บังกาปู ( ตอนที่ 13 ระหว่างรอการเทียบเสียงกระกิ่งที่ข้อมือผม.กับเสียงกระดิ่งจากแผ่นซีดีนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่มาถึงที่เกิดเหตุได้เข้ามาหาตัวผู้โดยสารมาในรถทัวร์ที่คนขับหัวใจวายตายเพื่อสอบปากคำ ผมกับลูกชายก็ให้การไปตามจริง ตำรวจไม่ติดใจอะไร ผู้แทนบริษัทรถทัวร์ที่มาด้วยบอกว่า จะจัดรถคันใหม่พร้อมคนขับให้แทนโดยไม่คิดเงินอีก โดยจะให้มารับพรุ่งนี้เช้า จากนั้น เมื่อคณะตำรวจและผู้แทนบริษัททัวร์กลับไปแล้ว ชายเจ้าของบ้าน ก็เปิดฟังแผ่นซีดี ตั้งแต่ต้น “เริ่มด้วยรูปครึ่งตัวของอาบังตามด้วยเสียงบอกว่าเขาเป็นใคร “ ผมชื่อบังกาปูเป็นชาวเมืองปูระ ประเทศ อินเดีย..........ก่อนหน้านี้ ผมเป็นหัวหน้าคนงานที่บ่อพลอยแห่งนี้ ต่อมาผมลาออกไปตระเวนหางานในประเทศต่าง ๆ ตามรอยรุ่นพี่ ๆ ผมไปแล้วหลายประเทศจนไปถึงประเทศไทย ไปอยู่รวมกันอย่างแออัดในกลุ่มคนเร่ร่อนไม่มีงานทำเป็นหลักแหล่ง ยึดอาชีพขายถั่วทอดตามที่ต่าง ๆในกรุงเทพเช่นคนอินเดียเร่ร่อนคนอื่น ๆ ที่มาก่อน รายได้แต่ละวันน้อยมากแต่ก็ต้องทนทำเพื่อต่อชีวิตวัน ต่อวันว่าสักวันคงจะมีเงินเก็บได้พอเป็นค่าเรือกลับบ้านได้บ้าง จึงสู้อดมื้อกินมื้อไปเรื่อย ๆ วันใดที่ไม่มีเงินซื้อของไปขาย จะไปเป็นกุลีรับจ้าง.........( โปรดรออ่านตอน 14 ต่อในตอนต่อไป )
ไม่มีความเห็น