที่ทำใจในการเลือกจะเปิดดูผลหลังจากผลประกาศผ่านมาแล้วเกือบ 20 กว่าชั่วโมง เพราะมัวแต่นั่งทำใจและกลัวในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป ดิฉันกดเปิดเว็บไซต์ประกาศผล และผลออกมากก็คือ...ดิฉันสอบติดในสาขาที่ตัวเองเลือก ในมหาลัยที่ต้องการ แต่...ไม่ใช่ที่เลือกไว้ เพราะดิฉันติดมหาลัยที่เลือก สาขาที่เลือก แต่ต้องผลัดถิ่นไปเรียนไกลถึงเมืองสามหมอก TT^TT

- ทุกคนล้วนมีทางเลือกเป็นของตัวเองเสมอ -
เมื่อเลือกแล้วก็ต้องเคารพการตัดสินใจของตัวเอง "ฉันตัดสินใจเลือกที่จะไปต่อกับสิ่งที่ได้ทำลงไป" และ "พอกับอะไรก็ตามที่ไม่ใช่" ฉันเลือกที่จะเอาเงินเก็บทั้งหมดมาจ่ายค่ารายงานตัวนักศึกษา และแอบหวังว่าทุกคนจะเคารพในการตัดสินใจของฉันเอง ที่เลือกทางเดินของตัวเอง เลือกที่จะทำตามความฝัน และทำมันให้สำเร็จ เป็นจริงในอนาคต 

- ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย -
หลังจากเลือกที่จะรายงานตัว ดิฉันก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่จะบอกครอบครัวก็สิ่งที่กำลังจะตามมา เย็นวันนั้นเป็นวันที่ทุกคนอยู่พร้อมหน้ากันเพื่อทานอาหารเย็นเหมือนปกติ ดิฉันเกริ่นนำว่า "ถ้าเกิดจะซิ่วทุกคนจะว่าอะไรไหม?" วินาทีนั้นเกิดความเงียบไปทั้งโต๊ะ และมีเสียงของแม่ที่ถามว่า "ทำไม คิดจะทำอะไร?" ดิฉันจึงยื่นผลประกาศให้แม่ดูและหลังจากนั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้นก็ผิดจากที่คิด คือ ทุกคนเคารพในการกระทำที่ฉันได้ทำลงไป และไม่มีใครโกธรกับสิ่งที่เกิด แต่กลับยินดีในการกล้าที่จะเลือกเดินตามทางของตัวเอง เพราะนั่นมันหมายถึงอนาคตทั้งชีวิตของฉัน และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นทั้งหมดกับการเดินทางจากบ้าน ออกล่าความฝันของตัวเอง

สุดท้ายสำหรับบทความนี้ 
ดิฉันขอบคุณตัวเองที่กล้าจะก้าวออกมาจากสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเอง และเลือกวิ่งตามความฝัน 
ขอบคุณครอบครัวที่เคารพการตัดสินใจ และเข้าใจในการตัดสินใจของดิฉัน 
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่เปี่ยมล้น และความรักความอบอุ่นที่มีให้กันก่อนการออกเดินทางตามล่าความฝันครั้งนี้
หมายเลขบันทึก: 664419เขียนเมื่อ 1 สิงหาคม 2019 19:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 สิงหาคม 2019 22:46 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (65)

ครูรู้สึกประทับใจในงานเขียนชิ้นนี้นะ

ขอให้กำลังใจในการถ่ายทอดงานเขียนต่อไปครับ ;)…

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา ดิฉันขอชื่นชมในการเขียนบันทึกนี้คุณเขียนได้ดีมาก เป็นกำลังใจในงานชิ้นต่อไปให้คุณนะคะขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา ประดิษฐ์

ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ และมุมมองความคิด ที่ได้แชร์ไห้อ่านนะคะ ไม่มีคำว่าสายเกินไปสำหรับที่จะเริ่มต้นอะไรใหม่ เป็นกำลังใจให้เขียนบันทึกดี ๆ ให้อ่านอีกนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับ คุณศิวโรชา

ขอบคุณที่คุณได้แบ่งปันเรื่องราวดี ๆ ในบันทึกนี้นะครับ สุดท้ายแล้วไม่ว่าเราจะเลือกอะไรเราต้องเชื่อมั่นและทำในสิ่งที่เราเลือกให้ดีที่สุด เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปครับ

