รู้ไว้ก่อนไปมหา'ลัย...เมื่อฉันรักอุดมการณ์


แม้จะลำบากกว่านี้หากตราบใดที่ยังเป็นครูอยู่อุดมการณ์ของฉันก็ยังเปี่ยมล้นเสมอ

     หลายปี ก่อนที่ฉันจะเลือกเรียนและตัดสินใจเข้ามหาวิทยาลัย พ่อไม่เคยบังคับฉันเลยว่าให้เรียนอะไร ความคิดฉันตอนนั้นอยู่ในโลกของความฝันเต็มที่ ฉันมีฝันมากมายที่คิดอยากจะเป็นในสมัยเด็กแต่ต้องยอมรับว่าทุกฝันของฉันแยกมันชัดเจนจากโลกความจริง และนั้นจึงเป็นสาเหตุหลักที่มันเป็นได้เพียงแค่ความฝันไม่ได้เป็นเป้าหมายในการดำเนินชีวิต ฉันขาดฝันที่จะนำไปสู่เป้าหมายของความสำเร็จในชีวิต แต่ฉันมีเป้าหมายที่จะพาฉันบรรลุวัตถุประสงค์ของอุดมการ ตอนนี้เราจะเรียกมันว่าความฝันของฉันก็ได้  ฉันจึงเรือกเรียนคณะครุศาสตร์ด้วยอุดมการที่จะเป็นข้าราชการครู เพื่อรับใช้แผ่นดินและตายด้วยเกียรติที่คลุมด้วยธงชาติ

     พ่อไม่ได้ห้ามอาจเป็นเพราะเพียงแค่อยากให้ฉันเรียนจบอย่างสบายใจก็พอ(นับว่าเป็นโชคดี)ที่ฉันไม่ได้แบกภาระความฝันของพ่อ-แม่ด้วย  ปีแรกที่จบมาฉันเพียรพยายามตามล่าความฝัน ดีกรีความเป็นนักศึกษาแนวหน้า กิจกรรมเด่นจบเกียรตินิยมของฉันถีบตัวฉันเองให้พยายามหางานสอนให้ได้ตระเวณหา ตระเวณสอบสุดท้ายการได้เป็นครูจริงๆครั้งแรกของฉันก็ได้มาเพราะพ่อช่วย ฉันขายความรู้ในโรงเรียนเอกชนโรงเรียนแรกที่แจ้งเกิดเป็นครูด้วยเงินเดือน 8500 บาทซึ่งสตาร์ทสูงที่สุดเท่าที่เคยจ้างมาในโรงเรียน ฉันพยายามสอบเองหลายสนาม สุดท้ายความฝันที่จะได้เป็นข้าราชการก็ใกล้แค่เอื้อมแต่ติดอยู่ตรงที่ว่ามันไม่ได้มาจากฝีมืฉันเอง ฉันจึงปฏิเสธความหอมหวานแห่งการมักง่ายที่ใครหลายคนพยายามเพื่อให้ได้มา 

     และแล้วเมื่ออุดมการณ์ยังมีฉันจึงเข้าสู่วงจรและได้รู้ความจริงเต็มที่ อุดมการณ์นั้นกินไม่ได้เหมือนดังที่พ่อบอกที่มันช่างหอมหวานดังน้ำผึ้งที่ล่อมด ในนิทานน้ำผึ่งหยดเดียว ตอนนี้ฉันปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งที่ฉันถวินหานั้นไม่ใช่แค่อุดมการณ์แต่มันเป็นเพียงวัตถุที่ฉันต้องมีเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องซึ่งฉันปฏิเสธมันมาตลอด(พ่อพูดถูกเสมอ) นั้นก็คือเงินทองและความร่ำรวย ถึงอย่างไรความรักและผูกพันในอาชีพนี้ก็มากพอจะไม่ทำให้ฉันเป็นอย่างหลายคนที่ยอมลดเกียรติและก้มหัวให้วัตถุอย่างเงินตรายอมทำเรื่องน่ารังเกียจให้ตัวเองด้างพร้อยอย่างเด็ดขาด "ฉันจะเป็นครูที่สะอาดทั้งมือ ความคิดและจิดใจ" ให้ลูกศิษย์ได้กล่าวขานและภูมิใจตลอดไป หากวันใดฉันทนไม้ได้กับแรงกดดันแห่งอาชีพและความยากจนที่เป็นอยู่นี้ ฉันจะไม่ใช้อาชีพนี้เพื่อหาผลประโยชน์แก่ตนเอง(อย่างที่หลายคนทำให้เห็นกันเสมอ) ฉันคงต้องปล่อยมือจากอุดดมการณ์และตั้งใจทำงานธุรกิจอย่างที่ครอบครัวเราเป็นมาเสมอ 

 

ไม้เรียวที่ไม่คดงอ..
โลกแห่งความสุข

23/3/2561   



หมายเลขบันทึก: 645925เขียนเมื่อ 23 มีนาคม 2018 23:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มีนาคม 2018 23:53 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท