สิ่งที่ได้เรียนรู้จากวิชา PTOT229 และความประทับใจในวิชาชีพกิจกรรมบำบัด

สิ่งที่ได้เรียนรู้จากวิชา PTOT229

1. ได้รู้จักการให้เหตุผลทางคลินิก ได้เรียนรู้ว่าทุกอย่างที่เราทำลงไปนั้นล้วนมีเหตุผลทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นอาการหรือโรคของผู้รับบริการ การยิ้มทักทายตั้งแต่แรกพบระหว่างผู้รับบริการกับนักกิจกรรมบำบัด รวมไปถึงการรักษาและเพิ่มทักษะให้ผู้รับบริการว่าผู้รับบริการเป็นอะไร Goal ของเค้าคืออะไร เราฝึกอะไรให้เค้า และที่สำคัญคือเราทำสิ่งนั้นไปเพื่ออะไร

2. ได้เรียนรู้วิธีการเขียน SOAP NOTE ที่ถูกต้อง ได้รู้ว่าการเขียนSOAP NOTE นั้นทำให้เราได้บันทึกว่าครั้งแรกที่มาเจอเราผู้รับบริการมีปัญหาอะไร มีทักษะอะไรหลงเหลืออยู่ เค้าสามารถทำสิ่งต่างๆได้มากแค่ไหน และปฏิสัมพันธ์เป็นอย่างไร ทำให้ในครั้งต่อๆไปเราได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของผู้รับบริการ และการฝึกว่าผลเป็นอย่างไร เราควรเพิ่มหรือลดอะไรให้กับผู้รับบริการ

3. วิชานี้ทำให้ได้ออกไปเห็นเคสคนไข้จริงจากการได้ไป ศูนย์เวชศาสตร์ฟื้นฟู สวางคนิวาส และ โรงพยาบาลรามาธิบดี ทำให้เราได้เห็นอะไรที่กว้างขึ้นได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ได้ลองใช้ความรู้ที่ได้เรียนมาในห้องเรียนไปจับกับเคสจริงที่ต้องเจอ ได้คุ้นชินกับสถานการณ์ต่างๆ ได้เรียนรู้วิธีการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเมื่อพบเจอปัญหา และที่สำคัญคือได้ความรู้ ได้เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจที่อยากจะให้คนไข้หายดี และรอยยิ้มที่มุ่งมั่นของพี่ๆนักกิจกรรมบำบัดทุกคน

 ความประทับใจในวิชาชีพกิจกรรมบำบัด

1. ประทับใจที่วิชาชีพเราได้ช่วยเหลือผู้อื่น สามารถทำให้คนไข้กลับมาใช้ชีวิตประจำวันได้ บางคนอาจจะไม่ได้หายเป็นปกติ100 เปอร์เซ็นต์ แต่เค้าก็สามารถกลับมาทำในสิ่งที่เค้ารักหรือมีความสุขได้อีกครั้ง

2. ประทับใจที่เราสามารถพาคนไข้ไปได้มากกว่า goal ที่หมอหรือวิชาชีพอื่นตั้งไว้ว่าอยากจะให้คนไข้ใช้งานในส่วนนี้ได้ ใช้งานในส่วนนั้นได้ แต่เราไม่ได้ดูแค่ว่าคนไข้สามารถใช้งานในส่วนนั้นได้หรือยังแต่เรามองลึกลงไปกว่านั้น เพราะเรายึดผู้รับบริการเป็นศูนย์กลาง

3.ประทับใจในตัวพี่ๆนักกิจกรรมบำบัดที่ได้ไปเจอ เพราะพี่ๆมีข้อคิดหรือแรงกระตุ้น แรงผลักดันที่ทำให้เรารู้ว่าเรากำลังเรียนหรือที่ๆเรายืนอยู่ตรงนี้เราทำไปเพื่ออะไร อย่างเช่น 

    " ขอแค่มีใจ ใจที่อยากจะช่วยให้เค้าดีขึ้น ใจที่อยากจะทำให้เค้าหาย ถ้าใจมา สิ่งอื่นๆก็จะตามมาเอง " -พี่ฝน

4.เป็นวิชาชีพที่เราสามารถใช้สิ่งที่อยู่รอบๆตัวเราและอยู่รอบๆตัวของผู้รับบริการมาเป็นสื่อในการรักษา ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเราก็สามารถฝึกคนไข้ได้

5. และสุดท้าย ถึงแม้วิชาชีพกิจกรรมบำบัดจะไม่ได้เป็นวิชาชีพที่มีคนรู้จักมากนัก แต่เรารู้ว่าเราสามารถทำอะไรได้บ้าง เราสามารถช่วยเหลือคนไข้ได้ยังไง และสิ่งที่เราทำนั้นมันยิ่งใหญ่และต่อชีวิตของคนไข้ได้มากแค่ไหน