ครู.....ที่ฉันรัก

..........เมื่อถึงวัยที่ต้องศึกษาหาความรู้ สถานที่ที่เด็กทุกคนกลัวที่สุดก็คือ "โรงเรียน" ต้องห่างจากอกพ่อกับแม่ เพื่อไปอยู่กับคนแปลกหน้า ที่เรียกว่า "เพื่อน" และอีกหนึ่งคนแปลกหน้าก็คือ....."ครู"

.........."ครู" ผู้ที่ให้วิชาความรู้ ให้การอบรมสั่งสอน ให้ความรัก ให้ความใส่ใจ ให้ความเอ็นดูฉันเหมือนฉันเป็นลูกของท่าน และฉันก็มี "ครู" เปรียบเหมือนเป็นพ่อกับแม่คนที่สองของฉัน

..........แรกเริ่มเข้าเรียนอนุบาล1 แม่บอกฉันว่าฉันเป็นเด็กที่แปลกมาก ไปโรงเรียนวันแรกไม่ร้องไห้เลย แล้วก็ชอบไปโรงเรียนมาก ไม่เคยงอแงเวลาต้องแต่งตัวไปโรงเรียน แม้แต่เวลาป่วยก็ยังจะไปโรงเรียน.....ภาพความจำตอนนั้นฉันจำไม่ได้หมดหรอกว่าเป็นอย่างไร แต่ในความทรงจำที่ยังเหลือ ณ.ตอนนี้ คือ ฉันจำครูคนนั้นได้ ท่านชื่อ "ครูบรรยาย" ความทรงจำที่ฉันจำได้เกี่ยวกับท่าน ทุกเช้าท่านจะรับฉันด้วยรอยยิ้ม เมื่อทำดีก็จะชม มักมีขนมมาให้ฉันกับเพื่อนๆ ทุกวัน ท่านมักจะมีเพลงใหม่ๆมาสอนร้องแล้วเต้นไปด้วยกันทุกคน ท่านเป็น "ครูคนแรก" ที่สอนให้ฉันกล้าแสดงออก หนูหวังว่าครูจะยังคงมีสุขภาพที่แข็งแรงนะคะ

..........เมื่ออายุ 9 ปี ตอนนั้นฉันอยู่ประมาณชั้น ป.3 มีครูย้ายเข้ามาใหม่ ท่านมีชื่อว่า ครูพัชราภรณ์ หรือ ครูนอม วันแรกมีการแนะนำตัวหน้าเสาธง ท่านออกไปคนพูดที่หน้าตายิ้มแย้ม และอารมณ์ขัน ทุกคนต่างหัวเราชอบใจชื่นชอบท่านเป็นอย่างมาก เมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่นานฉันก็ต้องเลื่อนชั้นขึ้นในระดับชั้น ป.4 ซึ่งครูนอมเป็นครูประจำชั้น ฉันดีใจมากที่จะได้เรียนกับท่าน เมื่อเรียนกับท่านฉันสามมารถรับรู้ได้เลยว่า ท่านเป็นครูที่ทุ่มเทให้กับงาน ทุ่มเทให้กับเด็กๆ มุ่งมั่นที่จะสอนนักเรียนให้มีความรู้ที่หลากหลาย นอกจากงานสอนตามรายวิชาให้ห้องเรียนแล้ว ท่านมักจะให้เราได้ทำขนม แกะสลัก ฟ้อนรำ พานักเรียนไปหาความรู้จากในชุมชน เป็นต้น และเป็นสิ่งฉันก็ชื่นชอบเป็นอย่างมาก เมื่อเรียนในห้องเป็นถ้าวิชาที่ฉันหรือเพื่อนๆไม่ถนัด ทำไม่ได้ ท่านก็จะคอยชี้แนะ พูดให้กำลังใจ "ถ้าลูกตั้งใจ มุ่งมั่น ลูกก็จะสามารถทำมันได้" ..... เมื่อเวลาเลยผ่านไปจากนักเรียนของท่านก็ต้องมาทำหน้าที่เป็นเพื่อนร่วมงานกัน สิ่งที่ครูมีและทำมาตลอดที่ลูกศิษย์คนนี้เห็น คือ การทุ่มเท มุ่งมั่น ตั้งใจทำหน้าที่ในงานที่ตัวเองรัก ให้ความรัก ความเอ็นดูต่อศิษย์ ยิ้มให้กับทุกปัญหาที่เจอ ครูจึงเป็นต้นแบบในการทำงานของศิษย์คนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างมันจึงทำให้ครูเป็นครูที่ศิษย์คนนี้ และศิษย์ทุกคนรักครูนะคะ......ครูนอม

.........."ศิษย์ดี เพราะ.....มีครู" ฉันเชื่อคุณค่าของความเป็นครู เพราะครูที่ดีจะมองหาความดีในตัวของคนได้เจอเสมอ และทำให้คนคนนั้นพัฒนาไปในทุกย่างก้าวของชีวิต

เขียนใน GotoKnow โดย myfernz
ใน ความเป็นครูของ "ปรียา กุลนา"

คำสำคัญ (Tags): #ปรียา กุลนา#Biifernz#ครูที่ฉันรัก#ครู#ศิษย์#ความเป็นครู#ป.บัณฑิต#ED5101

หมายเลขบันทึก: 654008เขียนเมื่อ 28 กันยายน 2018 07:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 28 กันยายน 2018 07:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

myfernz