จากรามคำแหงไปบางปู

ไอ้เจ๊กเพื่อนที่จบม.ปลายมาด้วยกันชวนไปสมัครทำงานที่บางปู ไปด้วยกัน 3 คนมีไอ้น้อยบ้านไชยสออีกคน เป็นโรงงานทอผ้าเป็นบริษัทญี่ปุ่นที่มีหลายโรงแถบสมุทรปราการ ชื่อโรงงานจะคล้ายๆกัน เช่น TTP TTS เราทั้ง 3 คนสมัครได้ที่โรงงาน TTT เป็นโรงงานประเภทย้อมสีผ้า ผู้เขียนได้ทำในแผนกปริ้นลายสี เป็นสีพิ้นบ้าง ลายดอกต่างๆ มีผ้าหลากหลายชนิดให้เรียนรู้

งานหนักเพราะบางครั้งต้องเข็นโรลผ้าหนักเป็นตัน อากาศร้อนมากเป็นโรงงานที่หลังคาสูงใช้พัดลมระบายอากาศ กลิ่นสีกับความร้อนทำให้เพื่อนทั้งสองคน ไอ้เจ๊กกับไอ้น้อยต้องโบกมือลา ปล่อยให้เขาสู้ลำพังอยุ่เพียงคนเดียวกับเพื่อนใหม่ ที่ทั้งโหด ดิบ เถื่อน ต่างภาคต่างภาษา ดดนดุโดนด่าเขาก็กัดฟันทำงานต่อไป เพื่อจะได้มีเงินเลี้ยงตัวเอง เพื่อที่จะได้เรียนต่อ

ผ่านไปสองสัปดาห์ผู้เขียนถูกโยกย้ายให้ไปอยู่แท่นเครื่องแจ๊กเกอร์ เป็นเครื่องที่ใช้ลบล้างสีที่พิมพ์ผิดออกจากเนื้อผ้าที่เป็นม้วนโรลใหญ่ๆ ต้องใช้เวลาแช่ผ้ากับน้ยาเคมีต่างๆเป็นวันๆ ดังนั้นเครื่องนี้จึงใช้คนน้อยมาก กะกลางวันกับกลางคืนกะละคนเท่านั้นเอง เขาถูกแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าเครื่องทั้งๆที่มีคนอยู่แค่ 2 คน คนละกะอีกต่างหาก เข้าใจว่าเอาใจเพื่อให้ทนทำงานได้ เพราะมีคนลาออกบ่อยมากเนื่องด้วยต้องทำงานกลางคืน

กะกลางคืนต้องเข้างาน 2 ทุ่มกว่าจะได้เปลี่ยนกะก็ 2โมงเช้า ทำติดต่อกัน 2 สัปดาห์เปลี่ยนกะทีหนึ่ง ไม่น่าเชื่อว่าเขาทำได้รวมถึง 2 เดือนกับโรงงานที่ทั้งร้อน เหม็น ง่วง เหนื่อยล้ามากๆ

กลับหัวหมากหาเพื่อนที่จากมา ได้เงินติดตัวมานิดหน่อยเลี้ยงเหล้ามันแก้เหนื่อย ที่เหลือพอประทังเลี้ยงตัวเพื่อหางานใหม่ต่อไป

ในวงเหล้าได้ข่าวร้าย ไอ้น้อยตายแล้ว...

ไอ้น้อย หลังออกจากโรงงานบางปูก็กลับชุมแพ แต่งงานยังไม่ถึงเดือนก้นอนหลับตาย สมัยนั้นเขาเรียกว่า ไหลตาย

ไปสบายนะเพื่อน...

....................

[คุณมะเดื่อ]

แวะมาทักทายก่อนนอนจ้าา