ชีวิตที่พอเพียง : 3000b โรงงานผลิตปัญญา : 10. หอพัก และวินัยนักศึกษา

ชีวิตที่พอเพียง  : 3000b โรงงานผลิตปัญญา :  10. หอพัก และวินัยนักศึกษา

บันทึกชุด โรงงานผลิตปัญญา ตีความจากหนังสือ Wisdom’s Workshop :  The Rise of the Modern University    สำหรับตอนที่สิบนี้ ตีความจากบทที่ 4 A Land of Colleges

เป็นเรื่องของมหาวิทยาลัยในสหรัฐอเมริกาในศตวรรษที่ ๑๙   ที่เลียนแบบมหาวิทยาลัยอ็อกซฟอร์ด และเคมบริดจ์  คือนักศึกษาต้องมาอยู่ที่มหาวิทยาลัย     มหาวิทยาลัยจึงต้องมีหอพักนักศึกษา    และต้องมีอาจารย์ ทำหน้าที่ดูแลความประพฤติของนักศึกษาแทนพ่อแม่    เพราะนักศึกษามหาวิทยาลัยสมัยนั้นเทียบอายุได้เท่ากับ เด็กสมัยนี้ที่เรียนมัธยมต้น ถึงปี ๓ ในมหาวิทยาลัย     หรือบางคนอายุในระดับเด็กประถมปลายเท่านั้น   

หนังสือบอกว่าเหตุการณ์ในมหาวิทยาลัยอเมริกันทำให้มีแนวคิดต่อหอพักนักศึกษาแตกออกเป็นสองขั้ว    ขั้วใหญ่เชื่อว่าหอพักนักศึกษาที่มีอาจารย์พักอยู่ด้วย   ทำหน้าที่อำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ทั้งด้านวิชาการ และคอยแนะนำสั่งสอนด้านความประพฤติ    มีคุณค่าต่อการวางพื้นฐานชีวิตให้ดีแก่นักศึกษา

แต่ก็มีขั้วเสียงส่วนน้อย ที่บอกว่าหอพักนักศึกษาเป็นแหล่งบ่มเพาะความชั่วทั้งปวง    และทำให้เกิดกรณี นักศึกษาก่อความวุ่นวายในหอพัก    ถึงขนาดทำร้ายอาจารย์  และบางรายถึงแก่ชีวิต ก็มี 

เห็นชัด ว่าหอพักนักศึกษา มีคุณแน่นอน แต่ต้องมีการจัดการอย่างถูกต้องเหมาะสม    ผมเคยเขียนบันทึก เรื่องการใช้หอพักนักศึกษาเพื่อการเรียนรู้ ที่ ๑, ๒, ๓   

แต่เรื่องราวในหนังสือ สื่อว่ามหาวิทยาลัยในสหรัฐอเมริกา     พยายามใช้การออกแบบหอพัก เพื่อแก้ ปัญหาการก่อความวุ่นวายโดยนักศึกษา     และผมเดาว่า เขาคงจะมีวิธีการอื่นๆ    แต่ที่อ่านพบคือการมีอาจารย์ดี ที่เอาใจใส่ดูแลนักศึกษาอย่างลูก    นักศึกษาจะสัมผัสความรักและหวังดีของอาจารย์ได้    และจะไม่ก่อความวุ่นวาย 

หนังสืออ้างถึงกฎข้อห้าม ที่เขาเรียกว่า Mature list ห้ามความประพฤติที่ไม่เหมาะสมของนักศึกษา     ซึ่งมักเริ่มด้วยข้อความระบุว่า นักศึกษาไม่มีอภิสิทธิ์ใดๆ จากการบังคับใช้กฎหมายของบ้านเมือง    คือหาก ทำผิดกฎหมายก็จะต้องถูกจับกุมลงโทษเหมือนคนทั่วไป    ตามด้วยการระบุรายการ ความประพฤติที่ไม่เหมาะสม (ในหอพัก ในโบสถ์ ในห้องเรียน ในเมือง ซึ่งรวมเวลาปิดภาคการศึกษาด้วย), การแสดงท่าทีไม่เคารพอาจารย์, การไม่เอาใจใส่เรียน, การทำลายสิ่งของ (เผาอาคาร ปาก้อนหินทำลายกระจกบ้านอาจารย์), การต่อสู้ทำร้ายร่างกาย เพื่อนนักศึกษาหรือชาวเมือง (โดยเฉพาะเมื่อใช้ปืน ดาบ หรือมีด ซึ่งเป็นสิ่งต้องห้ามในมหาวิทยาลัย), ห้ามดวลกัน, ห้ามเมา, ห้ามสูบบุหรี่, เล่นการพนัน, ล่วงประเวณี (เน้นห้ามเข้าซ่องหรือมีประเวณีกับนิโกร),  เล่นไพ่, รังแกคนใช้หรือสัตว์, ดูหมิ่นเหยียดหยาม, กล่าวคำหยาบคาย, ห้ามแต่งกายเป็นหญิง, และที่ห้ามแบบไม่ใช้คำตรงๆ คือห้ามทำ masterburtion      

เขาบอกว่าในปี ค.ศ. 1838 วินัยนักศึกษาของมหาวิทยาลัย North Carolina มีด้าน ข้อปฏิบัติและข้อห้าม ๑๙ ข้อ   ด้านจริยธรรมข้อปฏิบัติทางศาสนา ๓๕ ข้อ   ด้านข้อบังคับทั่วไป ๑๒ ข้อ    และระบุการลงโทษ ๑๐ ประการ 

หนังสือเล่าความซุกซนของนักศึกษา ที่แอบไปขโมยไก่หรือไก่งวงของชาวบ้านใกล้ๆ    เอามาย่างกินกัน ในหอพัก  

การที่นักศึกษาขาดวินัย นอกจากเพราะได้รับการตามใจจากทางบ้านแล้ว    เขาบอกว่าสาเหตุสำคัญอีก ๒ ประการคือ ขาดกีฬานักศึกษาที่มีการจัดการอย่างเป็นระบบ   กับการที่หลักสูตรการเรียนการสอนไม่น่าสนใจ    โดยที่จริงๆ แล้วนักศึกษาต้องการปลดปล่อยพลังที่มีเหลือเฟือของตนโดยเล่นกีฬาสารพัดชนิด 

วิจารณ์ พานิช

๙ ก.ย. ๖๐