เที่ยวลำพูนตอนพระพุทธรูปสำคัญที่ปรากฎในตำนานชินกาลมาลีปกรณ์ พระสิขีพุทธปฏิมา

เที่ยวลำพูนตอนพระพุทธรูปสำคัญที่ปรากฎในตำนานชินกาลมาลีปกรณ์ พระสิขีพุทธปฏิมา คะโดยอาจารย์สุภัชชา. พันเลิศพาณิชย์

พระสิขีพุทธปฏิมาในหนังสือชินกาลมาลีปกรณ์ได้เล่าว่า ครั้งหนึ่งสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าได้เสด็จมาประทับนั่งบนก้อนหินดำก้อนหนึ่ง ใกล้เมืองอยุธยา ได้ตรัสแสดงธรรมแก่ภิกษุทั้งหลาย ตั้งแต่นั้นมาหินดำก้อนนั้น เทวดาและมนุษย์ ทั้งหลายกราบไหว้บูชาเป็นนิจ หินก้อนนี้มีชื่อว่า อาทรศิลา แปลว่า “หินที่เขานับถือ” 
ต่อจากนั้นมามีกษัตริย์องค์หนึ่งในเมือง มอญ ได้โปรดให้ช่างแกะสลักหินก้อนนี้เป็น พระ พุทธรูปจำนวน ๕ องค์ แล้วนำไปประดิษฐาน อยู่ในมหานคร ๑ ละโว้ ๑ สุธรรมวดี (สะเทิม) ๑ รัมเทศ (พุกาม) ๑ อโยชชปุระ (อยุธยา) ๑ และ คำว่า สิขี แปลว่า “เปลวไฟ” หรือ “นกยูง”
ต่อมา พระเจ้าอนุรุทธ ได้ทูลขอพระพุทธ รูปองค์นี้จาก พระเจ้ามนูหะ แต่ไม่ยอมให้ พระเจ้าอนุรุทธจึงยกทัพตีเมืองสะเทิมได้ แล้วจับพระ เจ้ามนูหะไปไว้ที่เมืองพุกาม ภายหลังกษัตริย์ ในมหานคร ผู้สร้างพระปฏิมาหินดำนี้ ได้ถวาย พระพุทธรูปของพระองค์ให้แก่พระเจ้าอนุรุทธ จึงสันนิษฐานได้ว่า เมืองพุกามต้องมีพระพุทธ รูปหินดำไว้ ๒ องค์ เพราะในตอนหลังพระเจ้า อนุรุทธก็ได้ถวายพระแม่เจ้าจามเทวีไป ๑ องค์ 
ชินกาลมาลีปกรณ์กล่าวถึงพระสิขีพุทธปฏิมาว่า

“ฝ่ายพระเจ้าอนุรุทธ ทรงทราบความรุ่งเรืองแห่งพระพุทธศาสนาในนครหริปุญชัยมีพระทัยชื่นชมยินดีทรงปรารถนาจะให้ศาสนารุ่งเรืองยิ่งๆ ขึ้น จึงส่งพระปฏิมาหินดำประทานแก่พระนางจามเทวีในนครหริปุญชัย พระปฏิมาหินดำองค์นี้ เป็นพระสิขีพุทธองค์ที่พระมหากษัตริย์ เจ้าเมืองมหานครถวายแก่พระองค์ (พระเจ้าอนุรุทธ)ในขณะนั้น พระนางจามเทวีได้เสด็จไปนครเขลางค์เยี่ยมพระราชบุตรของพระองค์ พระนามว่า มหันตยส ฝ่ายราชทูตจึงตามไปนครเขลางค์ถวายพระสิขีปฏิมาแก่พระนางในนคร เขลางค์นั้น เจ้ามหันตยสทรงรับ พระสิขีปฏิมาจากพระมารดาของพระองค์ในเวลาที่พระนางเสด็จมา ทรงสักการบูชาในนครเขลางค์ ได้ยินว่าครั้งนั้น ฤษีตนหนึ่งชื่อสุพรหม มองเห็นอนาคตจึงพูดขึ้นว่า ถ้าหากพระสิขีปฏิมาองค์นี้ประดิษฐานอยู่ทางฝั่งน้ำด้านตะวันออกแม่น้ำวังแล้วคนทั้งหลายจะไม่ได้รับความเจริญอันยิ่งใหญ่ แต่ถ้าประดิษฐานอยู่ทางฝั่งน้ำด้านตะวันตกแม่น้ำวังนั้นแล้ว คนทั้งหลายจะได้รับความเจริญรุ่งเรืองดังนี้ เพราะฉะนั้น ในเวลาสร้างเมืองเขลางค์ใหม่ พระสิขีปฏิมาประดิษฐานอยู่ในวัดกู่ขาวด้านทิศตะวันตกนครเขลางค์”(ขอบคุณเจ้าของภาพจากhttps://www.matichonweekly.com/column/article_170551)