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ คุณศิวโรชา ประดิษฐ์

บทความและเรื่อวราวของคุณมีความน่าสนใจ งานชิ้นนี้น่าอ่าน ดูเรียบร้อยมีระเบียบ ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดี ๆ นี้ครับ

ขอบคุณมากครับ

ขอบคุณ​อาจารย์​ Ongkuleemarn สำหรับคำชมและกำลังใจมากนะคะปล.บทความเรื่องนี้ทำให้​หนู​นึก​ย้อน​อดีต​แล้ว รู้สึก​ว่าตัวเองยังเด็กน้อยมากเลยค่ะ

ขอบคุณ​ คุณ​จุฑา​รัตน์​ คง​ยศ​ไพบูลย์​สำหรับคำชมและกำลังใจมากค่ะ ขอบคุณ​ค่ะ​

ขอบคุณ​ คุณ​สม​ฤทัย​ เติ๊ก​ทอน​ สำห​รับ​การแชร์ความคิดและให้กำลังใจนะคะ ขอบคุณ​ค่ะ​

ขอบคุณ​ คุณ​ธีระพล​ ผดุง​ธรรม​เลิศ​ที่มาให้ข้อคิดและกำลังใจแก่ดิฉัน​มาก​นะคะ​ ขอบคุณ​ค่ะ​

ขอบคุณ​ คุณ​เทวัญ​ เจริญ​ชัย​โอฬาร​ สำหรับคำชม​มาก​นะ​คะ​ ขอบคุณ​ค่ะ​

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา ประดิษฐ์

เรื่องราวของคุณยืนยันคำพูดที่ว่าไม่มีคำว่าสายถ้าหากจะเริ่มใหม่ได้จริง ๆ เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะคุณศิวโรชา ประดิษฐ์ดิฉันชื่นชมในบทความของคุณนี้นะคะและทำให้มีความน่าสนใจเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา ประดิษฐ์

ชื่นชอบมากนะ สิ่งที่คุณบันทึกมา เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา ประดิษฐ์

ชื่นชอบมากนะ สิ่งที่คุณบันทึกมา ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ดีๆให้เราได้อ่านดีมากค่ะ

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา ประดิษฐ์

ต้องยอมรับว่าบทความนี้ของคุณเป็นบทความเเรกที่อ่านเเล้วทำให้น้ำตาเเอบซึมออกมาเล็กน้อยเลยนะคะ ขอเป็นกำลังใจต่อไปให้คุณค่ะ

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ​ คุณศิวโรชา

บทความและเรื่องราวที่เขียนของคุณได้ให้แง่คิดที่ดีในการใช้ชีวิตสำหรับดิฉันมากเลยค่ะ​ ขอให้คุณมีกำลังใจสู้ต่อไปนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ​ คุณศิวโรชา

เรื่องราวบันทึกของคุณเรื่องนี้ทำให้ฉันเห็นถึงความกล้าคิดกล้าทำของคุณ คุณเป็นคนเก่งมาก เป็นกำลงัให้นะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา

เรื่องราวคุณเป็นเรื่องที่ดีมากๆเลย ขอเป็นกำลังใจให้คุณได้แบ่งปันสิ่งดี ๆ แบบนี้อีกนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา ประดิษฐ์ เรื่องราวที่คุณได้มานำเสนอ เป็นเรื่องที่น่าประทับใจมาก ๆ และดิฉันก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณบันทึกเรื่องราวที่ดีแบบนี้ต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณ สนสามใบ สำหรับกำลังใจที่มอบให้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณศิรินภา เครือทอง สำหรับคำชื่นชม และกำลังใจมากนะคะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณทับทิม มากนะคะที่ชื่นชอบในผลงานของดิฉัน และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณมะลิวัลย์ ไพรพิชิต มากค่ะ ที่ชื่นชอบในผลงานนี้ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณสุรีย์รัตน์ มากนะคะ ที่บทความของดิฉันสามารถถ่ายทอดเรื่องราวได้มากมายขนาดนี้ ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณจันทร์วลัย ไพรนิมิตรกุล มากค่ะ ที่บทความของดิฉันสามารถให้แง่คิดดีๆได้ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณกุหลาบขาว มากนะคะ ที่บทความนี้ของดิฉันจะทำให้คุณมีความกล้ามากยิ่งขึ้น ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์ ค่ะ ที่มอบกำลังใจให้แก่ดิฉัน ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณมนัสพร ปกปักเสรี มากนะคะ ที่บทความของดิฉันทำให้คุณรู้สึกประทับใจ และขอบคุณสำหรับกำลังใจมากค่ะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา ประดิษฐ์ ดิฉันชื่นชอบในบทความของคุณนี้นะคะและทำให้มีความน่าสนใจเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา

