นิราศอิตาลี ตอน ๒๐ (ตอนจบ)

๔๗๖อยากจะหลับ กลับตื่น ต้องฝืนนั่ง

อยากหยุดยั้ง อยู่กอด ยอดยาหยี

อยากนอนก่อน อ่อนล้า หมดท่าที

อยากอยู่ดี มีเธอ พร่ำเพ้อพลัน

 

๔๗๗งุนงงอยู่ ดูเวลา ว่าสี่ทุ่ม

ชักจะกลุ้ม กลัวง่วง ห่วงงานฉัน

พรุ่งนี้มี ทูบี นัมเบอร์วัน

ประกวดกัน ทันที ที่เมืองทอง

 

๔๗๘ที่เมืองไทย ไวกว่า ว่าตีสาม

แอร์คนงาม ปลุกตื่น ยื่นสนอง

อาหารเช้า เขาให้ ไว้ลิ้มลอง

จะจดจ้อง ช้าไย ให้รีบทาน

 

๔๗๙ไข่เจียวคู่ หมูแฮม แกล้มเมล็ดถั่ว

ครัวซองกลั้ว กินเล่น เป็นอาหาร

สับปะรด องุ่นวาง อยู่ข้างจาน

โยเกิร์ตหวาน เปรี้ยวปน หล่นลงคอ

 

๔๘๐กินเร็วจัง หวังพัก หลับสักงีบ

คงต้องรีบ หลับไว ให้ได้หนอ

หลับตาลง ฝืนใจ ไม่รั้งรอ

หวังแค่พอ พักเติม เสริมพลัง

 

๔๘๑นั่งหลับหลับ ตื่นตื่น คืนเปล่าเปลี่ยว

หลับนิดเดียว เอี้ยวตัว กลัวปวดหลัง

ขาก็เมื่อย ตาก็เพลีย ละเหี่ยจัง

กับตันสั่ง พร้อมพรัก เครื่องจักลง

 

๔๘๒เครื่องบินจอด พาลง ส่งถึงที่

แผ่นดินดี แดนไทย ชวนใหลหลง

แผ่นดินเกิด เจิดจรัส ชัดเผ่าพงศ์

ไทยยืนยง ลงหลัก ปักถิ่นนาน

 

๔๘๓ตรวจเข้าเมือง เรื่องไว รอไม่ช้า

กระเป๋ามา เร็วรี่ วจีขาน

ถึงเมืองไทย ใจเริงร่า หน้าเบิกบาน

รถตู้ผ่าน พาเรา เข้ากอพอ

 

๔๘๔ทัศนศึกษา ครานี้ มีคุณค่า

ทั้งโรมา นาโปลี ที่เราขอ

ซอร์เร็นโต คาร์ปี มิรีรอ

โชคดีต่อ ตามเฮ ปอมเปอี

 

๔๘๕อาจารย์ สุทธิลักษณ์ น่ารักมาก

มิออกปาก บ่นใคร ให้หมองศรี

หัวหน้าทีม ท่านนำ ทำได้ดี

กลุ่มจึงมี ความสุข ทุกวี่วัน

 

๔๘๖ทั้งเอเมย์ มาด้วย ช่วยเต็มที่

ทัวร์ก็มี ไกด์หน้ามน คนขยัน

ทั้งคุณตี๋ คุณเคน เฉกเช่นกัน

ทุกสิ่งอัน อำนวย ช่วยกันดู

 

๔๘๗เพื่อนกลุ่มเจ็ด เด็ดดี ที่พร้อมพรัก

ต่างรวมรัก ร่วมใจ ไม่อดสู

เจอกลุ่มห้า เจรจา มาพรั่งพรู

ตระหนักรู้ กลุ่มไหน ใจเพื่อนกัน

 

๔๘๘สิ่งดีดี ดูดี ที่ดูได้

สิ่งใดใด เรียนรู้ คู่เขตขัณฑ์

สิ่งที่เห็น เป็นอยู่ รู้สำคัญ

สิ่งที่ฉัน ได้ดู รู้แก่ใจ

 

๔๘๙ประสบการณ์ เกิดมา เลอค่าล้ำ

ประสบคำ ควรคิด จิตแจ่มใส

ประทับจิต ติดตรึง ซึ้งฤทัย

ประดับใน ดวงกมล คนเดินทาง

 

