กาลหนึ่งที่ภูเก็ต
นับเป็นครั้งแรกของชีวิตที่มีเหตุได้เดินทางไปภูเก็ต และเป็่นเหตุการณ์ที่ไม่มีใครประสงค์จะให้เกิดขึ้น เพราะเมื่อเกิดขึ้น ล้วนนำมาซึ่งความโศกเศร้า แต่ก็ไม่มีใครหลีกพ้นได้เช่นกัน โอกาสในการเรียนรู้บริบทของเมืองภูเก็ตเริ่มต้นขึ้น เริ่มจากการค้นหาที่พักที่ราคาไม่แพงเกินไป และอยู่ไม่ห่างจากสถานที่เป้าหมาย การเข้าถึงข้อมูล ดูเหมือนทำได้ไม่ยากเช่นแต่ก่อน ไม่กี่นาที ผมก็ได้ที่พัก ที่ภูเก็ต จากการโทรพูดคุยและประสานผ่านไลน์
ก้าวแรกที่ก้าวลงแผ่นดินภูเก็ต ได้พบมิตรภาพที่ดี จากเพื่อนร่วมทาง แนะนำการเดินทางไปยังที่พัก ดูเหมือนว่า ทุกอย่าง ราคาแพงไปหมด ไม่ว่าจะเป็นค่าเดินทาง เพียงไม่กี่กิโลเมตร ผม เลือกที่จะเดินทางโดยรถโดยสารสาธารณะ ซึ่งเปรียบเทียบเทียบกับค่าแท็กซี่และรถตู้ ถูกกว่าประมาณสิบเท่า
อีกหนึ่งความประทับใจ คือ การเอาใจใส่ของเจ้าของที่พัก ตลอดการเดินทางไปยังที่พักเลยก็ว่าได้ พนักงานเก็บเงินบนรถบัส มีอัธยาศัยที่เป็นมิตร ยิ้มแย้ม และซักถามจุดหมายปลายทาง
เมื่อถึงจุดนัดหมาย ตามที่ผู้ประสานที่พักแจ้งมา ซึ่งคือ ศาลเจ้าท่าเรือ ผม รอไม่นานนัก ผู้ประสานที่พักก็มารับไปยังที่พัก บรรยากาศในเวลานั้น ต้องบอกเลยว่า ร้อนมาก แสงแดดจ้า ทำให้นึกถึงตอนอยู่สารคาม ซึ่งที่หลายคน มักบ่นว่าร้อนมาก ถ้าเปรียบกับภูเก็ต คงเทียบกันไม่ได้เลย เพราะที่นี้ ร้อนเอาการ แต่ด้วยมีทะเลรอบ ๆ ก็แบ่งเบาดีกรีความร้อนลงบ้าง
เมื่อถึงที่พัก ผม ก็หอบความหิวมาด้วย เนื่องจากความรีบร้อนกับการเดินทางจากมหาสารคามไปยังสนามบินขอนแก่น โดยเกรงว่าจะไม่ทันเที่ยวบิน เพราะถ้าพลาด นั่นคือ เม็ดเงินที่จ่ายไปกับค่าตั๋วเครื่องบิน ซึ่งก็ถือว่าไม่ถูก ผม เปรยกับผู้ประสานที่พัก ถึงภาวการณ์หิวของผม จนผู้ประสานที่พัก เสนอว่าจะทำอาหารให้รับประทาน ต้องยอมรับเลยว่า ฝีมือการทำอาหารของพี่ เทียบชั้นกับภัตตาคารเลยก็ว่าได้ ผม รับประทานจนเกลี้ยงจาน เพราะเป็นข้าวมื้อแรกของผมที่ภูเก็ต เมนูง่าย ๆ ที่ชื่อว่า ข้าวผัดไส้กรอกและมีไข่ดาวราดข้างบน กับบรรยากาศที่พักที่ทำจากไม้ไผ่ทั้งหลัง จินตนาการถึงละครเรื่องดัง บุพเพสันนิวาส เลยก็ว่าได้
ที่นี้เรียกรถมอเตอร์ไซต์ ว่ารถเครื่อง และรถจักรยานว่า รถทีบ ซึ่งเหมือนกับบ้านผม ที่จังหวัดชัยนาท ึวแต่การขับขี่ยานพาหนะ ดูเหมือนจะแตกต่างมาก รถมอเตอร์ไซต์ ดูเหมือนจะเป็นรถประเภทเดียว ที่แนะนำให้ใช้ในบริบทการจราจรที่นี้ เนื่องจากสภาพรถติดพอควร จนคนในท้องที่ ถึงกลับเอ่ยปากเอง รถมอเตอร์ไซค์ วิ่งในเลนของรถยนต์ได้อย่างไม่กลัว ซึ่งจากการพูดคุยกับคนในท้องถิ่น เรียกว่า ประทันชิด ส่วนตัว ก็ไม่รู้ความหมายของคำนี้ แต่รับรู้ผ่านประสบการณ์นั่งรถมอเตอร์ไซค์
