แรงบันดาลใจ...แรงบาดาลใจ
เคยเป็นผู้สร้างแรงบันดาลใจ...วันนี้กลับโหยหาแรงบันดาลใจ
คงมีหลายคนที่ “การเดินทาง” บนเส้นทางอันยาวไกลได้ทำ “แรงบันดาลใจ” หล่นหายระหว่างทาง เพราะในแต่ละปีหรือแต่ละช่วงอายุของคนทำงาน ย่อมจะมีเรื่องราวให้ทดท้อใจอยู่บ้าง อันเกิดจากสภาพร่างกายและจิตใจที่เปลี่ยนแปลงไป สภาพแวดล้อมในองค์กรและเพื่อนร่วมงาน สิ่งเร้าสิ่งกระตุ้นจากภายนอก รวมถึงสภาพเศรษฐกิจและสังคม ก็น่าจะมีส่วนในการทำให้ “แรงบันดาลใจ” หล่นหายไประหว่างทางของชีวิต
เราจะไปตามหาแรงบันดาลใจแห่งตนได้ที่ไหน???
โจทย์ยากในวันที่ “หัวใจ” อ่อนล้า ตาพร่ามัว แสงแดดจ้าดูสลัวไปถนัดตา เสียงสกุณาที่เคยขับขานไพเราะ กลับเป็นเสียงเซ็งแซ่อื้ออึงไม่เสนาะโสต แมลงภู่ผึ้งที่เคยบินขวักไขว่สวยงามละลานตา กลับเป็นเพียงแมลงทั่วไป... สายลมที่พัดพลิ้วใบไม้ไหว เคยอบอุ่นกายใจให้พลิ้วตาม กลับลดค่าความงามเหลือเพียงลมที่พัดไหวใบหญ้าและต้นไม้... สีเขียวของป่าเขาและเวิ้งฟ้าอันทรงพลัง กลับเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของธรรมชาติที่ดำรงอยู่ ดาวระยิบฟ้ายามค่ำคืนข้างแรม ที่เคยสวยงามจับใจ ในยามที่ไร้แรงศรัทธา แสงระยิบกลับรำคาญดวงตาไม่น่ามอง... แรงบันดาลใจอยู่แห่งหนใด???
รอยยิ้มที่หายไป...ใครช่วยแต่งเติม
เวลาที่จิตใจถูกบั่นทอนลง รอยยิ้มน่าจะเป็นตัวชี้วัดหนึ่งของ “ความสุข” ที่จางหายไป หลายครั้งเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม ก็เป็นเหมือนน้ำทิพย์ชโลมใจ แต่ใครเล่าจะเป็นผู้มาแต่งเติมรอยยิ้มที่หายไป
ความรัก ความสุข ความทรงจำ...เส้นทางของแรงบันดาลใจ
ความรัก คงเป็นมุมหนึ่งของการสร้างแรงบันดาลใจ ความรักจากกัลยาณมิตร ความรักจากคนรักและครอบครัว ความรักจากคนบนโลก และความรักจากตัวเอง คงเป็นส่วนหนึ่งของ...ความสุขและแรงบันดาลใจ
ความสุข คงหมายถึง การได้ทำ ได้อยู่ ได้ยิน ได้กิน ได้ฟัง ในเรื่องที่ “ดีต่อใจ” ของตน การมีสุขภาพกายที่ดี สุขภาพจิตที่สว่าง สะอาด สงบ ก็น่าจะเป็นมิติของความสุข
ความทรงจำ ในหลาย ๆ เรื่อง ช่วยย้ำเตือนให้เราได้สุขใจ กับความรัก ความสำเร็จ หรือเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผ่านมาแล้วทำให้สุขใจ เพราะท้ายที่สุด ความสุขของใจ นำสุขกายมาให้...จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว
ณ ท้องทะเลกว้างใหญ่ในไพรพฤกษ์
ณ ห้วงดึกเงียบสงัดลมพัดไหว
ณ เวิ้งฟ้าสีฟ้าอันกว้างไกล
ณ หมู่ชนขวักไขว่ในไพรเมือง
ณ เสียงเพรียกแห่งลำธารกังวานแว่ว
ณ ทิวแถวทุ่งหญ้าพนาสน
ณ ตึกแถวระฟ้านภาดล
ณ สับสนข้นแค้นแสนแคลนใจ
ณ มอดินแดง
19 ธันวาคม 2561
ความเห็น (5)
การหวนรำลึกถึง “ความทรงจำ”
คืออีกหนึ่งช่องทางของการชาร์ตพลังชีวิตครับแม้ในเรื่องอาจล้มเหลวก็เถอะ เมื่อหวนกลับไปดูในวันเวลาที่เหมาะสม บางทีเราจะรู้ว่า บาดแผลวันนั้น ส่งให้เราเข้มแข็งในวันนี้
ขอบคุณครับพี่พนัส “ความทรงจำ” มันงดงามเสมอครับ ทั้งเรื่องดีและไม่ดีที่ผ่านพ้นไป
ตามนั้นเลย-ไปไทย-ลาว มาเมื่อครู
“คิดถึง”
มข. บ่ได้ไปนำเลยครับ คิดฮอดตอนไปหลวงพระบางเมื่อครั้งโน้นนนนนนน
