ขอโทษ…ยางลบความผิดของฉัน
“ขอโทษ” คำสั้น ๆ แต่บางครั้งกว่าจะเอ่ยออกมาก็ยากเย็นแสนเข็น โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว คนที่รักเรา แต่แปลกที่กับคนอื่น ๆ หรือคนแปลกหน้า เรามักพูดคำนี้ออกมาอย่างง่ายดาย มันเป็นเพราะอะไรกันนะ เพราะเรารู้อยู่แล้วว่ากับคนที่รักเรา ถึงเราไม่เอ่ยคำ ขอโทษ ออกไป เขาก็ยกโทษให้เราอยู่ดีหรือเปล่า ทำให้บางครั้งเราหลงลืมไปว่า เมื่อเราทำผิด เราต้องรู้จักขอโทษ ยิ่งเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรา เรายิ่งต้องใส่ใจ ห่วงความรู้สึกของเขา แต่เรากลับมองข้ามไปในหลาย ๆ ครั้ง และในความเป็นการมองหน้า สบตาและเอ่ยคำขอโทษออกมา เราไม่กล้าทำ เพราะไม่ชินและรู้สึกขัดเขิน ถ้าอย่างนั้นขอ “ขอโทษตรงนี้แล้วกันนะ”
...
ก่อนอื่นเลยก็ต้อง….
...
…ขอโทษแม่….ในบางครั้งที่ไม่ค่อยเชื่อฟัง เอาแต่ใจ ขอโทษที่ไม่ค่อยมีเวลากลับบ้าน กลับไปหาพ่อแม่ ไม่ได้ดูแลเหมือนลูกของคนอื่น ๆ แต่หนูสัญญาว่า หนูจะตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน ตั้งใจพัฒนาตนเอง ทำความฝันให้สำเร็จแล้วหนูจะกลับไปดูแลนะคะ^^
…ขอโทษพ่อ…ขอโทษที่ไม่ได้ซื้อลำโพงให้นะพ่อ หนูรู้ว่าพ่ออยากได้มานานแล้ว แต่หนูก็ยังไม่ได้กลับบ้านไปหาพ่อสักที ถ้าหนูได้กลับบ้านอีกครั้ง หนูจะซื้อให้พ่อนะคะ^^
…ขอโทษคุณยาย…คิดถึงยายนะคะ ยายแก่ตัวลงทุกวัน หนูรู้ว่ายายอยากให้หนูกลับมาอยู่ด้วยกัน แต่หนูก็ยังทำให้ยายไม่ได้ หนูขอโทษนะยาย หนูจะรีบทำความฝันให้สำเร็จแล้วหนูจะกลับไปหาค่ะ^^
…ขอโทษน้องเซน…น้องรักของพี่ พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ด้วย พี่รู้สึกละอายใจมากเลย ที่น้องคุยกับแม่ว่า ถ้าน้องโตขึ้นน้องไม่อยากเรียนต่อ เพราะไม่มีใครอยู่บ้านกับพ่อแม่ รู้ไหมคำพูดของน้องทำพี่น้ำตาซึมเลย น้องยังเรียนอนุบาลอยู่เลย แต่น้องคิดได้ขนาดนี้แล้ว พี่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลย พี่รู้สึกผิดมาก พี่อยากบอกว่าพี่กำลังพยายามอยู่ อีกไม่นานพี่จะกลับไปดูแลท่านเอง น้องไม่ต้องห่วงนะครับ^^
…ขอโทษพระเจ้า… ที่ไม่มีเวลาเข้าโบถส์เลย ลูกรู้ว่าพระองค์เข้าใจลูกเสมอ ลูกรู้ว่าพระองค์สถิตอยู่ทุกที่บนโลกใบนี้ แต่ถ้าเป็นไปได้ ลูกอยากไปเข้าโบถส์หาเวลาใกล้ชิดกับพระบิดามากกว่านี้ ลูกจะหาเวลานะคะ^^
