ความสามารถพิเศษ

ตั้งแต่ตอนสมัครเรียนของลูก และตอนทำทะเบียนนักเรียนในโรงเรียนใหม่นี้ ก็จะมักจะมีช่องให้กรอก "ความสามารถพิเศษ" 

+
ความสามารถพิเศษ ในปัจจุบันนี้ พ่อแม่ต้องมีเงินมากเป็นพิเศษหรือเปล่านะ เด็กถึงจะสามารถเขียนออกมาได้อย่างไม่ละอายใจ น้อยเนื้อต่ำใจ? สังเกตท่าทีแววตาของลูก ตอนต้องกรอกช่องนี้ หลายครั้ง วนไป ชะงักงัน เหมือนเจอทางตัน "อะไรหนอ คือความสามารถพิเศษ ที่จะเขียนออกมาแล้วทำให้ครูรู้สึกว่าพิเศษ"
+
ลูกเงยหน้า สบตา ถามแม่? "แม่ไม่เขียนได้ไหม ช่องนี้"

แม่เลยถาม? "เพราะอะไรลูกถึงไม่อยากเขียนช่องนี้ รู้สึกหรือคิดเห็นอย่างไร"

ลูก ? "คือ มันคิดไม่ออก ว่ามีความสามารถพิเศษอะไร มันไม่มี"

แม่ "ลูกคิดไม่ออก เพราะลูกไม่เห็นว่าตัวเองมีความสามารถพิเศษอะไร แล้วรู้สึกยังไงกับการต้องเขียนช่องนี้"
(ย้อนกลับไปที่ใจ มิใช่สมอง)

ลูก "ก็รู้สึก......ไม่รู้อะ มันคิดไม่ออก"

ฉันคิดว่าลูกคงกำลังสับสนกับความรู้สึกข้างในเลยถ่ายทอดออกมาไม่ได้ ว่ารู้สึกอะไร แต่ฉันพอเข้าใจ จากการอ่านภาษากาย พลังงานของลูกที่ส่งออกมา ฉันคิดว่า ลูกกำลังรู้สึกแย่กับตัวเองเล็กๆ อึดอัดใจหน่อยๆ กังวลใจน้อยๆ

แม่ "ไม่เป็นไร ยังไม่รู้ก็ไม่เป็นไร ค่อยๆ ดูใจตัวเองไป" (ไม่ต้องรีบอวดรู้ใจของลูก แค่เดาๆ ไว้ในใจ และรอต่อไป)

แม่ "ถ้าครูถามแม่ว่า หนูมีความสามารถพิเศษอะไร แม่ตอบได้เยอะมากนะ ซักผ้า รีดผ้าเองได้ ความสามารถในการสื่อสารเชิบวก มีความสามารถในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างเป็นสุข ว่ายน้ำ ทำอาหาร ล้างจาน ต่อเลโก้ได้หลากหลายโดยลำพัง ช่างสังเกตุ โอยเยอะ แค่จุดประสั้นๆ แค่นี้ใส่ไม่หมดหรอก" (ฉันเป็นแสงสว่างให้ลูก)

ลูกขำ ?"แม่..............(ลากเสียงยาว) นั่นมันเป็นความสามารถพิเศษตรงไหน" (พูดปนขำ และอารมณ์เริ่มเปลี่ยน)

แม่ "อ้าว....ก็ตรง...ใจแม่นี่ไง"? ตกลงลูกเห็นตัวเองว่ามีความสามารถพิเศษเรื่องไหนล่ะ

