139---ผมกับเพื่อนทหารญี่ปุ่นคนนั้น ( กกตอนที่ 9 )

หน่วยงานทะเบียนท้องถิ่นก่อนว่าโอสุเกะยังมีชีวิตรอยู่หรือไม่ หรือย้ายที่อยู่ไปอยู่ที่ใด เมื่อรู้เรื่องแล้วเธอรับว่าจะช่วยพาไปหาด้วยตนเองจนถึงที่  ผมได้กล่าวขอบคุณเธออย่างจริงใจ
ต่อมาอีกเกือบเดือน ผมก็ได้รับข่าวจากเธอว่า สืบหาตำบบที่อยู่ของโอซาสุเกุะได้แล้วและพร้อมจะพาผมไปหาเขา  ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์นี้  ผมรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้ข่าวนี้เพราะจะได้พบกับเพื่อนเเก่านักรบต่างแดนในแดนของเขาหลังจากไม่ได้พบกันเสียเกือบ 20 ปั  ในใจก็นึกไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าเขาน่าจะอยุ่ในสภาพใดเช่นอาจเจ็บป่วยจนลุกไม่ได้อาจอยู่ที่บ้านหรืออยู่ที่โรงพยาบาล ทหาร หรืออะไร ๆ อีกหลายประการอันจะเป็นสาเหตุให้เขาไม่ตอบจดหมายของผม  เย็นวันนั้นผมเอาจดหมายแอร์เมล์ของผมที่ถูกส่งกลับจากไปรษณีย์ญี่ปุ่น ระบุว่าผู้รับย้ายที่อยู่ที่ผมนำมาด้วยออกมาอ่านอีกครั้งและรวมกันนำใส่ซองไว้ต่างหากเพื่อนำติดต้วไปหาโอสุเกะในวันเสาร์ที่จะถึงนี้ รวมทั้งจดหมายของโอสุเกะทุกฉบับและภาพถ่ายครอบครัวของเขาที่มีถึงผมหลังสุดก่อนการติดต่อจะขาดหายไป 
แล้ววันเสาร์ก็มาถึง ผมยังตื่นเต้นอยูเลย  เจ้าหน้าที่หญิงผู้ใจอารีย์พร้อมด้วยสามีที่ใจดีเช่นกันก็พาผมขึ้นรถไฟไปยังเมืองโอกาเน ทางเหนือของกรุงโตเกียว  เมืองนี้อยู่ไม่ใกลจากกรุงโตเกียวนัก จึงใช้เวลาประมาณ ขั่วโมงกว่า ๆ เท่านั้น เมื่อไปถึงสถานีที่เมืองโอกาเน  มีเพื่อนของเจ้าหน้าทีหญิงของเรามารอรับอยู่แล้ว  หลังจากพูดคุยกันอยู่สักพัก  เธอก็หันมาบอกผมว่า  จะต้องเดินทางต่อไปนอกเมืองอีกประมาณ ครึงชั่วโมง โดยเพื่อนของเธอเมีรถและจะขับพาไปเอง  เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว  เราก็เดินตามเพื่อนของเธอไปยังลานจอดรถข้างสถานี  ไปขึ้นรถของเธอซึ่งเป็นรถซูบารุเล็ก ๆ แต่กระทัดรัดนั่งได้ 4 คนพอดี    เธอออกรถวิ่งลัดเลาะผ่านย่านเจอแจของสถานีรถไฟ ออกไปอย่างชำนาญ  มุ่งตรงไปยังเป้าหมาย  พอพ้นเขตเมืองรถก็น้อยลงถนนโล่งชึ้นมากทำให้รถวิ่งได้เร็วขึ้น  ตลอดทางที่ไป  รถวิ่งผ่านแปลงปลูกผักเป็นหย่อม ๆ สลับกับบ้านเรื่อนริมทางเป็นกลุ่ม ๆ   เห็นรถเทียมม้าบันทุกผักพืชผลทางเกษตรวิ่งไปมาไม่ขาดสาย  บ้างก็เป็นรถ 2 ล้อมีเจ้าของเดินจูงม้า  บ้างก้เป็นรถม้าสี่ล้อ มีเจ้าของนั่งขับบนรถ  ม้าบางตัวก็อ้วนท้วม บางตัวก็ออกจะโซ ๆ สักหน่อย  ม้าพวกนี้ชินกับเสียงรถยต์แล้วจึงไม่ตื่นเตลิดเมื่อได้ยินเสียงแตรรถพวกมันจึงพารถวิ่งไปตามข้างทางได้อย่างสงบตลอดทาง  บางครั้งรถและม้าพวกนี้จะมาก้นเป็นขบวนยาวก็มี  รถเราวิ่งผ่านขบวนรถม้าบันทุกของเหล่านี้ด้วยความเร็วพอประมาณ.....ต่อไปเป็นบันทึกที่ 140 ตอนที่ 10