ในการประชุมเตรียมการณ์PMAC2019 วันที่ ๑๙ เมษายน ๒๕๖๑ Douglas Webb จาก UNDPอธิบายว่า เรื่อง NCDrisk factors เป็นคล้ายๆ การต่อสู้ระหว่าง ภาคธุรกิจ กับภาคป้องกันและแก้ปัญหา NCD
ภาคธุรกิจต้องการขายสินค้ามากๆ เพื่อทำกำไรมากๆ โดยไม่คำนึงว่าการบริโภคสินค้านั้นจะก่อปัญหา NCD หรือไม่ และชัดเจนว่า สินค้าบางตัวก่อปัญหามาก แต่บริษัทเจ้าของธุรกิจไม่สนใจปัญหา NCD สนใจแต่กำไร คนยิ่งบริโภคมาก ยิ่งได้กำไรมาก
ภาคีป้องกันและแก้ปัญหาNCD ต้องการขัดขวางการขายและใช้สินค้านั้น เพื่อลดปัญหา NCD จึงเป็นคู่ปรับของบริษัทสินค้านั้นโดยธรรมชาติ
เพราะโลกอยู่ใต้สภาพนี้แหละเราจึงต้องการระบบ Governance เพื่อปกป้องและประสานผลประโยชน์ของทุกฝ่าย
ผมคิดว่าการมองภาคธุรกิจแบบเหมารวมน่าจะไม่ตรงความจริง เพราะบริษัทธุรกิจเขาก็แข่งขันกันเอง และมีสินค้าหลากหลาย หากเราวิจัยพบว่าสินค้าที่แตกต่างหรือเป็นนวัตกรรม มีอันตรายน้อยกว่าและสื่อสารออกสู่สาธารณชน ก็น่าจะเป็นแนวร่วมกับภาคธุรกิจบางส่วน ในการลดปัญหา NCDได้ ธุรกิจที่ทำแบบนี้ได้แน่นอนคือธุรกิจอาหาร และธุรกิจที่ก่อผลเสียต่อสภาพแวดล้อม
วิธีคิดแบบ win – win นี้น่าจะคิดได้อีกมาก คนที่เข้าคลุกวงในหากไม่เมาหมัด ก็จะคิดยุทธวิธีใหม่ๆ ในแนวทางดังกล่าวได้
วิจารณ์ พานิช
๑๙ เม.ย. ๖๑
ห้อง ๕๖๗ โรงแรม แกรนด์ฮิลล์, โตเกียว
ไม่มีความเห็น