มูจิ 4

เราคือความจริงแท้ 

 มันคือธรรมชาติเดิมของเรา 

 มันคือเราที่บริสุทธิ์ เราที่ไร้ขีดจำกัด เราที่เป็นความจริงสูงสุด 

 มันคือธรรมชาติรู้นั่นเอง 

 แต่เราไม่รู้ถึงสิ่งนี้ 

 ว่าธรรมชาติเดิมแท้ของเรานั้นวิเศษเพียงใด 

 เพราะการเลี้ยงดู เพราะการรับข้อมูลและการศึกษา 

 ซึ่งล้วนแสดงภาพของเราที่ต่างไปจากความเป็นจริง 

 และเราก็หลงเชื่อ

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

จงมาสู่วิถีที่ตรงลัดสั้นที่สุดโดยการตั้งคำถามเข้าไปที่ภายในนี้เถิด 

 ใครคิด ใครรู้สึก

สัมผัสความเงียบเป็นคำตอบ

เพื่อเธอจะได้หายจากการหลอกลวงของตัวกู 

 ไม่ใช่แค่ปะซ่อมหรือปรับปรุง

บางคนวุ่นวายอยู่กับการลอกเปลือกของตัวตนออกทีละชั้น 

 แต่ตัวตนนั้นมันไม่ได้มีอยู่จริง 

 หลายคนเพียงแค่หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับความไม่สิ้นสุด 

 และตัวตนของเขาได้สลายไปโดยสิ้นเชิง 

 กลายเป็นหนึ่งเดียวกับพระผู้สร้าง

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ให้สังเกตแนวโน้มของใจ 

 ที่จะโจมตีการเข้าถึงธรรมชาติเดิมแท้ 

 บ่อยครั้งที่เมื่อการเข้าถึง หรือเข้าใจในธรรมชาติเดิมแท้เกิดขึ้น 

 ทันทีทันใดนั้นจะเกิดการต้านขึ้นมา 

 ให้สังเกต 

 เมื่อเธอเกิดความเบิกบานอย่างที่สุด 

 บางครั้งจะตามมาด้วยความรู้สึกหดหู่เศร้าหมองอย่างรุนแรง

เกิดอะไรขึ้นหรือ? 

 ใจกำลังโจมตีกลับ 

 เมื่อเธอได้รู้ถึงการต้านกลับจากด้านมืดนี้แล้ว 

 เธอเป็นฝ่ายได้เปรียบที่จะประกาศว่าเหตุการณ์นี้เป็นสิ่งไร้สาระโดยสิ้นเชิง

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

คนที่เราเชื่อเหลือเกินว่าเป็นตัวตนของเรา 

 ไม่ได้มีอยู่จริง 

 และไม่เคยมีอยู่จริงตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว 

 มันเป็นเพียงภาพสมมติที่ถูกเกาะกอดไว้มาเป็นเวลานานแสนนาน

ผมรู้ว่าคนทั้งหลายไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูด 

 และผมก็ไม่ได้พูดเพื่อให้ใครมาเชื่อ 

 แต่เพื่อเชิญชวนให้ทุกคนมาดู มาสืบค้น มาใคร่ครวญ 

และสำหรับบางคน-มายืนยัน

ไม่มีภาพพจน์ใดของคุณที่เป็นจริง 

 คำพูดนี้น่าจะทำให้เกิดความโล่งใจและปลดปล่อย 

 ด้วยว่าไม่มีความเป็นตัวตนใดที่ครบถ้วน 

 ไม่มีภาพพจน์ใดที่เป็นจริง 

 ไม่มีบุคลิกภาพใดที่สมบูรณ์แบบ-แม้แต่ของผู้ปฏิบัติ 

 แต่จะมีใครพร้อมที่จะรับฟังสิ่งเหล่านี้?

