อินเดียเริ่มโครงการคุ้มครองสุขภาพ อยุศมานภารตะ Ayushman Bharat =National Health Protection Scheme จัดงบประมาณปี2018 และ2019 เป็นเงิน 1แสนล้านรูปี คิดเป็นเงินไทยประมาณ 46,000 ล้านบาท
ครอบคลุมประชากรผู้มีรายได้น้อย 100ล้านครอบครัว ประมาณ500ล้านคน คิดเป็นประมาณ40%ของประชากร (ประชากรอินเดียทั้งสิ้นประมาณ 1340 ล้านคน) ใช้งบประมาณจากรัฐบาลกลาง และงบของรัฐต่างๆ
ระดับประเทศมีสภานโยบายคุ้มครองสุขภาพ รมต.สาธารณสุขและสวัสดิการครอบครัวเป็นประธาน
แต่ละรัฐจะมีองค์กรสุขภาพประจำรัฐ เป็นผู้กำกับ
โครงการนี้มี 2เรื่องใหญ่คือ
1)พัฒนาปรับปรุงและเพิ่มเติมศูนย์บริการสุขภาพปฐมภูมิ 150,000 แห่ง ให้ได้ตามเป้าหมายในปี 2022 แต่ละแห่งสามารถให้บริการประชาชนในเขตพื้นที่ประมาณ 5000 คน บริการปฐมภูมิสำหรับผู้ได้รับการคุ้มครอง ไม่เสียค่าใช้จ่าย งบประมาณได้จากรัฐ โครงการนี้ใช้งบประมาณ 12,000 ล้านรูปี บุคลากรหลักคือพยาบาลเวชปฏิบัติ และบุคลากรสาธารณสุข มีผู้วิจารณ์ว่าเงินจำนวนนี้ ใช้ได้พอสำหรับ ศูนย์สุขภาพ 10,000 แห่งเท่านั้น ถ้าจะให้บรรลุวัตถุประสงค์ จะต้องใช้เงินประมาณ 180,000 ล้านรูปี (แห่งละ1.2ล้านรูปี)
ข้อมูล ณ มีนาคม 2017 มีศูนย์บริการที่ได้มาตรฐานเพียง 17,204 แห่ง (11%) ศูนย์บริการที่มีความขาดแคลนอย่างหนักประมาณ 80,000 แห่ง
2)ผู้ได้รับการคุ้มครอง สามารถรับบริการทุติยภูมิ และตติยภูมิ ที่โรงพยาบาลรัฐหรือเอกชน ซึ่งครอบคลุมการรักษาประมาณ 1350รายการได้โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย คุ้มครองครอบครัวละ 5แสนรูปี ประมาณ 230,000 บาทต่อปี
รัฐบาลกลางออกค่าใช้จ่ายร่วมกับงบของรัฐต่างๆ ในสัดส่วนแตกต่างกันไป ประมาณ 60:40 หรือ 90:10 ขึ้นอยู่กับว่ารัฐนั้นมีความยากจน ทุรกันดารเพียงไร
วิธีดำเนินการ โดยหลักๆมี 2 แบบ
แบบที่1 ซื้อประกันจากบริษัทประกันสุขภาพ ซึ่งมีทั้งบริษัทเอกชน และบริษัทที่ดำเนินการโดยรัฐ ค่าเบี้ยประกันอยู่ที่ปีละ 1000-1500 รูปี/คน (ประมาณ 460-690บาท)
แบบที่2 ดำเนินการโดยรัฐLocal State เอง โดยให้โรงพยาบาลเรียกเก็บเงินจากรัฐโดยตรง
บางรัฐใช้วิธีการผสม คือซื้อประกันจากบริษัท และบางส่วนให้รพ.เรียกเก็บเงินจากรัฐโดยตรง
www.india.gov.in/spotlight/ayushman-bharat-national-health-protection-mission
1 lakh = 1แสน
1 crore= 10ล้าน
1 รูปี ประมาณ 0.46 บาท (อัตราแลกแปลี่ยน กย.2018)
อินเดียใช้ระบบตลาด และการแข่งขันคล้ายสหรัฐอเมริกา การต่อรองระหว่างรัฐ บริษัทประกันสุขภาพ โรงพยาบาลรัฐและโรงพยาบาลเอกชน ต่างจากประเทศไทยที่การประกันสุขภาพถ้วนหน้า โรงพยาบาลของรัฐต้องรับภาระ และความเสี่ยงไปเกือบทั้งหมด
อินเดียได้มีการออกแบบและพัฒนา ระบบข้อมูลอิเลกทรอนิกส์เพื่อรองรับโครงการคุ้มครองสุขภาพนี้ อ่านได้จาก
ไม่มีความเห็น