ภูเก็ต นับเป็นเมืองท่องเที่ยว ที่มีค่าครองชีพสูง โดยเฉพาะในแหล่งท่องเที่ยว ผม รับประทานอาหารในแต่ละมื้อ ก็ประมาณ 60 บาท ราคานี้ น่าจะรับได้ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าค่าครองชีพจะสูง แต่ผู้คนส่วนใหญ่ที่นี้ ล้วนเป็นคนเจ้าเนื้อ อาจเพราะแหล่งจับจ่ายมีมากและเข้าถึงได้ง่าย อีกทั้งเป็นเมืองไม่ใหญ่ กล่าวคือ สามารถท่องเที่ยวครบทุกที่ ภายในหนึ่งวัน
ความโชคดีอีกประการหนึ่ง ได้รู้จักคนท้องที่ ซึ่งเชี่ยวชาญเส้นทาง ผมได้มีโอกาสไปที่ท่องเที่ยวหลัก ๆ เช่น แหลมพรหมเทพ ความสนใจหนึ่ง คือ กังหันลม เนื่องจากสมัยเรียน ป.เอก เคยได้ทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับพลังงานลม ซึ่งก็มีสถานที่แห่งนี้ด้วย สถานที่ช็อปปิ้ง ที่ภาพลักษณ์ภายนอก ดูพื้น ๆ มีพนักงานส่วนใหญ่ เป็นคนพม่า ใช้ชื่อว่า Super Cheap ก้าวแรกที่เดินเข้าไปในสถานที่นี้ บอกกับตัวเองว่า ตรงจุดที่ขายผลไม้และผัก สภาพไร้เครื่องปรับอากาศ แต่มีคนพลุกพล่านน ทั้งคนไทยและต่างชาติ ก่อนเข้ามาที่นี้ ผมได้แวะซื้อแปรงสีฟันสำหรับจัดฟันที่ร้าน 7-11 มาก่อน ทำให้สามารถเทียบเคียงราคาได้ง่าย ในความคิดของผม ณ ตอนนั้น เข้าใจว่า สถานที่แห่งนี้ ราคาน่าจะเทียบได้กับห้างทั่วไป ผมเดินดูสินค้าไปเรื่อย ไม่คิดอะไร ทันใดนั้น เหลือบไปเห็นแปรงสีฟันที่ตนเองซื้อมา แทบช็อค เพราะราคาที่เห็นนั้น ถูกกว่าที่ซื้อมา เกือบ 20 บาท ถึงกับอุทานว่า โห ทำไมถูกขนาดนี้ ถ้าไม่ติดว่า ผม ไม่ได้ซื้อแพคเกจ สำหรับโหลดขึันเครื่อง ผม คงจะซื้ออะไรอีกมากมาย
ถ้าใครได้มีโอกาสแวะไปภูเก็ต อย่าได้พลาดสถานที่ช็อปปิ้งแห่งนี้เป็นอันขาด ผมคิดในใจว่า แม้ว่า ค่าครองชีพจะสูง แต่กลับมีแหล่งจับจ่ายที่สวนทางเช่นนี้ ก็ทำให้การดำรงชีวิตขับเคลื่อนไปได้
ผม มีโอกาสศึกษาภาพรวม ๆ ของเมืองภูเก็ต ในแง่มุมด้านสิ่งแวดล้อมอยู่บ้าง ทั้งเรื่องการจัดการขยะ และการจัดการด้านจราจร ในประเด็นหลัง นับว่าความเข้มงวดยังไม่เด่นชัดนัก ส่วนนี้ จากประสบการณ์ตรงจากการโดยสารรถมอเตอร์ไซต์ ซึ่งมีคนในท้องที่เป็นไกด์จำเป็น พาไปยังสถานที่ต่าง ๆ และอาจกล่าวได้ว่า รู้จักทุกซอกทุกมุมของเมืองภูเก็ตเลยก็ว่าได้
ผมบอกตัวเองว่า หากมีโอกาสไปเยือนแดนใต้อีกครั้ง จะขอเดินทางท่องเที่ยว พร้อมทั้งศึกษาเมืองในทุกจังหวัด คงเป็นทริปที่ใช้ระยะเวลายาว และคงต้องเตรียมเม็ดเงินไปมากพอ หรือไม่ก็คงฝากท้องกับพี่ๆ น้อง ๆ ที่มีภูมิลำเนาที่นั้น หรือไม่ก็ให้เช่าที่พักในราคาที่ย่อมเยาว์
ขอบคุณมิตรภาพที่ดีของพี่น้องชาวภูเก็ตทุกคนครับ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น