ดิฉันขอชื่นชมในการเขียนบันทึกนี้คุณเขียนได้ดีมาก เป็นกำลังใจในงานชิ้นต่อไปให้คุณนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณสุดาพร มงคลวาท ค่ะ ที่ชื่นชอบและให้กำลังใจค่ะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณสุชาสินี ค่ะ ที่ชื่นชมในผลงานของดิฉัน และให้กำลังใจค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณรำเพย

ขอชื่นชมและประทับใจเรื่องราวคุณค่ะเป็นเรื่องที่ดีมากๆใช่แล้วค่ะทุกคนล้วนมีทางเลือกเป็นของตัวเองสู้ๆๆค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณได้แบ่งปันสิ่งดี ๆ แบบนี้อีกนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ​ คุณรำเพย

ดิฉันประทับใจเรื่องราวที่คุณได้ถ่ายทด ขอเป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณรำเพย เรื่องราวของคุณน่าสนใจมากค่ะ อ่านแล้วมีกำลังใจ ขอให้คุณสู้ต่อไปอย่าท้อนะคะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณรำเพยเรื่องราวที่คุณเขียนน่าสนใจมากค่ะ เป็นกำลังใจให้ในการเขียนเรื่องต่อไปค่ะขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณรำเพย เรื่องราวของคุณน่าสนใจมากค่ะ และชอบที่คุณรักในความชอบของตัวเองกล้าเดินออกมาเพื่อหาสิ่งที่คุณรักและชอบ ขอเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา

เรื่องราวคุณเป็นเรื่องที่ดีมากๆเลย ขอเป็นกำลังใจให้บันทึกต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณค่ะ คุณพฤกษา ที่รู้สึกประทับใจและชื่นชมในผลงานของดิฉัน ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณไอรีณ กอนแก้ว สำหรับกำลังใจมากค่ะ

ขอบคุณ คุณศิลป์ศุภา คีรีเบญจกุล ที่เข้ามาชื่นชมและให้กำลังใจมากค่ะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณฐาปณี สำหรับคำชมและกำลังใจค่ะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับ คุณรำเพย

บันทึกนี้น่าสนใจ และเป็นกำลังใจให้บันทึกในครั้งต่อไปนะครับ

ขอบคุณมากครับ

สวัสดีค่ะ คุณรำเพย
เมื่อได้อ่านแล้วอยากจะบอกว่าไม่มีคำว่าสายถ้าหากจะเริ่มใหม่ เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณรำเพย ดิฉันขอชื่นชมในบทความนี้น่าอ่าน เป็นบทความที่ประทับใจมาก เชื่อว่าคุณต้องก้าวไปข้างหน้า อย่าหยุดฝัน ขอเป็นกำลังใจให้คุณต่อไปนะคะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ​ คุณ​ณัฐนิตร ภมรภัคคีภูมิ สำห​รับ​ค​ำ​ชม​และ​ก​ำ​ลัง​ใจ​มาก​ค่ะ​ ขอบคุณ​ค่ะ​

ขอบคุณ​ คุณ​สุภารัตน์ สิทธิ์คงถาวร ส​ำ​ห​รับ​ก​ำ​ลัง​ใจ​มาก​ค่ะ​ ขอบคุณ​ค่ะ​

ขอบคุณ​ คุณ​ไม้​หอม​ที่​ชื่นชอบ​และ​เข้า​มา​ให้ก​ำ​ลัง​ใจ​มาก​ค่ะ​ ขอบคุณ​ค่ะ​

ขอบคุณ​ คุณ​มนทกานต์ เดชไพรพนา ที่​บทความ​ของ​ดิฉัน​สามารถ​ให้​ข้อคิด​แก่​คุณ​ได้​ และ​ขอบคุณ​สําหรับ​ก​ำ​ลัง​ใจ​มาก​ค่ะ​ ขอบคุณ​ค่ะ​

