ชีวิตที่พอเพียง 3329. KM เพื่อเตรียมจัดการประชุม
เช้าวันที่ ๖ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ ผมไปเป็นวิทยากรทำกระบวนการ BAR (Before Action Review) ให้แก่ทีมงานเล็กๆ ของมูลนิธิการศึกษาบุคลากรสุขภาพแห่งชาติ (ศสช.) ที่จะจัดการประชุม 5thAnnual National Health Professional Education Reform Forum : ANHPERF 2018 ในวันที่ ๑๒ - ๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ ที่ได้เล่าสาระไปแล้วใน บล็อก Council เมื่อวันที่ ๑๔ ธันวาคม
ผมตั้งคำถามให้เจ้าหน้าที่ของ สศช. แต่ละคนตอบจากใจ ตอบจากใจของตนเอง โดยไม่ต้องเอาใจใครทั้งสิ้น เพื่อแชร์แก่เพื่อนร่วมวง BAR ที่เป็นเจ้าหน้าที่รวมทั้งหมด ๗ คน รวมทั้ง อ. วิม หมอสุวิทย์ และผม รวมเป็น ๑๐ คนพอดี คำถามของผมมี ๕ ข้อดังนี้
- 1. ในความเห็นของตน งานที่เราจะร่วมกันจัด มีคุณค่าอย่างไร ต่อวงการสุขภาพ ต่อสังคมไทย และต่อโลก
- 2. เป้าหมายของงานใน ๒ วันคืออะไรบ้าง
- 3. ตนเองรับผิดชอบเรื่องอะไรบ้าง งานที่รับผิดชอบนี้เชื่อมโยงกับงานอะไรบ้าง ใครเป็นผู้รับผิดชอบ
- 4. งานที่ตนรับผิดชอบ มีความเสี่ยงที่จะเกิดข้อขลุกขลักอย่างไรบ้าง เตรียมแก้ไขไว้อย่างไร ต้องการความช่วยเหลือจากใครบ้าง
- 5. ผลงานในส่วนที่ตนรับผิดชอบที่ถือว่าเป็นผลที่ดีเลิศ มีลักษณะอย่างไร ผลงานที่ยังไม่น่าพอใจมีลักษณะอย่างไร ทำอย่างไรจึงจะยกระดับผลงานจากไม่น่าพอใจเป็นผลงานที่ดีหรือดีเลิศได้อย่างไร ต้องการการประสานงานอย่างไรบ้าง
ผมบอกให้ทุกคนทำใจให้สบาย เปิดใจบอกแก่เพื่อนในวง และเปิดใจรับฟังคนอื่น การตอบคำถามเริ่มจากคนที่อาวุโสงานน้อยที่สุดก่อน
เห็นได้ชัดเจนว่า วง BAR ทำให้ทุกคนเห็นภาพใหญ่ของงาน และรู้ว่าภารกิจส่วนที่ตนรับผิดชอบอยู่มีส่วนทำให้บรรลุเป้าหมายภาพใหญ่อย่างไร รวมทั้งได้ซักซ้อมความขลุกขลักที่จะเกิดขึ้น และเตรียมแก้ไขไว้
ที่มีคุณค่าที่สุดคือคำถามข้อแรก ที่เรามักไม่ค่อยตั้งคำถามต่อกัน การออกความเห็นเชิงคุณค่า ช่วยให้เจ้าหน้าที่ที่อ่อนอาวุโสได้ฟังจากคนที่มีประสบการณ์มากกว่า และได้ตระหนักในคุณค่าของงานที่กำลังทำ ก่อแรงบันดาลใจ
“การจัดการความรู้” ในหลากหลายบริบท มีเรื่อง “การจัดการแรงบันดาลใจ” “การจัดการคุณค่า” แฝงอยู่ เป็น “การจัดการพลัง” ในการทำงาน
วิจารณ์ พานิช
๓๐ พ.ย. ๖๑
ความเห็น (1)
คำถามที่ลึกซึ้งผ่าน BAR เป็นการกระตุ้นให้เกิดแรงบันดาลใจได้เช่นกันนะคะ ขอบคุณค่ะ