ภาพคู่
หลังเจ้าของฟาร์มนำเจ้าสองตัวมาส่งให้เมื่อเดือนพฤษภาก่อนเปิดเทอมสี่ห้าวัน ฉะนั้นหลายเดือนแล้วที่ง่วนอยู่กับเจ้าปังและเจ้าปูนมา แทบจะทุกเวลา ยกเว้นตอนมันนอนหลับอยู่ในกรง(ฮา)
เช้าวันหยุดเสาร์อาทิตย์จะเอาออกมานั่งเล่นที่หน้าบ้านหรือที่ระเบียง สังเกตได้เลยว่ามันจะกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษ ขณะพามากระโดดโลดเต้นไม่หยุด จริงๆจะพามาช่วงเย็นหลังโรงเรียนเลิกด้วย แต่ช่วงนี้ฝนตกบ่อย หมายถึงถ้าฝนตกเจ้าสองตัวก็อด
เขาว่าสายพันธุ์นี้ฉลาด รู้ง่าย สอนง่าย จึงพยายามฝึกมันในบางอย่าง โดยเฉพาะถ้าซนไม่หยุดจะควบคุมมันยาก ให้ทำอะไรก็ยาก เรี่ยวแรงมันเยอะ ขนาดแค่หกเดือนกว่า ดึงจะสู้มันไม่ไหวแล้ว(ฮา) แม้ไม่อยากฝึกแต่ก็จำเป็นต้องฝึก เพื่อสะดวกในการควบคุมดูแล
ครูgoogleเป็นแหล่งความรู้ชั้นดีและสะดวก จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะเรียนรู้คำสั่งพื้นฐานซึ่งควรเริ่มต้น ได้แก่ ให้หยุด ให้นั่ง ให้มา ให้รอ ฯลฯ อะไรพวกนี้
เคยรู้จักอิวาน พาฟลอฟ นักสรีรวิทยาชาวรัสเซีย จากพฤติกรรมการเรียนรู้แบบมีเงื่อนไข(conditioning)มาบ้าง ให้อาหารสุนัขพร้อมสั่นกระดิ่ง สามารถตอบสนองสิ่งเร้าเทียมได้เหมือนสิ่งเร้าแท้ นี้คือกลวิธีการฝึกสุนัขที่นิยมใช้ แต่บางคนบอกไม่ควรให้อาหาร แค่คำชมเชย ลูบหัวลูบหาง หรือตบไหล่เบาๆก็พอ การแลกเปลี่ยนด้วยอาหารอาจทำให้สุนัขอ้วน
ขนมปังกับเปียกปูนก็พอทำได้ โดยไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรมาก แสดงว่ามันฉลาดที่จะเรียนรู้อย่างที่เขาว่ากัน
แต่สิ่งหนึ่งถ้าเทียบกับมะขามและขนุนแล้วแพ้หลุดลุ่ยก็คือ ให้ยกขาข้างใดข้างหนึ่ง“สวัสดี” เจ้ามะขามและขนุนบอกทีเดียวทำได้เลยตั้งแต่ยังเล็ก ขณะเจ้าสองตัวต้องสอนหลายๆครั้งจึงทำได้ หรือท่านั่งปกติของมันใช้ขาหน้าพยุงตัวเองมาก(นั่งเหมือนคนแก่) จึงยกไม่ค่อยขึ้น ก็เดาๆไปด้วยความสงสัย “ทั้งๆที่ทุกอย่างสอนง่าย แต่"สวัสดี"ทำไมช้า”
เมื่อวานภรรยาซึ่งเฝ้าเพียรสอนให้มันสวัสดีมาหลายครั้งหลายหนก็เฮลั่น! เพราะทั้งสองเริ่มยกขาเองได้เป็นครั้งแรก(ฮา)
เช้าวันหยุดนี้หลังนำเจ้าปังกับเจ้าปูนขึ้นมาเล่นบนระเบียงบ้าน มันก็วิ่งไล่กันอย่างสนุกสนาน คึกคะนองสุดขีดตามธรรมชาติ ถ่ายภาพอากัปกิริยาขณะเล่นหรือหยอกเย้ากันก็น่าสนใจ เมื่อได้คิดจึงไปคว้ากล้องออกมา เซ็ตความเร็วชัตเตอร์สูงๆกดไปเรื่อย ดูภาพไปพลางถ่ายไปพลาง พอทั้งสองตัวเหนื่อยก็เริ่มหยุด แต่ตากล้องไม่ยอมหยุด(ฮา)
พร้อมนึกต่อ “บอกให้มันหยุดรอได้นี่นา” เป็นที่มาของภาพคู่ครั้งนี้ เจ้าสองตัวนิ่งยินยอมให้จัดท่าทางต่างๆเพื่อถ่ายภาพได้อย่างที่ใจเราชอบ
ขาดอยู่อย่างเดียว..บอกให้ยิ้ม ยังไม่ยอมยิ้ม(ฮา)
ความเห็น (5)
อยู่นิ่ง ๆ ให้ถ่าย แถมภาพคู่ด้วย เก่งจังค่ะ^_^
ลักษณะการเขียน “บันทึก” แบบที่อาจารย์เขียนนี้ต่างหาก ที่ควรจะเป็นตัวอย่าง ของ Logbook ที่ครูควรเขียน … ไม่ใช่บันทึกการประชุม …. กำลังศึกษาเรื่อง Logbook เพราะมีครูถามมา ครับ
เพิ่งนึกว่าบอกให้มันหยุดได้ จึงได้ภาพคู่นี้มา..ถ้ามีอาหารแล้วเจ้าสองตัวไม่ดื้อครับ(ฮา)
ขอบคุณคุณKwansudaBครับ..
ถ้านำไปใช้อ้างอิง ตามกฏระเบียบที่ศธ.กำหนดไว้ได้ คงจะดีมากครับ!
ขอบคุณอ.ต๋อยครับ..
โห … อาจารย์เก่งมากเลยค่ะ ภาพที่สองเหมือนจะยิ้มแล้วนะคะ เขาอาจจะชอบอมยิ้มนิดหน่อย ยังไม่ยิ้มแบบเปิดโลกนะคะ