คนเราเมื่อมีน้ำตาก็ต้องการที่พักอาศัยให้ชีวิตกลับมายิ้มได้เช่นเดิม มรสุมที่เข้ามาในชีวิตบางทีก็ยากที่จะรับมือไหว เพราะมันลูกใหญ่กว่าที่คิด แต่ละวันเราไม่รู้หรอกว่าจะต้องรับมือกับอะไร พรุ่งนี้จะเจออะไรที่แตกต่างไปบ้าง ความโชคดี หรือความโชคร้ายจะมาเยือน
การปลอมโยนใจเป็นสิ่งสำคัญที่เราอาจลืมไปชั่วขณะ เรารู้จักเว้นช่องว่างในหัวใจให้มีพื้นที่สำหรับพักใจ เอาพักผ่อนวันที่เราเหนื่อยล้า หมดเรี่ยวแรงแพ้พ่ายกับชีวิตเข้าเส้นชัยที่สุดท้าย หรือล้มในขณะที่การแข่งขันเพิ่งเริ่มต้นขึ้น
พื้นที่ในใจเอาไว้เก็บสะสมพลังให้กลับมาเต็มเปี่ยมเหมือนเดิม เอาไว้นั่งให้กำลังใจตัวเองหลบแดด หลบฝน ใช้เป็นกำแพงต้ายพายุ เพื่อลุกขึ้นลุยใหม่กับก้าวย่างที่เข้มแข็งกว่าเดิม...
ไม่มีความเห็น