ลูกคิดแป๊บนึง "ทำอาหารแล้วกัน" จากนั้นก็เขียนลงไป สบายใจล่ะ เขียนครบมีส่งครู
+
มนุษย์เป็นสัตว์สังคมเนาะ แม้บ้านเราจะให้ค่ากับคุณค่าภายใน มากกว่ามูลค่าของคุณค่าจากภายนอกก็เถอะ แต่ด้วยกระแสสังคมที่แวดล้อมลูกนั้นต่างไป ทั้งในโรงเรียน
+
เด็กๆ ต้องได้เรียน ภาษาต่างประเทศ(หลายประเทศด้วย?)ดนตรี กีฬา ศิลปะ เพื่อจะได้มีประวัติดี ความสามาถเด่นโดนเป็นพิเศษตั้งแต่อนุบาล เช่น เล่นเปียนโนได้ ขี้ม้าได้ เดินแบบได้ ร้องเพลงได้ ฯลฯ เป็นอะไรที่ มันต้องลงทุน และใช้ทุนสูงมาก โดยส่วนตัวบ้านเราไม่มีทุนมากมายขนาดนั้น 
+
ยอมรับว่าเคย ใจดิ้นพราดๆ อยากจะทำตามกระแสบ้างเหมือนกัน มีเคยลงเรียนดนตรี เทควันโด้ แต่ตอนนั้นเหตุผลคือคิดว่าอยากให้ลูกมีสมาธิ มี EQ มีร่างกายที่แข็งแรง ฝึกความอดทน เลยลองลงสมัครให้ลูกเรียน 
+
พอผ่านไป ก็พบว่า พอเถอะ มันมีค่าใช้จ่ายเยอะเกินไป เลยหยุด แล้วกลับมาที่เป้าหมายที่อยากได้ แต่เปลี่ยนวิธี หาอะไรที่่ช่วยส่งเสริมสนับสนุนแบบฟรีๆ แทน?
+
หลายเรื่องที่พิเศษในอดีตกลายเป็นความปกติธรรมดาไปแล้ว สำหรับสังคมที่แม่ดาวอยู่่ใกล้ชิด การไปเรียนช่วงปิดเทอมที่ต่างประเทศหรือไปเที่ยวต่างประเทศกลายเป็นเรืองปกติธรรมดาสำหรับหลายๆ บ้านไปแล้ว การกินข้าวนอกบ้านร้านอาหาร การดูหนัง ที่เคยเป็นเรื่องพิเศษมากกกกสำหรับแม่ดาวในวัยเด็ก ปัจจุบันก็กลายเป็นความธรรมดาของชีวิตไปอีกเช่นกัน 
+
ความสะดวกสบายมากขึ้น เทคโนโลยีที่ล้ำสมัยมากขึ้น หลายครอบครัวมีเงินใช้จ่ายอย่างสบายๆ ได้มากขึ้น หลายเรื่องพัฒนาไปเร็วมาก ความธรรมดาหายไป ความพิเศษที่เคยมี ปัจจุบันนี้หากอยากให้รู้สึกว่าพิเศษ ก็ต้องใช้เงินมากมายเป็นพิเศษ
+
เราต้องสวยเป็นพิเศษ ขั้นตอนสร้างความสวยก็ต้องรวยเป็นพิเศษ ตั้งแต่เครื่องบำรุงผิว โบกสี โบทอก กรอผิว ดึงหนังหน้าต้องมีหุ่นเฟิร์ม หน้าท้องแบนราบ ก้นงอนเด้งฯลฯ

เราต้องเป็นแม่ที่ดีเป็นพิเศษ ต้องเข้าอบรม ต้องไม่โกรธ ต้องเป็นแม่นางฟ้า และต้องสวยเหมือนดาราด้วย ไม่งั้นลูกจะอายเพื่อน

เราต้องมีฐานะดีเป็นพิเศษ ต้องทำงานหนัก หาเงิน ทุ่มเทจนแทบขาดใจเพื่อสร้างฐานะที่ดีเป็นพิเศษ (แล้วก็ร่างกายทรุดโทรมชำรุดเป็นพิเศษ)

ลูกเราก็ต้องดีเป็นพิเศษ ต้องเรียนดี จิตใจดี มีความสามารถรอบด้าน ไม่งั้นไม่รอด แข่งกับใครเขาไม่ได้ 
ฯลฯ
+
เคยทบทวนความเชื่อสุดพิเศษเหล่านี้กันบ้างไหมคะ 
เหนื่อยไหมกับการต้องอยู่กับความเชื่อ และทำเช่นนี้
เห็นความทุกข์ที่เพิ่มขึ้นเป็นพิเศษในใจตัวเองกันบ้างไหม
ต้องแข่งขันกันขนาดไหน ถึงจะได้อยู่ในสปอตไลท์บนโลกใบนี้
ต้องอยู่บนยอดเขาสูงที่สุด บนเขาลูกที่สูงที่สุดใช่ไหมถึงจะมีความสุข อยู่ตีนเขา ไหล่เขา ก็สุขใจได้นะคะ อีกทั้งไม่เหงา เพราะเชื่อไหม ว่ามีเพื่อนเยอะ?
+
ยิ่งสูง ยิ่งหนาว ยิ่งเหงา เคยได้ยินคำพูดนี้ไหม
หรือใครกำลังรู้สึกเช่นนี้ ปีนไปจนสูงสุด แล้วพบว่ามัน
เคว้งคว้างว่างเปล่า 
+
เริ่มต้น ลงท้าย อาจหลงเขา ต้องขออภัย อารมณ์พาไปเป็นพิเศษ?
+
กลับมามองตัวเองกันนะคะ วันนี้เราโชคดีเป็นพิเศษแค่ไหน ที่สามารถอ่านบ่นความแม่ดาวได้ คุณต้องมีสายตาปกติดี คุณมีร่างกายที่ยังใช้ได้ดี บางคนขณะนี้ก็แข็งแรงดีไม่ป่วยไข้ คุณต้องมีเครื่องมือในการใช้อ่านได้ และต้องมีเงินที่จะซื้อมาได้ด้วย หรือแม้แต่จะมีใครให้มาก็เถอะ ก็ยังต้องมีเงินจ่ายค่าสัญญาณwifi หรือสัญญาณโทรศัพท์อยู่ดี 
+
หลายเรื่องที่อาจธรรมดาในวันนี้ มันก็พิเศษมากๆ แล้วนะคะว่ามั้ย ส่งต่อความธรรมดาที่พิเศษนี้ให้ลูกหลานเรากันเถอะ?