๔๙๐ถึงหอพัก พักกาย พอหายเมื่อย

ถึงเหน็ดเหนื่อย นานเนิ่น เกินขัดขวาง

ถึงเวลา คลาไคล ไม่เว้นวาง

ถึงอ้างว้าง พรางไว้ ไปเมืองทอง

 

๔๙๑กิจกรรม ทำผ่าน งานทูบี

ในรอบนี้ ปีครบ จบสิบสอง

นัมเบอร์วัน ผันให้ ร่วมใฝ่ปอง

ช่วยประคอง คนไทย ห่างไกลยา

 

๔๙๒อยู่บางกอก บอกมา ด้วยหน้าที่

อบรมมี เสนองาน การศึกษา

พี่ครุ่นคิด คำนึง ถึงกานดา

นงพะงา น้องเจ้า คงเฝ้ารอ

 

๔๙๓เสร็จกิจการ งานทำ นำเสนอ

คิดถึงเธอ ท่วมท้น จนใจขอ

ครบสัปดาห์ พาใจ ใคร่เคลียคลอ

นวลลออ งามจริง เหนือหญิงใด

 

๔๙๔อาหารเย็น เห็นชื่อ ฝีมือเจ้า

น้องเพียรเฝ้า ใฝ่ทำ นำขานไข

เมี่ยงปลาเผา คะน้าผัด น้องจัดไว้

ทอดน่องไก่ ไข่ปลา มาครบครัน

 

๔๙๕ทั้งรสจืด รสเผ็ด รสเด็ดแท้

ผักผลแก้ ก่อเกื้อ ทำเพื่อฉัน

พ่อแม่ลูก ผูกใจ ได้กินกัน

ช่างสุขสันต์ สดชื่น คืนทวี

 

๔๙๖แคนก็อยู่ รู้ว่า พ่อมาบ้าน

ขิมหน้าบาน ยิ้มใส ให้สุขี

ขลุ่ยก็พร้อม หอมแก้ม สวัสดี

สามคนนี้ ที่ปอง ใจสองเรา

 

๔๙๗ห่างบ้านไป ไกลห่าง ใช่เหินห่าง

ห่างจากนาง ห่างไกล ให้ใจเหงา

ห่างลูกจริง หญิงชาย คล้ายซึมเซา

ห่างเมียเรา ร้อนรุ่ม กลุ้มฤดี

 

๔๙๘ความเหนื่อยอ่อน ผ่อนคลาย หายเงียบเหงา

เจอน้องเจ้า ใจชื่น คืนสุขศรี

พร้อมหน้าลูก ภรรยา ห้าชีวี

เป็นราตรี ผ่องผุด สุดพรรณนา

 

๔๙๙นอนเถิดน้อง น้องพี่ พี่รักเจ้า

นอนเถิดเจ้า เจ้าจง จงหรรษา

นอนเถิดหนอ หนอเจ้า เจ้าแก้วตา

นอนเถิดหนา หนาน้อง น้องหลับนอน

 

๕๐๐หลับตาลง ลงหลับ พี่ขับกล่อม

หลับตาพร้อม พร้อมหลับ แม่อัปสร

หลับตาฝัน ฝันดี พี่เว้าวอน

หลับตานอน นอนอยู่ เคียงคู่กัน

 

๕๐๑ขอแอบอิง อิงแอบ แนบเคียงคู่

ขอแอบอยู่ อยู่แอบ แนบเธอฉัน

ขอแอบอก อกแอบ แนบทุกวัน

ขอแอบฝัน ฝันแอบ แนบใจเธอ

 

๕๐๒รักเรียงร้อย ร้อยเรียงรัก ถักทอไว้

จับจองใจ ใจจองจับ มิกลับเผลอ

เคียงคู่คอย คลอเคล้า เฝ้าพบเจอ

ล้ำเลิศเลอ ลุล่วง พวงผกา

 

๕๐๓คืนวันศุกร์ สุขสุด ดุจสวรรค์

อยู่ด้วยกัน กอดเจ้า เราหรรษา

เตียงเคยคุ้น อุ่นแอบ แนบแก้วตา

สุขอุรา รักกัน นิรันดร

 

๕๐๔จบนิราศ ยาตรา อุราห่วง

กลับรังรวง ร่วมเรียง เคียงสมร

จำใจจร จากลา สุภาภรณ์

เขียนบทกลอน แก้เหงา คลายเศร้าเอย

(ตอนจบ)

พิเชฐ บัญญัติ ประพันธ์

ปีที่ประพันธ์ ๒๕๕๗