ขุนเขา..เงาหมอกและดอกไม้ สุภัชชา. (กระต่ายใต้เงาจันทร์)

สุดสายตา..แม้ฟ้ากั้น...อันแสนไกล
สู่ทุกห้อง...แห่งหัวใจ..ปรารถนา
ข้ามขุนเขา...ข้ามแม่น้ำ...ข้ามเวลา
มอบไมตรี..พัดพา...มาทักกัน

บนขุนเขา...เมฆหมอก...มีดอกไม้
โปรดรู้ไว้..ตรงนี้...ยังมีฉัน
อยู่ท่ามกลาง..ความอบอุ่น...แสงตะวัน
ในความฝัน..บนดิน..ถิ่นอำไพ...

ในสายหมอก ฝากบอกไป ใจคิดถึง
ใจดวงหนึ่ง เขียนคำนี้ มอบไปให้
สุดขอบฟ้า ข้ามภูผา ของหัวใจ
ฝากคำไว้..เพียงหนึ่ง...คิดถึงเธอ

แม้อยู่ห่าง..เพียงใด..ในใต้หล้า..
ฝากคำว่า..คิดถึง..อยู่เสมอ...
มอบหัวใจ..แนบไว้..ใกล้ใจเธอ...
รักเสมอ..ท้องฟ้า...ดอกไม้...ดวงตะวัน...