การศึกษาไทย...กับลัทธิบูชากระดาษ

 ข้อบังคับฯ ที่เข้มข้น...ดูคล้ายจะเข้มแข็ง

แต่หากดูให้ลึกถึงฐานคิด จะพบว่า

การศึกษาเช่นนี้..ยังให้คุณค่ากับ...

 ผลงานทางวิชาการที่ต้องถูกตีพิมพ์

ทั้งในระดับชาติ และนานาชาติ

การตีพิมพ์..ไม่สามารถบอกได้หรอกว่า

งานวิจัยนั้นมีประโยชน์ต่อสังคมหรือไม่

ผู้เขียนมีคุณค่า มีความรู้เชี่ยวชาญเพียงใด

เพราะมาตรวัดการตีพิมพ์ มิใช่สิ่งเหล่านั้น

บางที่ต้องจ่ายเงิน..เพียงเพื่อให้ได้ตีพิมพ์

บางที่หมายถึงความอดทนต่อการรอคิวที่ยาวนาน

บางที่เป็นแหล่งผลิตผลงานให้กับสมาชิกในองค์กร

บางที่เป็นแหล่งหาเงินเข้าหน่วยงาน

บางที่ เพียงเขียนให้ตรงกติกา..ฯลฯ

....

 ยิ่งไปกว่านั้น..การเทิดทูน..การตีพิมพ์นานาชาติ

ว่าเป็นชิ้นงานที่สุดยอดของความเป็นวิชาการ

นั่นก็แล้วกันไปใหญ่...

 การศึกษาไทย ก็ยังคงอยู่ภายใต้ลัทธิอาณานิคม

หากเป็นภาษาฝรั่งมังค่า ก็ต้องเก่งกว่าภาษาไทย

งานวิจัยในประเทศไทย แต่ต้องให้ฝรั่งรับตีพิมพ์

จึงจะมีค่า มีราคา...ไม่ได้ใช้ประโยชน์ก็ไม่เป็นไร

การตีพิมพ์ หรือนำเสนอผลงานนานาชาติ

ก็มีฐานคิดไม่ต่างอะไรกับที่กล่าวไปแล้ว

ถ้ารีบหน่อย เพราะต้องจบปริญญาเอก ก็หลักหมื่น

ถ้ารอได้ ก็หลักพัน..

 นอกจากนิสิตที่ต้องจ่ายเพื่อจบ

ตอนนี้ก็ลามมาถึงอาจารย์ทั้งหลายในรั้วมหาวิทยาลัย

ว่าสเปค..เป็นไปตามไม้วัดมาตรฐานหรือไม่

....

 อาจมีหลายคนว่า ก็เพื่อยกระดับมาตรฐาน

การอุดมศึกษาของไทยให้ทัดเทียมโลก

ให้มีความเข้มแข็ง ทางวิชาการ

ปัญหาก็คือ...แล้วการศึกษาไทยจะเข้มแข็งจริงหรือ

หรือ เข้มแข็งอย่างไร

การคิดไม่เป็น คิดไม่ได้ เห็นคุณค่าแต่เปลือก

การวัด การควบคุม แบบเปลือกๆ เหล่านี้

ก็จะกลายเป็นช่องทางหาประโยชน์ทางการค้า

เหมือนกับที่เป็นกันตอนนี้..

 ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการศึกษา

..ต้องจ่าย ต้องใช้เงิน...ปัญญาไว้ทีหลัง.

จบ..

 pis.ratana.

25.06.2017

[Wasawat Deemarn]

ยกมือ ... เห็นด้วยกับความคิดนี้อย่างยิ่ง ;)...

[sr]

Yes. Pubkishing is not an (or ONE) answer to education stagnation.

But, the rule does not say that 'we cannot write/produce "quality' (or socially responsible) papers.

So, come on start writing 'good' (and relevant) papers for others to follow - eh?

[ยายธี]

ลัทธิบูชากระดาษ...ยังเป็นทศนิยม..ไม่รู้จบ..ตลอดไป..ตราบเท่าที่ลัทธินิยมธนบัตร. ยังอยู่คู่ฟ้า....โลกนี้..