ขอบคุณ​ คุณ​มะลิวัลย์ โปรดปราณนาม ที่​ชื่นชอบ​ใน​บทความ​ของ​ดิฉัน​และ​ขอบคุณ​สําหรับ​ก​ำ​ลัง​ใจ​มาก​ค่ะ​ ขอบคุณ​ค่ะ​

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา

เรื่องราวคุณเป็นเรื่องที่ดีมากๆเลย ขอเป็นกำลังใจให้คุณได้แบ่งปันสิ่งดี ๆ แบบนี้อีกนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีคุณ รำเพยบทความของคุณมีแง่คิดที่ดีสำหรับฉันมากค่ะ ขอบคุณที่คุณได้แบ่งปันเรื่องราวเหล่านั้น

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ​ คุณ​จิตสุดา จิตสง่าไพศาล ที่​เข้ามา​ให้​ก​ำ​ลัง​ใจ​มาก​ค่ะ​ ขอบคุณ​ค่ะ​

ขอบคุณ​ คุณ​นิลกาฬ ที่​ชื่นชอบ​และ​เข้ามา​ให้​ก​ำ​ลัง​ใจ​มาก​ค่ะ​ ขอบคุณ​ค่ะ​

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา ฉันได้อ่านบันทึกของคุณแล้ว คุณมีความกล้ามากในหลาย ๆ สิ่งที่อยากจะทำฉันเชื่อว่าคุณก็ทำได้อยู่แล้ว ดิฉันขอชื่นชมในการเขียนบันทึกนี้คุณเขียนได้ดีมาก เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณยัสมิน พงษ์เทอดศักดิ์ ที่ชื่นชมในตัวดิฉัน และขอบคุณสำหรับกำลังใจมากค่ะขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณรำเพย

ขอชื่นชมและประทับใจเรื่องราวคุณค่ะเป็นเรื่องที่ดีมากๆสู้ๆๆค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณได้แบ่งปันสิ่งดี ๆ แบบนี้อีกนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

ขอบคุณ คุณลมเปลี่ยนทิศที่เข้ามาให้กำลังใจและประทับใจบทความค่ะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณรำเพย

ฉันชื่นชม และประทับใจ

บทความของคุณและขอเป็นกำลังใจ

ให้ในการเขียน

บทความต่อๆไปนะคะ.ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณรำเพย ขอบคุณเรื่องราวที่ดีๆ ที่คุณได้ถ่ายทอดผ่านงานเขียนของคุณ เป็นเรืราวทีประทับใจมาก เรื่องราวของคุณเป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจอย่างมากมายเวลาที่ได้อ่านแล้วมีทั้งมุมที่ทุกข์และสุขแต่ก็ล้วนเป็นเรื่องราวที่น่าอ่านและมีเรื่องราวที่ล้วนเป็นประสบการณ์ ชีวิตอาจมีมุมที่ท้อบ้างแต่เราอยากให้คุณสู้และอย่าคิดที่จะถอยนะ ยิ้มกับทุกสิ่งที่พบเจอนะคะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณศิวโรชา ประดิษฐ์

ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ และมุมมองความคิด ที่ได้แชร์ไห้อ่านนะคะ ไม่มีคำว่าสายเกินไปสำหรับที่จะเริ่มต้นอะไรใหม่ เป็นกำลังใจให้เขียนบันทึกดี ๆ ให้อ่านอีกนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณคนเดินดิน ที่ชื่นชอบและเข้ากำลังใจมากนะคะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณMaeying ที่ให้กำลังใจมากนะคะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณคนเทาเทา ที่ให้ข้อคิดดี ๆ มากค่ะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับคุณรำเพย ผมได้อ่านเรื่องเล่าของคุณ เป็นบันทึกที่ดีมากครับ ขอเป็นกำลังใจให้คุณเขียนบันทึกแบบนี้ต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท