มหัศจรรย์ภาพถ่าย

วันนี้ผมจับภาพรุ้งกินน้ำที่พาดผ่านตัวบ้านของผมไว้ได้...เมื่อตอนเวลาช่วงเย็น ๆ 

ซึ่งผมเห็นว่าเป็นภาพที่สวยงามตามธรรมชาติภาพหนึ่ง

เป็นปรากฏการณ์ตามธรรมชาติ ที่มันเกิดขึ้นหลังฝนตกใหม่ ๆ และมีแสงแดดส่องกระทบละอองน้ำฝนนั้น

ผมถ่ายเก็บภาพไว้ 2-3 ภาพ

ความรื่นรมย์ของชีวิตนั้น...ธรรมชาตินี่แหละ!!  ที่มันตอบโจทย์ชีวิตของผม ได้อย่างลงตัว

บ้านในสวน...  ความสุข ...ความฝัน ...ความทรงจำ  เราหามันได้ง่าย ๆ ด้วยหัวใจของเรา ถึงแม้นมันจะเป็นความสุขทางโลกก็ตามที

ผมจะรู้สึกดีต่อธรรมชาติรอบตัวของผมเสมอ... มันรายล้อมไปด้วยความเรียบง่ายในชีวิตของตัวเอง

...

ผมมองบรรยากาศแบบนี้... มันเกิดความสุขพิเศษ ...ความสุขที่แม้นว่ามันจะเจือไปด้วยสัญญา(ความจำได้หมายรู้)...ก็ตามที

ผมมองภาพสายรุ้งที่พาดผ่านบ้านในสวนของผม...จับจ้องมองมันอยู่นาน

แต่แล้วจู่ ๆ...ใจของผมก็นึกไปถึงภาพถ่ายอีกภาพหนึ่งครับ

ภาพถ่ายใบนี้ มีปรากฏการณ์ของสายรุ้ง เช่นเดียวกัน 

ผมเคยแปลกใจอยู่พักหนึ่งครับ..

ซึ่งวันนั้น เป็นวันที่ผมและเพื่อนคนงานชาวพม่า ที่ร่วมสร้างมหาวิทยะเจดีย์(เจดีย์ไทย-พม่า) วัดโมกขธรรมาราม(ดอนเกลี้ยง) จ.สุราษฎร์ธานีมาด้วยกัน ได้ทำบุญฉลองครบรอบ 3 ปี การสร้างมหาวิทยะเจดีย์ (วันที่ 12-13 พฤษภาคม 2561) 

และภาพถ่ายใบนี้ ผมถ่ายกับ อาจารย์จากมหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี  ที่ท่านกำลังเรียนปริญญาเอก(ผมจำชื่อท่านไม่ได้) ท่านโทรมาขออนุญาตผมเก็บแบบสอบถามงานวิจัยเกี่ยวกับแรงงานพม่า เพื่อเป็นวิทยานิพนธ์จบปริญญาเอกของท่าน

เรานัดพบกันในวันที่ 13 พฤษภาคม 2561 เวลาประมาณ 11.00 น(เห็นจะได้) ท่านสุภาพมากๆ นอบน้อมถ่อมตัวและให้เกียรติผมมาก ในฐานะผู้ประสานงานการจัดงานบุญในครั้งนี้   ส่วนตัวผมเองยินดีและเต็มใจเป็นอย่างยิ่ง ขอให้อาจารย์ใช้ปฏิสัมพันธ์ส่วนตัว สัมภาษณ์คนพม่าที่เข้ามาร่วมในงานบุญครั้งนี้ได้เลย ...อาจารย์กล่าวขอบคุณผม และก่อนจากลากัน  ผมอยากเก็บความแห่งความทรงจำในครั้งนี้ไว้ เราจึงได้ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกด้วยกัน 2-3 ภาพ

ถ่ายเสร็จ..ผมก็นำภาพจากโทรศัพท์มือถือที่ผมให้คนที่อยู่ในบริเวณงานพิธีถ่ายให้ ส่งให้อาจารย์ท่านดู และรับปากว่าจะส่งไปให้ทาง line และเราก็ล่ำลากัน   ผมกลับไปทำภาระกิจของผม  ส่วนอาจารย์ท่านก็เดินดุ่มๆ ตามหาคนพม่าเพื่อสัมภาษณ์ข้อมูลเชิงลึกของท่านต่อไป

..

วันนี้ผมนำภาพที่ถ่ายกับอาจารย์ท่านนี้... กลับมาดูใหม่อีกครั้งหนึ่ง

ดูแล้ว... ผมเกิดความอัศจรรย์ใจในภาพถ่ายใบนี้ครับ

..

..

ผมเห็นสายรุ้ง 2 เส้น พาดผ่านไปที่องค์เจดีย์ 

ผมแปลกใจตรงที่ว่า...ช่วงเวลาที่ถ่ายภาพนี้ เป็นช่วงเวลาที่แสงแดดสาดส่อง ไม่มีสายฝนโปรยปรายมาแต่อย่างใด

จะว่าเป็นความชื้นสะสมจากฝนที่เพ่งตกก็เป็นไปไม่ได้ และก่อนหน้านี้รวมถึงเมื่อวันวานก็ยังไม่มีร่องรอยของฝนที่เคยตกมาก่อนเลยแต่อย่างไร

ภาพที่ถ่ายไปบริเวณอื่น..  มุมอื่น ในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันก็ไม่ปรากฏสายรุ้ง 2 เส้นนี้

..

ผมนำภาพสายรุ้งที่พาดผ่านไปยังองค์เจดีย์ กับภาพสายรุ้งที่พาดผ่านบริเวณหลังบ้านของผมมาเปรียบเทียบกัน

ผมเห็นความมหัศจรรย์ในภาพถ่าย 

หากเป็นปรากฏการณ์พิเศษ ..

สิ่งที่ผมคิดถึงเป็นสิ่งแรก   สิ่งนั้นก็คือ....  พระบรมสารีริกธาตุ ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ประดิษฐานอยู่ที่มหาวิทยะเจดีย์แห่งนี้ ครับ

ฤาว่า...ปรากฏการณ์พิเศษครั้งนี้ ...คือ สายรุ้งแห่งศรัทธาของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ท่านมากราบสาธุการพระพุทธองค์.. ในช่วงเวลานั้นพอดี

..

ผมอาจจะคิดไปเอง...

นั่นอาจเป็นเพราะว่า...ตัวผมนั้น..มีพระองค์ท่านเป็นที่พึ่งทางใจอันสูงสุดในชีวิตของผม 

และผมจะคิดอย่างนี้เรื่อยไป...เสมอไป ...จวบจนวาระสุดท้ายในชีวิตของผม...

ขอกราบบูชาพระพุทธองค์เนื่องในโอกาสวันวิสาขบูชา (วันที่ 29 พฤษภาคม 2561) ที่จะเวียนมาบรรจบอีกครั้งหนึ่งของปีนี้ครับ

                                                                                                                               แสงแห่งความดี

                                                                                                                  27 พฤษภาคม 2561 เวลา 21.30 น