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

สิ่งที่เป็นธรรมชาติเดิมแท้ 

 สามารถเข้าถึงได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ 

 มันอยู่เหนือกาลเวลา

เธอไม่ได้สร้างมันขึ้นมา 

 ถ้าเธอรู้สึกว่าเธอประสบความสำเร็จในการเข้าถึงสิ่งนั้น 

 การคิดเช่นนั้นก็ผิด

วันนี้เป็นวันคริสต์มาส 

 ผู้คนทั่วโลกเฉลิมฉลองกัน 

 ถ้าเธอนำความสนใจไปที่ประสาทสัมผัสทั้งหลาย 

 การได้ยินของเธอทำงานเช่นเดียวกับของพระคริสตเจ้า 

 การมองเห็นของเธอทำงานเช่นเดียวกับของพระคริสตเจ้า

เบื้องหลังการทำหน้าที่ของประสาทสัมผัส 

 คือปัญญาซึ่งรับรู้ประสาทสัมผัสนั้น 

 ถ้าปัญญานี้ไม่เจือปนด้วยการคิดปรุงแต่ง 

 เธอกำลังสัมผัสกับพระคริสตเจ้าภายในตัวเธอเอง 

 เมื่อเธอทำเช้นนี้ 

 คริสต์มาสก็จะกลายเป็นสิ่งที่มีความหมายอย่างยิ่ง 

 นี่คือหนทางที่มันควรจะเป็น

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ไม่ว่าอะไรจะผ่านเข้ามาในชีวิต ดีหรือร้าย 

 ยอมรับมัน ปล่อยให้มันเกิดขึ้น เฝ้ามองมันอยู่ในความเงียบ 

 ไม่ขึ้น ไม่ลง ไม่ดึงเข้า ไม่ผลักไส 

 เมื่อมันดับไป ก็ไม่อาลัยอาวรณ์

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

พูดคุยจากใจ

เวลาเจอคนรู้จัก เรามักทักทายกันว่า สบายดีไหม 

 และผู้ตอบก็จะบอกว่า สบายดี 

 แต่นั่นไม่จริง 

 ที่ว่าไม่จริงเพราะเราเอาอัตตาตัวตนมาตอบ

หรือแม้ผู้ตอบบอกว่าไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ 

 ก็ยังเป็นการตอบด้วยสภาวะของตัวกูอยู่ดี

ลองคิดดูว่าถ้าเราจะตอบออกมาจากธรรมชาติเดิมแท้ที่เป็นเราที่แท้จริง 

 คำตอบจะเป็นอย่างไร

ในธรรมขาติเดิมแท้จะไม่มีการถามคำถามเหล่านี้ 

 หาธรรมขาติเดิมแท้ในตัวเธอให้พบ 

 เมื่อนั้นเธอจะสามารถพูดได้กับทั้งโลก

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

เมื่อเธอเข้าถึงซึ่งธรรมชาติเดิมแท้ 

 เป็นสภาวะที่ปราศจากอัตตาตัวตนโดยสิ้นเชิง 

 เมื่อนั้นเธอได้เป็นพุทธะแล้ว

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ความคิด ไม่ได้มีความน่าสนใจใดๆเลย 

 เธอต่างหากที่ไปสนใจมัน 

 แม้ว่าโดยตัวของมันเอง ไม่ได้น่าสนใจ

ถ้าหากความคิดเป็นสิ่งน่าสนใจ 

 มันก็ต้องน่าสนใจสำหรับทุกคน 

 ใครก็โต้แย้งไม่ได้ 

 "นี่ช่างเป็นความคิดที่น่าสนใจจริงๆ"

