196---( บังดาปู ตอนที่ 15 )

ครั้ง   คราวนี้มีคนแต่งตัวเหมืนชุดที่อาบังขายถั่วใส่วันนั้นจริง ๆ  ออกมา 5 คน “ ทดสอบต่อครับ บังกาปูยังอยู่ ให้ดูว่ามีใครคือบังคนนั้นไหม  “ ชายเจ้าของที่บอก พร้อมผายมือให้ผมออกไปพิสูจน์อีก ผมชักหงุดหงิดขึ้นมา  แต่ก็หักใจไว้  บอกให้ลูกพาออกไปอีก  นึกในใจอย่างรวดเร็วว่ามีอะไรบ้างหนอที่พอจะจำเป็นข้ออ้างอิงได้  ก็นึกได้ว่า  น่าจะเป็นรอยแผลทีหัวแม่เท้าข้างซ้าย  กับ ไฝดำเหนือตาตุ่มเขาที่เห็นตอนทำแผลให้    หากมีที่ใคร  คนนั้นก็คืออาบังคนนั้นแน่ คิดได้แล้วก็ค่อยเบาใจ แล้วก็นึกได้เพิ่มขึ้นมาว่า  มีอีกแห่ง แขนขวาของอาบังมีรอยสักเป็นรูปวัวใหญ่สีดำ 1 ตัว  จึงใจชื้นข้นมาอีก  หลักฐานสามอย่างน่าจะพอ  ผมตรวจสิ่งเหล่านี้ทุกคน พบว่าแต่ละคนมีสิ่งที่จะอ้างอิงดังกล่าว  แต่ไม่ครบ บ้าง บางคนก็มีมากกว่า จึงน่าจะไม่ใช่สักคน ก็บอกชายเจ้าของบ้านไปว่าไม่ใช่สักคน  ชายเจ้าของบ้านถามกลับว่า “แน่ใจแล้วหรือ” ผมตอบกลับว่า “ แน่ใจ “  ปรากฏว่าเขามองผมนิ่งนานกว่าทุกครั้ง แล้วก็โบกมือให้คนทั้ง 5 กลับเข้าไปในห้องทั้งหมด  แล้วก็เหมือนเดิมอีก  คือเขาตบมืออีก 3 ครั้ง คราวนี้ปรากฏคนเข็นรถเก้าอี้มีคนนั่ง 1 คนออกมา 2 คันคนเข็นรถคันหนึ่งเป็นผู้ชาย คนเข็นรถอีกคันเป็นหญิงสาวสวย ส่วนคนนั่งทั้งสองคันเป็นผู้ชายสูงอายุทั้งคู่ แต่งตัวเหมือนกัน  หน้าตาก็เหมือนกันอีก ชายเจ้าของที่พูดกับผม “ ถึงเวลาชี้ชะตาแล้วครับถ้าชี้ไม่ได้อีกจะถือว่าคุณไมใช่ชายไทยคนนั้น จะต้องถูกพาตัวออกไปจากบริษัททันที “ “ถ้าผมชี้ถูกล่ะ “  “ คุณจะได้รับการต้อนรับและได้เงิน ........( โปรดรออ่านตอน ที่ 17 ในตอนต่อไป )