สะท้อนแนวคิดผ่านช่วงชีวิตและกลอนลำ : ศิลป์สืบชน คนสืบสร้าง

กลอนลำ ศิลป์สืบชน คนสืบสร้าง

ประพันธ์โดยนายภาณุพงศ์ ธงศรี

๑๑ พฤษภาคม ๒๕๖๐

(๑) หละฟ้าเอ้ยฟ้าฮ้องข้ามสารคามเคยไปบ่

แม่น้ำชีไหลติดต่อท่าขอนยางตั้งอยู่ซ่ง

ตรงริมน้ำแม่กระแสตรงริมน้ำแม่กระแส

โอ้ยเด้น้อ……

(๒) ศิลป์สานคนชนสรรสร้างนำแนวดอกตั้งก่อ

เป็นแนวหน่อตั้งไว้ให้คือเค้าแต่เก่าหลัง

วงแคนมุ่งหน้าตั้งสานต่อว่าทอศิลป์ ( นี่แหล่ว)

เป็นแนวทางหลักชัยสิไต่ไปบ่มีย้าน

(๓) นำสืบสานความรู้ดูวิชาตั้งแต่เก่า

เอามาสืบต่อไว้ให้งามล้นดั่งทอง

คอยถ่าฟังเด้อพี่น้องผมสิเล่าน้อขานไข (นี่แหล่ว)

ค่ายโฮมใจรวมแรงออกแสดงคันลำฟ้อน

(๔)บ่ได้มีแต่เพียงย้อนหัตถกรรมกะล้ำค่า

ภูมิปัญญาตั้งแต่ครั้งยังเหลือไว้ให้ชื่นชม

ไผกะซ่าต้มต้มสมชื่อเขาลือขาน

“ สืบ ”ตำนานอารยะเหล่าอีสานหนอชนเชื่อ

(๕) “ ศิลป์ ” เป็นแนวนามเนื้อคนมีใจได้ฮักฮ่วม

เป็นศูนย์รวมต่างเต้าเอามาตุ้มให้ซุ่มเย็น

“ วงแคน ” เป็นหม่องเน้นให้เด่นชัดเทิงจัดแจง (นี่แหล่ว)

การแสดงรวมทีมเทิงหมู่สอนดอกเรียนรู้

(๖) วางแบบแปนแผนสู้ดูประสงค์ดำรงเที่ยง

บ่มีเหงี่ยงและค้อยพอน้อยดอกอยู่ตรง

ย้อนคิดฮ่ำแก่วซ่งเอกลักษ์เมืองอีสาน (นี่แหล่ว)

ดำเนินการรวมทีมสืบงานคันสานไว้

(๗) โดยเอาใจมาตั้งกิจกรรมนั่นมาต่อ

เยาวชนเป็นหน่อเนื้อโรงเรียนนั้นผู้ช่อยแรง

“ วงแคน ” เป็นบาทแบงค์พร้อมพร่ำน้อคำสอน (นี่แหล่ว)

ก้อนประกอบองค์รวมจั้งค่อยงามคือความเว้า

(๘) คันหม่องได่ถนัดเจ้าเอาเลยบ่ได้ว่า

บ่ไปหาบังคับใช้ให้ใจเจ้านั่นเหล่าแงง

บ่ได้เสียบาทแบงค์สิบห่าซาวสะตางค์

เพราะเป็นทาง “ สืบศิลป์ ” ทุกถิ่นเด้อบ่มีย้าน

(๙) สำเนียงขานสำเนียงร้องทำนองลำอันล้ำค่า

“ ดนตรีการ ”แต่นานมา “ หัตถกรรม ”พร้อมสืบสร้างยังเหลือค้างอยู่บ่อนเดียว

“ วงแคน ” เฮาสิสืบเกี้ยวเหนี่ยวแก่นน้อแนนดี (นี่แหล่ว)

บ่ได้มีวันเลือนพอซ่ำเดือนอยู่เทิงฟ้า

(๑๐) เมืองอิสานให้นำหน้าวัฒนาขึ้นฮอดฮุ่ง

“ ค่ายสืบศิลป์ ” ดินอีสานสิเฟื่องฟุ้งผดุงหน้าบ่ซ่าเซา

เทิงหมู่ข่อยและหมู่เจ้าสิเฮืองฮุงหน่อสุกใส (นี่แหล่ว)

วัฒนธรรมอีสานไทยสิหยั่งยืนบ่มีม้าง

(๑๑) ศิลป์สืบคนชนนำสร้างสิแปลงทางบ่ปละปล่อย

ก่อมื้อเล็กฉาบน้อย……บ่เหลือหน่อยหากแม่นหลาย (น้อคุณยาย)