มันคือจุดจบของมนุษยชาติ จริงหรือ ?!!! ตอนที่ 1

เช้าวันนี้ ถ้าผมกำลังขับรถไปทำงาน อยู่ๆ รถดับพรึ่ด.

สตาร์ทไม่ติด คือ สตาร์ทแล้วเงียบกริบ ไม่มีเสียงแช๊ะสักแช๊ะะเลย 

....หันไปดูคันอื่น อ้าว ก็ดับเหมือนกัน ...

เปิดประตูออกไปดู เครื่องดับทั้งถนน จอดเงียบสนิทกันหมด !!

เกิดอะไรขึ้น ?? รู้สึกร้อนผ่าว ผมก็รีบกลับเข้ามาในรถ คว้ามือถือขึ้นมา

.

ระหว่างกำลังคิดว่าจะโทรหาใครดี หรือจะเช็คไลน์  ปรากฏว่า มือถือจอดำครับ ...อ้าว ทำไมมันดับ ?

หรือเราเผลอไปโดนปุ่มปิด กดเปิดใหม่... ไม่ติด ...กดค้างจนปวดนิ้ว นิ่งสนิท.

เอาละซิ มันอะไรกันนี้ ยิ่งไปกันใหญ่ละทีนี้  ...มือถือใช้ไม่ได้ นี่มันหูหนวกตาบอดไปหมด

.

คนเริ่มออกมาจากรถ แล้วพูดคุยกันด้วยคิ้วที่ขมวด

ผมเริ่มคิดไปต่างๆ นานา พยายามหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้น... 

รู้สึกความคิดหมุนและตื้อไปหมด คิดไม่ออก ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง ตรงไหน

.

ผมเปิดประตูอีกที จะออกไปร่วมวงสนทนาด้วย 

ทำไมอากาศมันร้อนมากผิดกับเมื่อเช้าที่ขึ้นรถมาก

ทุกคนก็สลับกันถาม และเดากันไป คนเริ่มเกาะกลุ่มพูดคุยกันมากขึ้นและมากขึ้น

ตอนนี้เรื่องการไปทำงานสาย ไม่ใช่ประเด็นอีกต่อไปแล้ว

คำถามของความกังวลใจกลายเป็นแกนหลักของวงสนทนาไปแทน

.

"ดวงอาทิตย์ครับ" มีผู้ชายใส่แว่นคนหนึ่งอายุสัก 40 กว่า วิ่งมา พร้อมพูดขึ้นมาด้วยเสียงอันดัง

หลายคนหันไปดูเขา แล้วก็หันขึ้นป้องมือมองพระอาทิตย์

.

ดวงอาทิตย์มันผิดปกติครับ เขาหายใจหอบเล็กน้อย

รังสีที่ส่งมายังโลกมันมากเกินไป มันเลยรบกวนคลื่นบนโลก ทั้งคลื่นกระแสไฟฟ้า และคลื่นวิทยุ

อุปกรณ์ที่เกี่ยวกับไฟฟ้าจึงใช้การไม่ได้หมด...

เขาพูดเร็วปรื๊อ ด้วยอาการตื่นเต้น

.

จริงเหรอครับ..! ปากพูดออกไปก่อนจะกลับมาคิดทบททวน

เอ้อ รึว่าจะจริง  ทุกคนพุ่งความสนใจไปที่เขา...

.

จุดดำบนดวงอาทิตย์ มีพายุแม่เหล็กปล่อยพลังงานออกมา

มากกว่าระเบิดนิวเคลียร์นับสิบลูก กระจายไปในอวกาศ

และถ้าบรรยากาศโลก หรือสนามแม่เหล็ก เกิดช่องโหว่ใหญ่

พลังงานจากจุดดำ จะเข้ามารบกวนคลื่นทุู๊กชนิสบลโล้กกก

.

เอ้ะ ทำไมคำพูดท้ายๆ ของเค้าฟังดูเพี้ยนไป

ผมเริ่มรู้สึกว่าหูเริ่มอื้อ และเสียงคนพูดรอบๆ ตัว เริ่มเพี้ยน

เหมือนฟังเสียงวิทยุที่ลำโพงเสีย เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ !! หรือผมจะเป็นลม

คนเริ่มหันล่อกแล่กครับ... !! แสดงว่าทุกคนเป็นหมด

อ๊ะไรกั๊นเนี๊ย ... ค๊ณๆ มันเกิ๊ดอ๊ะไรขึ่น ...

สำเนียงภาษาทุกคนเปลี่ยนไป

.

ทีนี้ ตาก็เริ่มพร่าทันควัน ผมเริ่มขยี้ตา เหงื่อแตกซิก

ไม่มีอะไรดีขึ้น และดูเหมือนว่าจะเลวร้ายลง...

ทุกอย่างรอบข้างเริ่มดูลางเลือนเหมือนเมืองในหมอก

เสียงต่างๆ เริ่มอู้อี้จนฟังไม่รู้เรื่อง....ไม่รู้ว่าพูดอะไรกัน

ผมเริ่มกลัวตายครับ.....
.

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับอาจารย์

-หากถึงวันนั้นจริงๆ แล้ว ความอยากจะมีชีวิตรอดได้อย่างไรมันคือเรื่องใหญ่นะครับ

-คิดๆ ดูแล้วก็น่ากลัว..

-อะไรก็เกิดขึ้นได้นะครับ

-อาจารย์สบายดีนะครับ

[อ.กล้วย วิชาจีบ]

สุขภาพ พอไหวครับ
ขอบคุณครับ

เรื่องที่่ผมเขียน ไม่ได้เกินจากความจริงเท่าไหร่นัก เดี๋ยวมีตอนต่อครับ