แต่อันที่จริงแล้ว 

 ไม่มีความคิดใดที่น่าสนใจ 

 มันเป็นตัวเธอต่างหากที่ไปให้ความสนใจแก่ความคิด

ความคิดจะน่าสนใจสำหรับอัตตาตัวตน 

 เมื่อใดที่เธอคิดว่ามันเป็นเริ่องจริง 

 มันจะย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของเธอทันที 

 ทั้งบ้านของเธอ และความคิดที่เข้ามาอยู่ในบ้าน 

 ล้วนไม่จริง

เมื่อความคิดเข้ามาอยู่ในบ้าน 

 เป็นการยากที่จะไล่มันออกไป 

 มีเพียงผู้ที่รู้แจ้งและเห็นทุกอย่างด้วยความสงบ 

 จะสามารถเอาชนะมันได้ 

 และเป็นอิสระตลอดกาล

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ให้เป็นเหมือนพระมหาชนก 

 กษัตริย์ผู้บรรลุธรรมและปกครองแคว้นด้วยความยุติธรรมและความรัก 

 พระองค์เป็นที่รักและเทิดทูนของพสกนิกรทุกคน

สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร 

 เพราะพระองค์รู้แจ้งแล้ว 

 ทุกการกระทำและความคิดของพระองค์จึงปราศจากอัตตาตัวตน 

 สอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติเดิมแห่งจักรวาล

เมื่อใดที่เธอเริ่มมีอัตตาตัวตน 

 ชีวิตจะกลายเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ 

 และความเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติจะถูกรบกวน

ยิ่งเธอเป็นเนื้อเดียวกับธรรมชาติมากเพียงใด 

 การกระทำและความคิดของเธอจะมาจากมิติแห่งการไร้อัตตาตัวตน 

 และชีวิตจะไหลเรื่อยไปอย่างสวยงาม

อันที่จริง เธอจะไม่ยึดติดแม้ชีวิตที่ไหลเรื่อยนั้น 

 มันเป็นการไหลเรื่อยที่สวยงาม 

 เพราะมันสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติเดิม

เมื่อต้องประสบกับปัญหาอุปสรรค 

 หรือต้องทำการตัดสินใจเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง 

 สิ่งเหล่านี้มีชีวิตเป็นผู้นำมา 

 ถ้าเธอตัดสินใจไปในทิศทางหนึ่ง 

 ที่เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย 

 ถ้าเธอหันกลับไปในทิศตรงกันข้าม 

 มีแต่ความเงียบ ความสุข ความสงบ

ผู้มีปัญญาจะเลือกทางแห่งความสงบ 

 จนกระทั่งไม่ต้องมีการเลือกอีกต่อไป 

 เพราะเขาได้อยู่กับผลของการเลือกความสงบ 

 จนกลายเป็นหนึ่งเดียวกับการไหลเรื่อยที่ยิ่งใหญ่

แม่น้ำไม่ถามว่ามันจะไหลไปที่ไหน

'ฉันควรต้องเลี้ยวตรงนี้ไหม?' 

 มันไหลเรื่อยอย่างเป็นธรรมชาติ

เธอ ในความเป็นรูปนามที่เป็นการแสดงออกของชีวิต 

 จะกลายเป็นแม่น้ำที่สวยงามนั้น

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ใจมันจะแสดงอาการรุนแรงขนาดไหน 

 ปล่อยมันแสดง 

 แต่ให้เห็นว่ามันเป็นแค่สิ่งถูกรู้ 

 ไม่ใช่เรา 

เราคือธรรมชาติรู้ 

 มั่นคง ไม่หวั่นไหว 

 แล้วดูผลที่เกิดขึ้นว่าเป็นอย่างไร

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิต 

  รักษาใจให้เต็มไปด้วยความขอบคุณอย่างลึกซึ้ง 

  ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น 

  ล้วนเพื่อช่วยผลักดันให้เราได้ตื่นขึ้น 

  จากมายาภาพและความฝันอันแสนยาวนาน 

  ได้พบธรรมชาติเดิมแท้ของตน 

  อันเต็มไปด้วยชีวิตและความรัก

จงขอบคุณชีวิต 

  จงขอบคุณพระเจ้า 

  จงขอบคุณความเป็นเธอที่หยั่งลึกอยู่ภายใน 

  ถึงแม้ว่าในขณะนี้เราจะยังไม่เห็นว่าต้องขอบคุณอะไร 

  ก็ขอให้กล่าวคำว่าขอบคุณไว้เสมอ

การขอบคุณนี้จะเปลี่ยนคลื่นพลังงานภายใน 

  ทำให้เรารู้สึกโปร่งเบาและเปิดกว้าง 

  เต็มไปด้วยความรัก การให้อภัย และเบิกบาน

สุดท้ายแห่งท้ายสุด 

  ไม่ต้องกังวล 

  ทุกอย่างอยู่ในมือของพระเจ้า 

  ทุกอย่างดีเสมอ 

  ทุกอย่างดีเสมอ

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

เธอคือผู้เฝ้ามองปรากฎการณ์ทั้งปวง 

 ปรากฎการณ์เกิดขึ้นและดับไปภายในเธอ 

 ปรากฏการณ์ไม่ได้เป็นเธอ หรือเป็นของเธอ

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&