199---( บังกาปู ตอน 18 )

เงียบไปพักเช่นกันแล้วมีเสียงหวานตอบมา”  “ สาวิตรีค่ะ “ “ โอ้คุณสาวิตรีหรือครับ ผมกำลังคิดถึงคุณอยู่พอดี” ผมรีบละลักตอบไปและพูดต่อ “ผมกำลังอยากพบคูณอยู่พอดี “                                                                                                               “ถึงอย่างนั้นเชียวหรือคะ “เสียงเธอตอบมา มีเสียงหัวเราะนิด ๆ เจือปนด้วย ผมรินบรั่นดีเติมในแก้ว ยกขึ้นดื่มอึกใหญ่ อีก  “ พบแล้วจะทำไงคะ “เสียงเธอตามมาอีก  “   ผม ผม อ้า ไม่รู้ซิครับ แต่คงอยาก อยากอยู่ใกล้ ๆ นาน ๆ    ขอโทษนะครับ “   “ไม่เป็นไรค่ะ” เสียงตอบแผ่ว ๆ  แล้วเป็นเสียงเป็นงานเป็นการ” เอ้าฟังให้ดีคุณกุลเดช  คุณพ่อให้เชิญมากินของว่าง  น่ะ “ “ สมใจละซิ”เสียงเธอกระเซ้าตามมา “ ที่ไหนครับ ๐ ผมรีบถามไปเร็ว ” กำลังให้คนไปรับค่ะ “ เสียงตอบมาและต่อไปอีกว่า “ แค่นี้นะคะ”  ผมรีบเปลี่ยนเสื้อกางเกงใหม่เป็นชนิดสีเรียบ ๆ  ส่องกระจกดูตัวเองนิดหน่อว่าเรียบร้อยหรือยัง ผมเขียนกระดาษวางไว้บนโต๊ะกลางห้องบอกพ่อว่า “เขาเชิญไปกินน้ำชาไม่อยากปลุกพ่อครับ “  แล้วคว้าพวงกุญแจห้องบนโต๊ะใส่กระเป๋าไปยืนรอหน้าประตู   พัดใหญ่ก็มีเสียงเคาะทีประตู  ผมไม่รอช้า เปิดประตูออกไปเลย  พบสาวสวยในชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินยืนอยู่   เธอยิ้มให้เขา  สวัสดีค่ะ   คุณท่านให้มารับไปทานของว่างค่ะ “ “ ครับ ผมพร้อมแล้ว  ไกลไหมครับ “   “ ไม่ไกลหรอกค่ะ  เชิญตามมาเลยค่ะ”เธอตอบแล้วหันหลังเดินนำ ผมเดินตามไปห่าง ๆ  ใจเต้นนิด ๆด้วยไม่รู้จะพบสถานการณ์อย่างไร และจะได้พบสาวิตรีหรือไม่ สาวน้อยพาเดินไปเข้าลิฟ  กดปุ่ม พาขึ้นไปข้างบแทบไม่รู้ว่าลิฟเคลื่อนที่เพราะไม่มีการแกว่งตัวแม้แต่น้อยเลย  จนถึงข้างบน พบว่าเป็นชั้นดาดฟ้า  มีลานกว้างอยูตรงกลาง  เดินไปตามขอบลานกว้างอีกหน่อย  ก็เห็นระเบียงใหญ่ยื่นออกไปจากขอบดาดฟ้า  ที่นั่นคณะเจ้าภาพ   นั่งรออยู่แล้วรวมสาวิตรีของผมด้วย ผมยกมือไหว้อาบังกับน้องชายเขา โค้งให้พี่ชายสาวิตรีแล้วหันไปโค้งให้สาวิตรีเป็นคนสุดท้าย  สาวิตรียิ้มให้พร้อมเลื่อนเก้าอี้ให้นั่ง อาบังถามว่า “ เอ้าคุณพ่อได้มาด้วยหรือ “  “คุณพ่อบ่นว่าเหนื่อย นอนก่อนแล้วตั้งแต่ 3 ทุ่มครับ “ งั้นหรือ “บังเอ่ย  “ ก็ไม่มีอะไรหรอกหลาน เพียงชวนมากินข้าวต้มมื้อดึกหลังงานเลิกเท่านั้นเอง เผื่อใครจะกินในงานเห็นไม่อิ่มบ้าง “ เออ ดอกเตอร “บังเอ่ยหนักแน่นต่อ “ เล่าชีวิตความเป็นอยู่สมัยเรียนที่ตูลุส ให้พวกเราฟังหน่อยได้ไหม “ “ ได้ครับ “ ผมตอบทันที  เพราะไม่เห็นมีอะไรจะต้องปิดบัง  “ เริ่มจากตอนแรกเลยนะครับ  ตอนผมจบหก ผมสอบเอนทรานเข้า ม.เชึยงใหม่ได้ ก็เดินทางไปเชียงใหม่  เรียนที่นั่นได้ปีครึ่ง  แม่ที่..........() โปรดรออ่านตอนที่ 19 ในตอนกน้า )