๘๐๖. ความรู้สึก..

              ผมคิดว่า..ความเห็นอกเห็นใจ..ความรักความเข้าใจเป็นเรื่องของความรู้สึก ที่ทุกคนควรมีไว้ติดตัว ไม่เฉพาะแต่คนในองค์กร ระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง คนในครอบครัวก็มีได้ รวมทั้งกลุ่มเพื่อนและผู้คนในทุกเพศทุกวัย...

            ความรู้สึก..ไม่มีขอบเขต ไม่มีกฎกติกา แต่เป็นเรื่องที่เราต้องให้ความเคารพ บ่อยครั้ง..หรือเคยไหม? ที่เราต้องให้ความเคารพความรู้สึกของกันและกัน..เสมอ

            อย่าเด็ดขาด..แม้แต่จะคิดยิ้มเยาะหรือล้อเล่นกับ “ความรู้สึก”ของใคร ผลที่ได้มันจะไม่ตลกเลย อาจไม่ถึงซึ่งเคราะห์กรรม แต่มันจะพาความสูญเสียมาให้ไม่ใครก็ใคร..คนใดคนหนึ่ง

            ผมคิดว่า..ความคิดกับความรู้สึกจะอยู่ใกล้เคียงกันมาก จะไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ความคิดจะคิดแต่ข้อมูลพื้นฐาน ส่วนเจ้าความรู้สึกจะลึกกว่านั้น ถึงขั้นวิเคราะห์แยกแยะ จึงมักมีคนพูดเสมอว่า..ให้เก็บความรู้สึกที่ดีเอาไว้..

            แน่นอนที่สุด “ความรู้สึก” เป็นเรื่องที่ห้ามกันยาก เหมือนกับ “ความรัก”ไม่มีผิด รักแล้วรักเลย รู้สึกแล้วก็รู้สึกเลยเช่นเดียวกัน..คราใดที่สูญเสียความรู้สึก จะเรียกกลับมาเหมือนเดิมช่างยากเย็นเหลือเกิน..

            ความรู้สึก..เป็นเรื่องที่คาดเดายากเหมือนกัน..จึงขอแนะนำว่า ไม่ควรวิ่งตามความรู้สึกของใคร เพราะมันจะตามไม่ทัน เพียงแค่เรียนรู้และยอมรับก็เท่านั้น ขณะเดียวกันก็ควรถนอมความรู้สึกของคนที่รู้ใจเอาไว้..ซึ่งดูจะง่ายกว่าเยอะ

            ความรู้สึก..ไม่มีมาตรฐาน หรือไม่มีเครื่องวัดคุณค่า ขึ้นอยู่กับความแตกต่างระหว่างบุคคล..จึงเปรียบเทียบกันไม่ได้ ไม่ควรเอามาชิงดีชิงเด่นหรือตีค่าใดๆทั้งสิ้น แต่ละคนที่มีเพศและวัย ภูมิหลัง ครอบครัว การศึกษาและอาชีพต่างกัน..ล้วนมีผลต่อความรู้สึกของคนทั้งสิ้น..

            บางคนก็ชอบเอาแต่ใจ จึงไม่ตระหนักที่จะต้องแคร์อะไร หรือต้องแคร์ใคร ไม่รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา หรือเอาใจเราไปใส่ใจเขา..ก็ย่อมเข้าไม่ถึงความรู้สึกของผู้คนรอบข้าง ทำให้ขาด “มิตรภาพ”ที่ดีงามของชีวิต

            คนที่มีประสบการณ์.โดยเฉพาะคนที่เป็นพ่อเป็นแม่จะเข้าใจ และยินดีรับฟังทุกครั้งที่ลูกๆระบายความรู้สึกออกมา..นั่นหมายถึงว่าลูกได้เปิดเผยตัวตนที่ล้ำค่าออกมาแล้ว..เพราะลูกของเรา หรือ “วัยรุ่น”สมัยนี้ จะไม่ยอมบอกความรู้สึกกับใคร ถ้าเขาไม่ไว้วางใจ..

            คนรัก..ก็เช่นเดียวกัน ยามแรกรักก็ย่อมจะมีความรู้สึกที่ดี..ยิ่งนานวัน..มีความรู้สึกอย่างไรกันบ้าง..ทุกความรู้สึกนั้นควรแบ่งปันกันได้มากกว่าที่จะปิดกั้นเอาไว้..แต่ต้องเป็นความรู้สึกล้วนๆนะ แบบที่ไม่ต้องเจือปนอคติใดๆ

            หลายคนอาจสงสัย ในเรื่องของอารมณ์และความรู้สึก..จริงๆแล้วแตกต่างกัน อารมณ์เห็นชัดกว่า มีความเคลื่อนไหวที่รุนแรงและแปรปรวนง่าย ส่วน”ความรู้สึก”ล้ำลึกและเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวล ถึงจะแปรปรวนแต่ก็เป็นระบบและใช้เวลานานกว่า..

            “ความรู้สึก” เป็นเรื่องของ “หัวใจ” มากกว่าการใช้ “สมอง” ทุกคนจึงต้องการพื้นที่ความเป็นส่วนตัวที่จะได้รับการยอมรับ แม้แต่ตัวเราเองที่ไม่ต้องไปก้าวก่ายความรู้สึกของใคร จึงพบเห็นอยู่บ่อยๆ ที่หลายคนชอบ..ในสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่ชอบหรือไม่สนใจ..

            เพราะเขาใช้ใจมอง..และตัดสินใจไม่ต้องคิดเยอะ ความรู้สึกชอบก็ใช่ ไม่จำเป็นต้องเชื่อฟังใคร และไม่จำเป็นต้องมีรูปแบบชีวิตที่เหมือนใคร..

            เมื่อความรู้สึกเป็นเรื่องของจิตใจ จึงออกแบบไม่ได้ หรือไม่ได้ออกแบบมาเพื่อใครคนใดคนหนึ่ง จึงไม่สามารถตีกรอบความรู้สึก..แต่เจ้าของความรู้สึกย่อมรู้ซึ้งและเข้าใจ ที่จะนำพาความรู้สึกไปในทิศทางใด..

            ข้อแนะนำทิ้งท้ายไว้ตรงนี้ก็คือ..อย่าหมดความรู้สึกใดๆในชีวิตอย่างเด็ดขาด งานกับชีวิตเป็นสิ่งที่ควบคู่กัน ยังต้องการความรู้สึกที่ท้าทายตื่นเต้น..เราเลือกได้แน่นอนว่าจะขมขื่นรันทดท้อ..หรือจะไปต่ออย่างร่าเริงสดใส..เลือกเอา 

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๓๐  กันยายน  ๒๕๖๑