…ขอโทษเด็ก ๆ…บางครั้งครูอาจดูแลหนูไม่ทั่วถึง บางที่ครูเสียงดังใส่หนู ครูจะพยายามดูแล ใส่ใจหนูให้ดีกว่านี้ ขอบคุณที่ยังเป็นเด็ก ๆ ที่น่ารักของครูเสมอนะ^^
…ขอโทษตัวเอง…ในหลาย ๆ ครั้งที่เราสนใจแต่คนอื่น แคร์คนอื่นมากกว่าตนเอง ทำงานจนลืมใสใจสุขภาพตนเอง ต่อไปเราจะดูแลเธอให้ดีกว่านี้นะ^^
…ขอโทษสีเทา…แมวจอมซนที่เป็นเพื่อนอีกคนของฉัน ขอโทษที่บางครั้งอารมณ์ไม่ดีแล้วไปลงกับเธอ ทั้งที่เธอไม่ได้ทำผิดอะๆไร ต่อไปจะควบคุมอารมณ์ให้ดีกว่านี้นะ^^
…ขอโทษคอมพิวเตอร์…ช่วงนี้ใช้งานหนักมากเลย และหลาย ๆ ครั้งเธอก็ส่งสัญญาณกลับมาว่าไม่ไหวแล้ว แต่ฉันไม่ยังไม่มีเวลาพาเธอไปเช็คอยู่ดี อดทนสู้ด้วยกันก่อนนะ ผ่านช่วงนี้ไปแล้ว จะพาไปหาหมอนะ^^
…ขอโทษหนังสือ…ที่กักตุนไว้บนชั้นนานมาก ช่วงนี้งานเยอะจนแทบไม่ได้หยิบมาอ่านเลย รอฉันหน่อยนะ อีกไม่นาน ฉันจะหยิบเธอออกมาอ่านให้หมดเลย รอฉันหน่อยนะเพื่อนรัก^^
ความเห็น (40)
สงสารหนังสือสุด ฝุ่นคงเกาะหนาแล้ว ;)…
สงสารแมวที่ใส่อารมณ์ใส่เจ้าสีเทา
ใช่ค่ะครู ongkuleemarn ไม่มีเวลาหยิบมาอ่านเลยค่ะ^^
หนูผิดไปแล้วค่ะ ^^ ณภัชชา
รีบปัดฝุ่น แล้วหยิบมาอ่านด้วยน่ะ
คำขอโทษจึงเป็นเหมือน ‘ยาแก้ผิด’ คือทั้งแก้ความผิดพลาดและความรู้สึกผิดของเราเอง
ปัดฝุ่นแล้วหยิบมาอ่านใหม่ค่ะ
เป็นยางลบที่ทำให้ใจสบายขึ้นเยอะครับ
อ่านแล้วทำให้กลับไทบทวนตัวเองเลยค่ะ “ขอโทษหนังสือที่ซื้อเธอมาแล้วไม่มีเวลาอยู่กับเธอ”
เป็นยางลบ เผื่อให้จิตใจบริสุทธิ์เหมือนยางลบ (สีขาว) นะคะ
เป็นบันทึกที่ดีค่ะ:)
พระเจ้ามีหนทางให้ทุกคนเสมอครับ
ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ คนบนฟ้า
ขอบคุณค่ะ ครูเกศริน
ใช่ค่ะ ครูบัวแก้ว
ต้องรีบหาเวลาหยิบมาอ่านเเล้วล่ะ คนครัว
ใช่ค่ะ ครูเกศินี
ขอบคุณค่ะ khanitta stamptamp sukanya
เชื่อเช่นนั้นเหมือนกันค่ะ นายจันทร์เจ้า
ไม่สายที่จะรู้จักขอโทษ และเริ่มใหม่ค่ะ
ทุกการขอโทษมักจะตามมาด้วยการให้อภัยเสมอคะ ^^
ความผิดเป็นอดีต ปัจจุบันทำให้ดีที่สุดครับ
เราจะไม่กลับไปทำพลาดอีก สู้ๆครับ
คำว่าขอโทษ ย่อมได้รับการให้อภัยครับ
เมื่อเรายอมรับผิด เชื่อว่าทุกคนก้พร้อมที่จะให้อภัยเสมอ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ ครูพัชรินทร์
ขอบคุณนะคะ Myfernz
รับทราบค่ะ^^ DocAutomotive
ขอบคุณค่ะ ครูTacha
ขอบคุณมากค่ะ ครูวณัฐพล
ขอบคุณกำลังใจดีๆค่ะ เหล่าซือพิซซ่า
ขอบคุณนะคะ ครูกัญญา ครูเมษา
