197---( บังกาปูตอนที่ 16 )

เสร็จแล้ว บังกาปู หันถามผมว่าคนเข็นรถให้เป็นใคร ผมก็บอกไปว่าเป็นลูกชาย มาบวชถวายกุศลให้ในหลวงพร้อมกันเพื่อคอยดูแลผมด้วย   บังกาปูหันไปถามลูกชายผมว่าหลานชื่ออะไรอายุอานามเท่าไหร่ และจบอะไรมา”  ลูกชายผมยกมือไหว้บังกาปู บอกไปว่า “ ผมชื่อ กลเดช  อายุ 26  จบเอกรัฐศาสตร์จากตูลูส ฝรั่งเศส ทำงานที่สถานทูตไทยนิวเดลี  “  บังกาปู  ยิ้มพอใจยกมือจับแขนหญิงสาวที่เข็นรถให้  แนะนำว่า “ นี่คือ สาวิตรี ลูกสาวคนเล็กของบังเอง โททางโบราณคดี จากเชนใน  รู้จักกันไว้เสีย “  ลูกชายผมยิ้มแป้นยื่นมือไปก่อน  หญิงสาวยื่นมืออกมาจับด้วยทั้งสองต่างมองตากันจากนั้นบังกาปูหันไปจับแขนชายที่เข็นรถอีกคันบอกลูกชายผมว่า “นี่คือกาปูระทาน ลูกชายคนโตของบัง  ลูกชายผมก็ยื่นมือไปหาเขา กาปูระทานก็ยื่นมือมาจับด้วย  “ อีกคนหนึ่ง “ บังกาปูเอ่ยต่อ หันไปทางชายที่แสดงตัวเป็นเจ้าของสถานที่แต่แรก เอ่ยว่า “ นี่คือน้องชายบังเอง  “ลูกชายผมยกมือไหว้แทนการจับมือเพราะเขามีวัยวุฒิแก่กว่า  จากนั้น กาปู พาทุกคนไปที่ลานกว้างนั่ง ณ  ที่ ๆจัดไว้ให้ในช่วงนี้  ลูกชายผมไม่เห็นสาวิตรีมาด้วย ก็ได้แต่หวังว่าจะได้เห็นอีก  บังกาปูพยักหน้ากับน้องชาย  น้องชายยิ้มรับพยักหน้าตอบ  แล้วตบมือ 3 ครั้ง อีก สิ้นเสียงตบมือ  มีเสียงม่านด้านหลังลานกว้างนั้น รูดขึ้น  มีเสียงดนตรีพื้นบ้านพร้อมกลุ่มสาวสวยๆร่ายรำออกมาอย่างสวยงามอยู่พักใหญ่แล้วขบวนสาวงามเหล่านั้นก็เคลื่อนมาใกล้ ๆ หนึ่งในพวกนั้น  รำออกมาโรยดอกไม้หอมลงที่บังกาปู และ ผม กับลูกชาย ผมจำได้ว่านางรำคนนั้น คล้าย สาวิตรีมาก ส่วนลูกชายผมจะจำได้หรือไม่ ไม่ทราบจึงหันไปกระซิบบอก  เขาทำตาโต หันไปมองตามแต่ก็เป็นตอนที่บรรดาเหล่านางรำกำลังจะกลับเข้าฉากแล้ว  เมื่อนางรำอวยพรเข้าฉาก แล้ว บังกาปู..........โ ปรดรออ่านตอน 16 ในตอนหน้า )