สังคมแห่งธรรมะในที่นี้ไม่ใช่สังคมแห่งพิธีกรรมทางศาสนา ไม่ใช่สังคมยุบหนอพองหนอ ไม่ใช้สังคมจงรวยนะจ๊ะ แต่เป็นสังคมของฆราวาสธรรมดาๆ ที่มีความเห็นแก่ตัวน้อยหน่อย เห็นแก่ส่วนรวม มากกว่าผลประโยชน์ส่วนตน มุ่งปฏิบัติธรรมเพื่อลดละตัวตน มากกว่าเพื่อพอกพูนอัตตา
ในการประชุมแบบ retreat ของหอจดหมายเหตุพุทธทาสฯ เมื่อวันที่ ๑๑ มิถุนายน ๒๕๖๐ มีการกล่าว ถึงสภาพของวงการพุทธศาสนาในประเทศไทย ว่ามีที่ผิดเพี้ยนมากกว่าที่ตรงตามหลักพุทธศาสนาแท้ โดยผมตีความว่า ที่เพี้ยนชัดๆ คือมุ่งสนองและสร้างกิเลส ที่เห็นอยู่ทั่วไปไม่เว้นพระที่มีสมณศักดิ์ มีคนเล่าว่า มีพระผู้ใหญ่บ่นต่อหน้าคนจำนวนมากว่า “เขาว่าจะตั้งให้เป็นสมเด็จ แต่ไม่เห็นตั้งสักที” และมีพระสมณศักดิ์สูง ที่ร่วมฉ้อโกงประชาชนเป็นเงินเป็นพันๆ ล้าน มีคดีติดตัวหลายสิบคดี ที่ทางการตามล่าตัวกันครึกโครม แต่ยังหาตัวไม่พบ
แต่วัดและพระที่เดินตามแนวแก่นพุทธศาสนาก็มีนะครับ พระและวัดเหล่านี้สัมผัสแล้วจะ ตระหนักในความสะอาด สว่าง สงบ ไม่วุ่นวายอยู่ในกิเลสตัณหา
วิจารณ์ พานิช
๑๕ มิ.ย. ๖๐
ไม่มีความเห็น