ภาษากับการศึกษา...
เมื่อกลางเดือนเมษา 61 ได้มีโอกาสพบ อาจารย์รุ่นน้องคนหนึ่ง ไปเรียนต่อ ดร. ที่ต่างประเทศ
ก็คุยถามเลื่อยๆ จนถึงคำถามว่าไปเรียนเป็นไงจบหรือยัง ปรากฎว่ายังไม่จบ เหตุผลคือ งานวิจัยเสร็จแล้ว แต่ยังส่งเล่มไม่ได้
??? ทำไมหรือ เพราะการเขียนสำนวนภาษาในงานวิจัยส่งเล่มยังไม่ผ่าน มีเงื่อนไขที่แก้ไม่ตกอยู่ 2 ประการ ประการที่หนึ่งมีที่ปรึกษาหลายคน คนหนึ่งก็จะให้เขียนประมาณนี้ แต่อีกคนให้แก้ แล้วให้เขียนประมาณนั้น ผัดไปผัดมา ประการที่สองทางมหาลัยเห็นว่าผมทำวิจัยยังต้องศึกษาเพิ่มหายังเขียนได้ไม่ดีพอ.....
พอคุยไปคุยมา อาจารย์ก็เหล่าให้ฟังว่า เขาได้ยินมาว่าประเทศใหญ่หนึ่ง มีการส่งอาจารย์มาเรียน ดร. จำนวนมาก ในหลายๆ มหาลัยฯของประเทศนั้น มีอธิการบดีได้แวะว่าดูงาน ดูอาจารย์ที่มาเรียน เนื่องจากทำไมไม่จบสักที เลยเวลามามากแล้ว เวลาผ่านไปไม่นาน อาจารย์ประเทศนั้นก็จบหมดในเวลาอันสั้น
ได้ใจความมาว่า ท่านอธิการบดีของประเทศใหญ่ได้ขอพบอธิการบดีมหาวิทยาลัยที่ส่งมาเรียน ได้คุยถึงปัญหาหลายเรื่องที่เกี่ยวกับการศึกษา ของอาจารย์ที่มาเรียนไม่จบสักที สรุปได้ว่า ผู้เรียนติดตรงนี้ ส่งเล่ม ตรงที่ภาษายังไม่สวย(ประมาณนั้น) เป็นสาระสำคัญของการศึกษาหรือไม่ ผู้เรียนมาเรียน ดร. ด้านเทคโนโลยี สาระสำคัญของเล่มต้องเน้นเทคโนโลยี หรือใจความสำคัญต้องเกี่ยวกับงานวิจัย หรือความรู้แก่นของสาขาวิชา ไม่ใช้ภาษาฯที่ต้องได้ หากแต่ถ้าผู้เรียนมาเรียน ดร. ด้านภาษาก็ว่าไปอย่างจะได้ต้องเชียวชาญขนาดนั้น......ประเด็นอยู่ตรงนี้ หากแต่ยังไม่แก้ไข ปีหน้าท่าง มหาวิทยาลัยประเทศใหย่จะไม่ส่งมาเรียนอีกแล้ว (มหาวิทยาลัยเดียวมากกว่า 50 คน ต่อปี) จะว่าอย่างไร ปรากฎว่าอย่างที่กล่าว....ไม่ช้าก็จบหมด
ทำให้ผมคิดถึงการสัมนาครั้งหนึ่งนานกว่า 10 ปี เป็นการสัมนาร่วม จากประเทศยี่ปุ่น ยี่ปุ่นการทำ ดร. ไม่จำเป็นต้องเก่งภาษานอก ทางประเทศมีการจัดตั้งหน่วยงานแปลเล่ม(กรณีเรียน
ดร.) รวมถึงหาลามแปลภาษาเวลาออก พีเซ้นงานวิจัยอีกด้วย......สนใจก็เข้าไปอ่านได้ที่....ในประการที่ 5 ของ บทความ....
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น